Η Ματιά της Ελένης

Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στην ΑΥΓΗ, 21 Ιουλίου 2002

Σκύθες, Δάκες, Αιθίοπες

Είπαμε να γίνουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 ευκαιρία και αφορμή γιά να αναβιώσει κάτι από το Αρχαίο Πνεύμα που τους γέννησε στη χώρα αυτή πρίν 2778 χρόνια. Παχιές κουβέντες; Ισως, αλλά όχι απόλυτα. Οσο πλησιάζουμε τη μεγάλη μέρα και τα λόγια γίνονται έργα, τα έργα γίνονται μίζες και οι μίζες μαζεύονται εκεί που δεν τις φτάνει το ΣΔΟΕ, φαίνεται ότι σε ένα πράγμα τουλάχιστον προσπαθούμε ειλικρινά να μοιάσουμε στους αρχαίους προγόνους μας. Οπως εκείνοι, έτσι και εμείς με δούλους επιδιώκουμε να πραγματοποιούμε τα μεγαλεπήβολα δημόσια έργα που θα δοξάσουν τον Δήμο στους αιώνες, ή τέλος πάντων που θα σώσουν τα προσχήματα γιά τις 17 μέρες του Ολυμπιακού πανζουρλισμού.

Κάποτε στην εικόνα του οικοδόμου ο παλιός Ελληνικός κινηματογράφος έδινε σε μιά σκηνή τον πόνο και τον καημό ενός ολόκληρου λαού, τα όνειρα, τις πίκρες, την ελπίδα ότι θα χαράξει κάποτε μιά καλύτερη μέρα. Στη διπλανή οικοδομή ή στις εργατικές κινητοποιήσεις ο οικοδόμος ήταν «εμείς», απέναντι ήταν «αυτοί» και τον καημό του οικοδόμου δεν τον νοιώθαμε μονάχα δικό μας, ήταν δικός μας. Πέρασαν τα χρόνια, πλουτίσαμε, γίναμε και εμείς «αυτοί», φέραμε καινούργιους «εμείς» από αλλού γιά τις χαμάλικες δουλειές και καταλήξαμε να τους αντιμετωπίζουμε περίπου όπως αντιμετώπιζαν οι αρχαίοι τους δούλους τους.

Κάποτε τα εργατικά ατυχήματα σκότωναν τον Λευτέρη και τον έκλαιγε η μάνα του και η γειτονιά, σήμερα σκοτώνουν τον Χασάν, τον Αλία ή τον Μαρινέλ και αν τους κλάψει κάποιος κάπου εμείς ούτε το βλέπουμε ούτε μας νοιάζει. Ο Μαρινέλ Μανέα, Ρουμάνος 32 χρονών, σκοτώθηκε πρίν μιά βδομάδα σε εργατικό ατύχημα στο εργοτάξιο του Ολυμπιακού Χωριού. Δηλαδή πέθανε. Ο τέταρτος θάνατος φέτος γιά να γίνει στο τσάκα-τσάκα ένα τεράστιο έργο στον μισό χρόνο απότι χρειάζεται κανονικά. Δεν συνέφερε όμως τους εργολάβους να γίνει το έργο κανονικά, με ελέγχους κόστους και ποιότητας, με τήρηση όλων των κανονισμών ασφαλείας, με τις αρχικές οικολογικές προδιαγραφές που σχεδιάστηκαν αλλά που φαγώθηκαν πρώτες, πρίν φαγωθεί ο Μαρινέλ. Ετσι αφού φρόντισαν μερικοί να αργήσουμε όσο χρειαζόταν, τώρα τρέχουμε να προλάβουμε. Εργολάβοι που κανονικά θα έπρεπε να πάνε μέσα γιά ένα κατάλογο παραβάσεων θα καταλήξουν να θεωρούνται Εθνικοί Ηρωες, αφού συμβάλλουν στην έγκαιρη προετοιμασία γιά την εκπλήρωση του Εθνικού Στόχου της Ολυμπιάδας.

Ο Πρωθυπουργός διατηρώντας κάτι από την ευαισθησία του Σοσιαλιστή που ήταν κάποτε ζήτησε τη λήψη μέτρων γιά τη πρόληψη των εργατικών ατυχημάτων. Υποθέτω ότι το ζήτησε από την κυβέρνηση. Ελπίζω η κυβέρνηση να εξετάσει ευνοϊκά το αίτημα του κ. Σημίτη. Θα μπορούσε να ξεκινήσει μπαγλαρώνοντας τους ιδιωτικούς σεκιουριτάδες που έφτασαν να απαγορεύσουν στην Επιθεώρηση Εργασίας να μπει στον χώρο του Ολυμπιακού εργοταξίου πριν λίγους μήνες.

Πάλι καλά όμως που δεν αναρωτήθηκε ο Πρωθυπουργός πόσοι δούλοι πέθαναν γιά να κτιστεί η Ακρόπολη και ποιός τους θυμάται. Το πρόβλημα είναι ότι το αρχαίο πνεύμα μπορεί να είναι αθάνατο αλλά οι οικοδόμοι είναι θνητοί.