Παραγκουάη
Η Ματιά της Ελένης
Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στην ΑΥΓΗ, 31 Μαρτίου 2002
Παραγκουάη
«Στη παράγκα τη δική μου νοικοκύρης είμαι εγω» έλεγε το παλιό τραγούδι. Αν τώρα κάποιοι πίστεψαν γιά λίγο κάτι άλλο μάλλον θα νόμισαν πως βρίσκονται σε άλλη χώρα. Το θέμα δεν είναι η παράγκα σαν οίκημα ή σαν κατασκεύασμα, το θέμα είναι η παράγκα σαν νοοτροπία. Γιατί το ντέρμπυ των “αιωνίων αντιπάλων” μας έδειξε την εικόνα της παράγκας όχι μόνο στη διάρκεια του αγώνα ή στα αισχρά επεισόδια που ακολούθησαν μέσα στο γήπεδο αμέσως μετά τη λήξη του, αλλά κυρίως στις δηλώσεις που μας φλόμωσαν όλη τη βδομάδα.
Σε πρώτη φάση έχουμε τον Φιλιππίδη. Ο Φιλιππίδης είναι εκείνη η καταπληκτική περίπτωση ανθρώπου που όλο το δίκιο του κόσμου να έχει, θα καταφέρει να το χάσει με τη συμπεριφορά του. Είναι ακίνδυνος εχθρός και επικίνδυνος φίλος. Εχω δει και άλλους τέτοιους δυστυχείς, συνήθως όμως δεν καταφέρνουν να γίνουν και πρόεδροι μιάς ομάδας με την ιστορία και την αίγλη του Παναθηναϊκού. Σε πείθει ότι είναι αχυράνθρωπος, όχι γιατί ξέρεις ότι πίσω του βρίσκεται ο Βαρδινογιάννης, αλλά γιατί όλη η συμπεριφορά του μυρίζει άχυρο. Αντίπαλο δέος του Φιλιππίδη αναδείχτηκε γιά τη περίσταση από τον Ολυμπιακό ο Τάσος Μητρόπουλος. Αυτός τώρα έχει μιά λεβεντιά, ιδίως όταν δεν ανοίγει το στόμα του. Τι τις θέλει τις δηλώσεις;
Θα μου πείτε τώρα πως μπορώ και βάζω αυτους τους δύο μαζί. Δεν θα μπορούσα ποτέ αν δεν φρόντιζαν οι ίδιοι να μπούν μαζί. Εχουν όμως ένα κοινό, νομίζουν και οι δύο ότι “στη παράγκα τη δική τους άλλος δεν χωράει να μπεί”. Το ίδιο νομίζουν και τα μεγάλα αφεντικά πίσω τους, αν και αυτοί έχουν το μυαλό να μιλάνε λιγώτερο. Αλλά γιά όποιον δεν κατάλαβε, είναι δικαίωμα του Ολυμπιακού να ανατρέπει τα δυσμενή γιά τον ίδιο αποτλέσματα με πέναλτυ μετά τη κανονική λήξη του αγώνα και είναι δικαίωμα του Παναθηναϊκού να κερδίζει τον Ολυμπιακό όποτε τον βολεύει. Οταν αυτά τα δικαιώματα δεν γίνονται σεβαστά οι γνώμες διχάζονται μόνο στο ποιός θα πρέπει να φροντίσει γιά την επιβολή τους. Ο ένας λέει “να επέμβει ο εισαγγελέας”, ο άλλος θέλει ολόκληρο Πρωθυπουργό. Ενας πρακτικός άνθρωπος της πιάτσας όμως θάλεγε “δε πιάνουμε ρε τον διαιτητή καλύτερα, γιατί ο Μπους και ο Κόφι Ανάν είναι απασχολημένοι με τον Μπιν Λάντεν”.
Κάπως έτσι στήθηκε η παράγκα που πίστεψε πως γκρέμισε πέρυσι ο Φλωρίδης (αυτός ο άνθρωπος με πείθει ότι υπάρχουν ακόμα στο ΠΑΣΟΚ μερικοί που έχουν την αφίσσα του Τσε Γκεβάρα στον τοίχο, δίπλα στο σύνθετο). Καλό παιδί ο Φλωρίδης αλλά κλασσικό το λάθος του. Ξέχασε αυτό που ξεχνάνε όλοι όσοι πιστεύουν ότι οι παράγκες ξηλώνονται εύκολα. Ξέχασε ότι σε αντίθεση με Καλοτραβηγμένα Ολυμπιακά Στάδια, μιά παράγκα στήνεται στο άψε-σβήσε.
