Θεατές και τηλεθεατές

Το «στάδιο» στην Αρχαία Ελλάδα ήταν μονάδα μέτρησης μήκους, περίπου 192 μέτρα. Το χρησιμοποιούσαν όπως χρησιμοποιούμε εμείς σήμερα το χιλιόμετρο. Επειδή οι άνθρωποι αγαπούν να βάζουν τα πράγματα σε τάξη είτε χρειάζεται είτε όχι έρχεται φυσικό όταν αποφάσισαν να δώσουν επίσημο χαρακτήρα στους αγώνες δρόμου να ορίσουν ως βασική απόσταση το ένα στάδιο. Ετσι αντί να λένε «Τηλέμαχε, τρέχουμε ως τη βελανιδιά ποιός θα φτάσει πρώτος» έλεγαν «Τηλέμαχε, τρέχουμε ένα στάδιο». Γιά να το κάνεις αυτό έχεις ένα χώρο στον οποίο ξέρεις ότι από εδώ ως εκεί είναι ένα στάδιο. Πως να τον ονομάσεις αυτόν τον χώρο; Απλά «το στάδιο» ή σκέτο στάδιο.

Γύρω από το στάδιο μαζευόταν κόσμος να βλέπει τον Τηλέμαχο να τρέχει. Οταν γίνανε πολλοί και οι πίσω δεν βλέπανε, γιά να μην φωνάζουν συνέχεια «Κλεόβουλε, χαμήλωσε το κεφάλι σου», άρχισαν να κάθονται στις πέτρες στα υψώματα γύρω από το στάδιο. Οταν έφτασαν να μην τους χωράνε και οι πέτρες προσθέσανε και άλλες πέτρες. Τις ονόμασαν κερκίδες. Μ’αυτά και μ’ αυτά το στάδιο της Ολυμπίας έφτασε να χωράει 50.000 άτομα.

Αλλά ο γιγαντισμός των αγώνων έχει και αυτός αρχαίες ρίζες. Δεν τους έφτανε το στάδιο (το αγώνισμα), κάθε τόσο πρόσθεταν και άλλα αγωνίσματα. Πάλη, ρίψεις, μεγαλύτερους δρόμους, πυγμαχία, αρματοδρομίες. Τους έφτανε όμως το στάδιο (το κτίσμα). Γιατί όλα τα καινούργια αγωνίσματα χωρούσαν στο στάδιο και στο στάδιο ετελούντο. Οι θεατές ήσαν καθισμένοι στις κερκίδες και από εκεί μπορούσαν να δουν τα πάντα.

Αυτά τότε. Σήμερα έχουμε μεγαλύτερα στάδια, αλλά έχουμε πολύ μεγαλύτερα αγωνίσματα. Πως θα βάλεις ένα Μαραθώνιο σε ένα στάδιο; Γύρω γύρω όλοι 105 φορές; Και αν συμμετέχουν 10.000 άνθρωποι; Μετά δεν γίνονται όλα τα αγωνίσματα πάνω στο ίδιο έδαφος. Μπορεί σε μιά κουταλιά νερό να πνιγεί μιά οργανωτική επιτροπή, αλλά πιστέψτε με, μιά κουταλιά νερό δεν φτάνει γιά να κάνεις αγώνες κολύμβησης. Εχουμε λοιπόν κολυμβητήρια, ποδηλατοδρόμια, γήπεδα εξειδικευμένα γιά κάθε αγώνισμα. Πάλι όμως μερικά αγωνίσματα δεν χωράνε σε κανένα χώρο, ξεχύνονται. Ασε τα αγωνίσματα που γίνονται στη θάλασσα.

Τρόπους να τελεστούν τα αγωνίσματα αυτά βρίσκουμε. Οι θεατές όμως που κάθονται γιά να τα δουν; Αν στηθείς κάπου στη διαδρομή ενός αγώνα δρόμου μεγάλων αποστάσεων θα δεις τους δρομείς να περνάνε μπροστά σου μιά φορά. Είδες τον αγώνα; Στην εποχή της τηλεόρασης μου φαίνεται πως έχουμε αρχίσει να σχεδιάζουμε τα καινούργια αγωνίσματα όχι γιά θέαση αλλά γιά τηλεθέαση. Δεν μπορούν να είναι όλοι οι θεατές παντού, μπορούν όμως να είναι παντού οι τηλεοπτικές κάμερες. Οι θεατές γίνονται τηλεθεατές και τα βλέπουν όλα. Ολα όσα θέλει να τους δείξει ο σκηνοθέτης δηλαδή. Και φυσικά δεν νοιώθουν από την τηλεόραση την ατμόσφαιρα του αγώνα. Γιά τους τηλεθεατές βλέπετε υπάρχουν μερικά προβλήματα που είναι χειρότερα από το κεφάλι του Κλεόβουλου.