Σε μία χώρα μόνο;

Η Μάριον Τζόουνς ήταν χωρίς άλλο το μεγάλο αστέρι του στίβου το 2000 στο Σίδνεϋ. Τρία χρυσά μετάλλια στα σπρίντ 100 και 200 μέτρων και στη σκυταλοδρομία 4Χ400, καθώς και δύο χάλκινα στο άλμα εις μήκος και στη σκυταλοδρομία 4Χ100 έφεραν την Μάριον Τζόουνς στην απόλυτη κορυφή της αθλητικής διασημότητας. Σπάνια πετυχαίνει ένας αθλητής τέτοια συγκέντρωση μεταλλίων σε Ολυμπιακούς αγώνες μονομιάς, οπότε η Μάριον πέρασε σε εκείνο το Πάνθεον των ελάχιστων εκλεκτών, μαζί με τον Οουενς και τον Λιούϊς. Βέβαια την εποχή του Οουενς τα αναβολικά δεν υπήρχαν, ενώ την εποχή του Λιούϊς ο πολύς κόσμος δεν ήταν τόσο υποψιασμένος γιά το θέμα. Την εποχή της Μάριον όμως δεν άργησαν να κυκλοφορήσουν φήμες γιά ντόπινγκ.

Ενας από τους λόγους που οι φήμες ξεκίνησαν νωρίς, παρά το γεγονός ότι η Μάριον είχε περάσει επιτυχώς τους ελέγχους ντόπινγκ, ήταν το γεγονός ότι η Τζόουνς ήταν παντεμένη με τον σφαιροβόλο Χάντερ, που είχε βρεθεί ντοπαρισμένος στους ίδιους αγώνες του Σίδνεϋ. Οι φήμες όμως παρέμεναν φήμες μονάχα, ως το 2003 που άρχισε να ξετυλίγεται η υπόθεση της Μπάλκο και του μη ανιχνεύσιμου μέχρι τότε αναβολικού που εμπορευόταν. Στή λίστα των πελατών της Μπάλκο βρέθηκε και το όνομα της Μάριον Τζόουνς. Από τη στιγμή εκείνη οι Αμερικανικές αρχές ξεκίνησαν μία προσπάθεια να απομονώσουν όλους τους αθλητές που είχαν σχέση με το αναβολικό της Μπάλκο και να τους εξαναγκάσουν είτε να εγκαταλείψουν τον αθλητισμό, είτε να παραδεχθούν ότι έπαιρναν αναβολικά και να τιμωρηθούν σύμφωνα με τα ισχύοντα.

Καθώς οι έρευνες προχωρούσαν, συγκεντρώθηκαν αρκετές μαρτυρίες εναντίον της Μάριον Τζόουνς, αλλά οι αθλητικοί κανονισμοί δεν προέβλεπαν τιμωρία αθλητών στη βάση μαρτυριών, μονάχα στη βάση αναλύσεων ή ομολογίας. Οι Αμερικανικές αρχές από την άλλη ήθελαν κυρίως να χρησιμοποιήσουν τους εμπλεκόμενους στην υπόθεση αθλητές στη μάχη κατά του ντόπινγκ, είτε επιστρατεύοντάς τους ως μετανοημένους σταυροφόρους κατά του ντόπινγκ, είτε αποδεικνύοντας ότι κανένας τους δεν θα έμενε ατιμώρητος. Στο στόχαστρο μπήκαν ειδικά όσοι από τους εμπλεκόμενους αθλητές φιλοδοξούσαν να συνεχίσουν την αθλητική τους καριέρα, όπως η Μάριον Τζόουνς.

Γιά χρόνια ακολούθησε ένα κρυφτούλι ανάμεσα στις αρχές και την Τζόουνς. Πρίν λίγες μέρες η Μάριον Τζόουνς τελικά παραδέχτηκε ότι ήταν ντοπαρισμένη το 2000 στο Σίδνεϋ και παρέδωσε τα μετάλλιά της. Παραδέχτηκε ακόμα ότι έδωσε ψευδή κατάθεση σε δικαστήριο που εξέταζε την υπόθεση της Μπάλκο, οπότε αναμένεται τον Ιανουάριο η ανακοίνωση της ποινής της, που μάλλον θα είναι μειωμένη αφού τελικά συνεργάστηκε με τις αρχές. Η περίπτωση της είναι πραγματικά θλιβερή σε ότι αφορά την άνοδο και την πτώση μιάς πραγματικά ταλαντούχας αθλήτριας, περιέχει όμως και ένα ιδιαίτερα σημαντικό μήνυμα γιά τον αθλητισμό στα χρόνια του ντόπινγκ: αν οι αρχές πραγματικά θέλουν τον αθλητισμό καθαρό, είναι στο χέρι τους να τον έχουν καθαρό!

Από εδώ και πέρα βέβαια η παράδοση των μεταλλίων της Μάριον Τζόουνς θα έχει κάποιες αλυσιδωτές συνέπειες. Οι συναθλήτριές της στις δύο σκυταλοδρομίες χάνουν και αυτές τα μετάλλιά τους, αφού με την ακύρωση μίας και μόνο αθλήτριας ακυρώνεται όλη η ομάδα. Ανοίγει όμως και το επόμενο θέμα, ποιοί αθλητές θα πάρουν τα μετάλλια που παρέδωσε η Τζόουνς. Στα 100 μέτρα δεύτερη αθλήτρια στο Σίδνεϋ ήταν η Κατερίνα Θάνου, που κανονικά θα πρέπει να πάρει τώρα το χρυσό και να παραδώσει το δικό της ασημένιο μετάλλιο στην τρίτη. Ηδη όμως έχει ξεκινήσει μία έντονη αντίδραση γιά το θέμα αυτό, αφού οι αθλητές του Τζέκου θεωρούνται από πολλούς εκλεκτοί πελάτες της ίδιας Μπάλκο. Μπορεί όμως να υπάρχει καθαρός αθλητισμός σε μία χώρα μόνο;