Παλαί

Η Ματιά της Ελένης

Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στην ΑΥΓΗ, 21 Μαΐου 2006

Παλαί

Οταν είχα γράψει σε αυτήν εδώ τη στήλη πριν από 4 χρόνια ότι, μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες, θα δούμε το περίφημο σπίτι της άρσης βαρών να γίνεται σουπερμάρκετ, κάποιοι φίλοι με είχαν χαρακτηρήσει υπερβολική. Πριν λίγες μέρες όμως το Ολυμπιακό Κέντρο Γαλατσίου, το κλειστό γυμναστήριο όπου τελέστηκαν στους Ολυμπιακούς αγώνες τα αγωνίσματα της γυμναστικής και του πίνγκ – πόνγκ, παραχωρήθηκε γιά 40 χρόνια σε Ελληνοπορτογαλλική κοινοπραξία που θα το κάνει εμπορικό κέντρο!

Το κτήριο, που κτίστηκε κατά παρέκκλιση γιά να βγάλει την Ελλάδα ασπροπρόσωπη στους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004, είχε πολυδιαφημιστεί σαν μετα-ολυμπιακός χώρος άθλησης της νεολαίας της Αθήνας, που ασφυκτιά από την έλλειψη κατάλληλων χώρων άθλησης κλπ κλπ. Φούμαρα. Το γυμναστήριο πέρασε στην εταιρία Ολυμπιακά Ακίνητα, που το έβαλε σε πλειστηριασμό και το έδωσε στον πλειοδότη. 3.000.000 ευρώ τον χρόνο δίνει ο πλειοδότης, γιά τη νεολαία θα μιλάμε τώρα; Μπορεί να δώσει η νεολαία 3.000.000 ευρώ τον χρόνο γιά να γυμνάζεται; Αν δεν μπορεί, ας πάει να πνιγεί!

Ετσι ο κ. Αλογοσκούφης κλείνει κάποια τρύπα στον προϋπολογισμό του, πληγώνοντας τη ίδια στιγμή και τους λίγους ελεύθερους χώρους που μένουν στο λεκανοπέδιο και τους νέους αυτής της πόλης. Υποθέτω βέβαια ότι όλο και θα βρεθεί κάποιος τζιτζιφιόγκος να μας πει ότι τα λεφτά αυτά θα διατεθούν με κάποιον τρόπο γιά την άθληση της νεολαίας, αλλά αυτό θυμίζει ανέκδοτο. Μπορεί πάλι κάποιοι παράγοντες στο Υπουργείο του κ. Αλογοσκούφη να θεωρούν ότι τα λεφτά αυτά γιά τον αθλητισμό πάνε, αφού ξεχρεώνουν τις δαπάνες των Ολυμπιακών αγώνων, όσοι όμως συγχέουν τον αθλητισμό με την Ολυμπιακή κραιπάλη της προηγούμενης κυβέρνησης απλά δείχνουν ότι δεν ξέρουν τι σημαίνει αθλητισμός!

Σήμερα πάντως το ζήτημα του Παλαί έχει γίνει πρωτίστως πρόβλημα των εμπόρων του Γαλατσίου, που βλέπουν να επίκειται η καταστροφή τους από τη λειτουργία ενός ακόμα τεράστιου εμπορικού κέντρου μέσα στα πόδια τους. Το πρόβλημα της ιδιωτικοποίησης των Ολυμπιακών ακινήτων δεν το έχει βέβαια μόνο το Γαλάτσι. Η κυβέρνηση έχει ήδη διαθέσει το Ολυμπιακό Κέντρο στο Γουδί, το γνωστό γήπεδο του μπάντμιντον, γιά πολιτιστικές χρήσεις, ενώ προχωράει ακάθεκτη και στην εκποίηση των υπολοίπων Ολυμπιακών ακινήτων. Οι επιτρεπόμενες χρήσεις των Ολυμπιακών ακινήτων όμως διαφέρουν. Ετσι στον χώρο του μπάντμιντον επιτρέπονται από το νόμο γιά τα Ολυμπιακά ακίνητα τρεις μη αθλητικές χρήσεις: πολιτιστικές εκδηλώσεις, χώροι εστίασης κοινού και υπαίθριοι χώροι συνάθροισης κοινού. Αντίθετα στο Γαλάτσι επιτρέπονται εμπορικά καταστήματα, χώροι εστίασης κοινού, πολιτιστικές εκδηλώσεις και θεματικός χώρος ψυχαγωγίας. Δηλαδή στο Γαλάτσι επιτρέπεται κανονικό εμπορικό κέντρο!

Γίνεται πιά φανερό ότι οι Ολυμπιακοί αγώνες του 2004 υπήρξαν κυρίως μία πρόφαση γιά την οικοπεδοποίηση προστατευμένων δασικών και παραλιακών εκτάσεων, και την διάθεσή τους στη συνέχεια γιά εμπορικές χρήσεις. Τι Ολυμπιακό Κέντρο Γαλατσίου, τι Εμπορικό Κέντρο Γαλατσίου – μία λέξη αλλάζει μονάχα! Ετσι το αρχαίο πνεύμα αθάνατο μετεξελίσσεται φυσιολογικά σε εμπορικό πνεύμα αθάνατο. Ισως έτσι να εξηγείται και η επιμονή της προηγούμενης κυβέρνησης να αποφύγει τις απλές και φτηνές λυόμενες Ολυμπιακές εγκαταστάσεις, που θα μπορούσαν κάλλιστα να είχαν καλύψει τα αθλήματα της γυμναστικής και του πίνγκ – πόνγκ. Θα μας έβγαζαν και αυτές ασπροπρόσωπους το 2004, χωρίς να έχουν δημιουργήσει την τεράστια μαύρη τρύπα στον κρατικό προϋπολογισμό, μετά τους αγώνες όμως θα είχαν αμπομακρυνθεί. Οπότε που θα γινόταν το καινούργιο εμπορικό κέντρο;