Πρόληψη

Η Ματιά της Ελένης

Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στην ΑΥΓΗ, 14 Μαΐου 2006

Πρόληψη

Είδαμε την προηγούμενη βδομάδα πως ένα καλοπροαίρετο υπουργείο παιδείας μπορεί να οδηγήσει στο ντόπινγκ έναν καλοπροαίρετο μαθητή. Εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι εδώ διαπράττεται ένα έγκλημα, ποιός όμως είναι ο εγκληματίας; Ποιός θα πρέπει να τιμωρηθεί; Το υπουργείο παιδείας μήπως; Με τις δεδομένες συνθήκες του αθλητισμού και την ανάπτυξη της επιστήμης, κάθε κίνητρο που δίνει το υπουργείο γιά τη συμμετοχή των μαθητών στον σχολικό αθλητισμό ενεργεί – παρά τη θέληση του υπουργείου – ως κίνητρο γιά ντόπινγκ. Μήπως θα πρέπει το υπουργείο να αποσύρει όλα τα κίνητρα συμμετοχής των μαθητών στον σχολικό αθλητισμό και να αποτρέπει αντί να ενθαρρύνει τη συμμετοχή αυτή; Τότε όμως το υπουργείο παιδείας δεν θα έκανε τη δουλειά του, θα ομολογούσε ότι ο χώρος του σχολικού αθλητισμού έχει καταληφθεί από δυνάμεις που το ίδιο δεν μπορεί να ελέγξει και θα δήλωνε επίσημα παραίτηση.

Μήπως πάλι το έγκλημα το διαπράττουν οι μαθητές που επιλέγουν να ντοπαριστούν γιά να διακριθούν σε σχολικούς αγώνες και να πάρουν τη μοριοδότηση γιά εισαγωγή στα ΑΕΙ; Σίγουρα οι μαθητές αυτοί έχουν παραβατική συμπεριφορά, αλλά μάλλον είναι τα μεγάλα θύματα του εγκλήματος και όχι οι εγκληματίες! Αν υπολογίσουμε ότι σύμφωνα με τη στατιστική υπηρεσία οι μαθητές λυκείου είναι οι σκληρότερα εργαζόμενοι Ελληνες (σε ώρες εργασίας), οι πιέσεις που ασκούνται πάνω τους σε μία ευαίσθητη και δύσκολη ηλικία είναι τρομακτικές. Σε μία υπόθεση που εμπλέκονται τόσοι ενήλικες θα ήταν απόλυτα αισχρό να επιλέξει κανείς τους ανήλικους και να ρίξει πάνω τους το κρίμα και την τιμωρία.

Οι ευθύνες όμως δεν σταματούν εδώ. Φταίνε και κάποιοι γονείς, που ωθούν τα παιδιά τους στο ντόπινγκ ως μέσο επίτευξης της επαγγελματικής επιτυχίας. Φταίνε οπωσδήποτε κάποιοι προπονητές, που έχουν βρει στα αναβολικά τη μαγική συνταγή γιά τη δική τους επαγγελματική επιτυχία. Φταίει συνολικά το σύστημα εκπαίδευσης, που δεν εξασφαλίζει στους μαθητές τα εφόδια γιά την επαγγελματική τους αποκατάσταση. Φταίει συνολικά το οικονομικό σύστημα, που βολεύεται μιά χαρά με στρατιές ανέργων. Είναι ένα έγκλημα γιά το οποίο φταίει η συγκυρία, δηλαδή όλοι, δηλαδή κανείς. Σε τέτοιες περιπτώσεις κατά συνθήκη φταίει όποιος μπορούσε να το προλάβει και δεν το πρόλαβε, δηλαδή ο διοργανωτής του σχολικού πρωταθλήματος, δηλαδή το υπουργείο παιδείας. Σε καμμία περίπτωση δεν πρέπει βέβαια το υπουργείο να καταργήσει ούτε το σχολικό πρωτάθλημα ούτε τα κίνητρα που δίνει στους νικητές – αυτά τα δύο εξυπηρετούν σοβαρούς εκπαιδευτικούς και αθλητικούς στόχους. Θα πρέπει όμως να στερήσει τους παραβάτες από τα οφέλη της παράβασης.

Με τα σημερινά τεχνικά δεδομένα, αυτό είναι απόλυτα εφικτό. Αρκεί να εφαρμοστεί η πρόταση που έκαναν πρίν λίγους μήνες κάποιοι γονείς αθλητών προς το Υπουργείο Παιδείας, ζητώντας τη πραγματοποίηση αιφνιδιαστικών ελέγχων στα σχολικά πρωταθλήματα. Με απόλυτα τεχνικούς όρους, οι γονείς αυτοί ζητάνε να εφαρμοστεί στον σχολικό αθλητισμό το σύνολο του καθεστώτος ελέγχου ντόπινγκ που ισχύει στις διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις, όπως το έχει ορίσει η WADA. Γιά να εφαρμοστεί το καθεστώς αυτό πλήρως στο σχολείο, χρειάζεται μονάχα η κατάρτιση από το υπουργείο παιδείας λίστας μαθητών που διεκδικούν την αθλητική μοριοδότηση. Μετά εφαρμόζεται κανονικά έλεγχος εντός αγώνων γιά όλους τους μοριοδοτούμενους νικητές χωρίς εξαίρεση, σε συνδυασμό με αιφνιδιαστικούς ελέγχους εκτός αγώνων σε επιλεγμένους μαθητές της λίστας. Κανένας ανέλεγκτος μαθητής δεν θα απολαμβάνει πλεονεκτήματος μοριοδότησης, ενώ γιά όσους μαθητές πιάνονται ντοπαρισμένοι δεν θα χρειάζεται άλλη τιμωρία πέρα από την ακύρωση της μοριοδότησης. Μόλις το κίνητρο μετατραπεί σε αντικίνητρο το πρόβλημα θα εκλείψει!