Μεγάλη η χάρη του…
Η Ματιά της Ελένης
Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στην ΑΥΓΗ, 25 Μαρτίου 2006
Μεγάλη η χάρη του…
Πρίν λίγες μέρες οι Ελληνες γυμναστές αποκτήσαμε επιτέλους αυτό που μας έλειπε τόσα χρόνια. Οχι, δεν πρόκειται ούτε γιά την επαγγελματική μας κατοχύρωση, ούτε γιά την αντιμετώπιση του μαθήματος της γυμναστικής με τη δέουσα σοβαρότητα από την πολιτεία, ούτε καν γιά την προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων όσων γυμναστών εργάζονται σε ιδιωτικά γυμναστήρια. Με την έγκριση όμως της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και με απόφαση του 9ου Πανελλήνιου Συνεδρίου Πτυχιούχων Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού αποκτήσαμε προστάτη άγιο! Οπότε από εδώ και πέρα, δεν ξέρω ποιός προστατεύει εσάς, αλλά εμένα με προστατεύει ο Αγιος Νεκτάριος, Μητροπολίτης Πενταπόλεως ο Θαυματουργός.
Επειδή ενδέχεται να μην είστε εξοικειωμένοι με τις σχετικές διαδικασίες περί προστατών αγίων, θεωρώντας την όλη υπόθεση κάπως μεσαιωνική, μπορώ να σας βεβαιώσω ότι ακόμα και σήμερα, όποιος κλάδος δεν έχει παραδοσιακά προστάτη άγιο και νοιώθει την έλλειψη, μπορεί εύκολα να αποκτήσει. Δεν έχει παρά να απευθυνθεί στην Ιερά Σύνοδο, που αφού μελετήσει το αντικείμενο του κλάδου και το συγκρίνει με τους βίους των αγίων, σου βρίσκει έναν άγιο που σε κάποια στιγμή της ζωής του άσκησε ένα παρεμφερές επάγγελμα, σου τον εγκρίνει γιά προστάτη και σου τον υποδεικνύει.
Αναζήτησα τον βίο του Αγίου Νεκταρίου και διαπίστωσα πως όντως, πριν χειροτονηθεί είχε εργαστεί ως παιδονόμος στο Αγιοταφικό Μετόχι της Πόλης. Εντάξει, κοντά έρχεται, μην ζητάμε και αρσιβαρίστα άγιο! Αργότερα μάλιστα ο Αγιος Νεκτάριος είχε συγγράψει και μελέτη γιά το θέμα της φυσικής αγωγής. Διαβάζοντας πάντως τον βίο του Αγίου Νεκταρίου διαπίστωσα και άλλα σημεία ομοιότητας με τους σημερινούς Ελληνες γυμναστές. Ας πούμε, στο Αγιοταφικό Μετόχι της Πόλης ήταν διευθυντής ο θείος του, οπότε τη δουλειά τη πήρε μέ μέσο, πράγμα που μπορούν να νοιώσουν απόλυτα οι σημερινοί άνεργοι γυμναστές. Μετά η ίδια η Εκκλησία χαρακτηρίζει τον Αγιο Νεκτάριο άνθρωπο που αδικήθηκε συστηματικά στη ζωή του, κατάσταση την οποία νοιώθουν απόλυτα οι καθηγητές φυσικής αγωγής στην Ελλάδα, που και το ζόρι τραβάνε και νοιώθουν πως δεν αναγνωρίζεται η εκπαιδευτική προσφορά τους. Τέλος ο Αγιος Νεκτάριος είναι ο πιό πρόσφατος από τους Πατέρες της Εκκλησίας, οπότε μπορεί να δημιουργήσει στους γυμναστές την αισιόδοξη άποψη ότι, έστω και αργά, το έργο και η προσφορά τους μπορεί να αναγνωριστεί.
Διαβλέπω όμως πίσω από την ευγενική σιωπή των αναγνωστών της “Αυγής” μία διάθεση να μας πάρετε στο ψιλό ως κλάδο, όπως έπαθαν οι χημικοί όταν πριν λίγα χρόνια καθιέρωσαν – με την ίδια διαδικασία – ως προστάτη τον Αγιο Μέμνωνα τον Κναφέα. Σας πιάνω όμως αδιάβαστους στην εργατική νομοθεσία της χώρας. Οταν ένας κλάδος έχει προστάτη άγιο, τότε η εορτή του αγίου είναι και επίσημη αργία γιά τον κλάδο! Η δική μας είναι στις 9 Νοεμβρίου – κάθε χρόνο. Μπορεί η εκκλησία να μην διακρίνεται γιά την προοδευτικότητά της γενικά, αλλά σε δύο περιπτώσεις γίνεται αυθόρμητα υπέρμαχος των δικαιωμάτων των εργαζομένων, στην προστασία της αργίας της Κυριακής και στην προστασία της αργίας του προστάτη άγιου του κάθε κλάδου. Βέβαια γιά να έχεις τις επίσημες αργίες σου θα πρέπει να έχεις δουλειά και θα πρέπει ο εργοδότης σου να σέβεται την εργατική νομοθεσία, δύο όροι δύσκολοι στην εποχή μας, οπότε εδώ ελπίζω να δουλέψει λιγάκι και η τελευταία ιδιότητα που αποδίδεται στον Αγιο Νεκτάριο, εκείνη του θαυματουργού…
