Σεκιούριτυ;

Η Ματιά της Ελένης

Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στην ΑΥΓΗ, 19 Μαρτίου 2006

Σεκιούριτυ;

Ισως να θυμόσαστε πριν μερικά χρόνια κάποιους νεαρούς και νεαρές που κυκλοφορούσαν στην Αθήνα ντυμένοι με κάτι χαριτωμένες στολές που έγραφαν απάνω «Κοκκινάκης» και που έκοβαν κλήσεις σε όσους οδηγούς είχαν παρκάρει στους χώρους ελεγχόμενης στάθμευσης του κ. Αβραμόπουλου χωρίς να πληρώσουν. Ο δήμαρχος τότε κ. Αβραμόπουλος είχε αναθέσει το όλο σύστημα ελεγχόμενης στάθμευσης της Αθήνας στην ιδιωτική εταιρία του κ. Κοκκινάκη, που είχε προσλάβει τα παιδιά να φυλάττουν την τάξη κόβοντας κλήσεις. Κάποια στιγμή το θέμα έφτασε στο Συμβούλιο της Επικρατείας, που αποφάνθηκε ότι τα παιδιά ασκούσαν αστυνομικά καθήκοντα χωρίς να είναι αστυνομικοί, πράγμα αντισυνταγματικό, οπότε ο Αβραμόπουλος, ο Κοκκινάκης και όσοι οδηγοί είχαν ήδη πληρώσει τις κλήσεις έγιναν μαλλιά κουβάρια προσπαθώντας να ξεμπλέξουν ποιός χρωστάει τι σε ποιόν.

Ηθικό δίδαγμα: δεν επιτρέπονται οι ιδιωτικές αστυνομίες και οι ιδιωτικοί στρατοί από το Ελληνικό Σύνταγμα. Οι εταιρίες και οι υπάλληλοι σεκιούριτυ επιτρέπονται, δεν έχουν όμως κανένα δικαίωμα άκησης βίας, ούτε καν με την ήπια μορφή της έκδοσης κλήσης. Αν ζορίσουν τα πράγματα, οι υπάλληλοι σεκιούριτυ έχουν ένα μόνο δικαίωμα, να καλέσουν την αστυνομία.

Ας δούμε τώρα πως θα ήταν αν οι ΠΑΕ ανέθεταν σε εταιρίες σεκιούριτυ την τήρηση της τάξης μέσα στα γήπεδα, γιά να μην τους χρεώνει το κράτος την κινητοποίηση της αστυνομίας. Εχουμε όλοι δει τη σκηνή που μία διμοιρία ΜΑΤ στέκεται στον αγωνιστικό χώρο του γηπέδου με πλήρη εξάρτυση και στρέφεται προς την εξέδρα, από όπου πλήθη αγνών φιλάθλων τους πετούν φωτοβολίδες, καθίσματα, ξύλα και καμμία μολότωφ. Εχουμε δει στη συνέχεια τη διμοιρία των ΜΑΤ να εφορμά στην εξέδρα και να γίνεται το έλα να δεις. Οι αστυνομικοί των ΜΑΤ είναι επιλεγμένοι και εκπαιδευμένοι επαγγελματίες, αλλά με όση εκπαίδευση και αν έχουν, συνήθως και το ξύλο τους το τρώνε και υπερβολική χρήση βίας κάνουν. Φανταστείτε τώρα στη θέση τους τα παιδιά του Κοκκινάκη, και μάλιστα με περιστασιακή απασχόληση γιά 20 Ευρώ τη μέρα! Είτε θα φάνε το ξύλο της χρονιάς τους και θα τρέχει η αστυνομία να σώσει τους «σεκιούριτυ», είτε θα μαζέψουν οι ΠΑΕ μπράβους της νύχτας στη θέση των σεκιούριτυ και θα θρηνήσουμε νεκρούς.

Η αστυνόμευση σε μία δημοκρατική πολιτεία είναι πολύ δύσκολη δουλειά, αφού η αστυνομία πρέπει να εμποδίζει τους παραβάτες και την ίδια στιγμή να σέβεται τα δικαιώματα όλων των πολιτών, ακόμα και των ίδιων των παραβατών. Είναι τόσο δύσκολη δουλειά, που ακόμα και οι επαγγελματίες αστυνομικοί δυσκολεύονται να εξισορροπήσουν αυτές τις δύο αντίθετες απαιτήσεις, ακόμα και όταν έχουν την καλή πρόθεση να το κάνουν. Μπορούμε λογικά να περιμένουμε ότι εκεί που ακόμα και οι επαγγελματίες δυσκολεύονται, θα καθαρίσουν οι μερικών καθηκόντων, περιορισμένων αρμοδιοτήτων και μερικής απασχόλησης ανειδίκευτοι;

Πρακτικά και νομικά δεν γίνεται. Υπάρχει όμως και ένα βαθύτερο πρόβλημα στην επιδίωξη των ΠΑΕ να καθαρίσουν στα φτηνά με σεκιουριτάδες. Πίσω από τα οικονομικά δεδομένα διαβλέπω γιά μία ακόμη φορά την επιθυμία των μεγαλομετόχων των ΠΑΕ να νοιώθουν ότι διαθέτουν ιδιωτικό στρατό, πράγμα που τους κάνει να νοιώθουν πολύ σημαντικοί. Ελα όμως που αυτή ακριβώς η παρόρμησή τους είναι που δημιούργησε αρχικά το πρόβλημα της βίας των οργανωμένων οπαδών! Στο τέλος θα καταλήξουν ίσως να προσλάβουν τους ίδιους τους ταραξίες ως σεκιούριτυ, γιά να έχουν κάποιον να τους δοξολογεί. Το πρόβλημα της βίας όμως θα το λύσει μόνο η αστυνομία, γιά την οποία θα πρέπει να πληρώσουν οι ΠΑΕ το 10% των εσόδων τους – και λίγα είναι!