Τέσσερεις απάτες και ένα έγκλημα

Η Ματιά της Ελένης

Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στην ΑΥΓΗ, 5 Μαρτίου 2006

Τέσσερεις απάτες και ένα έγκλημα

Οι τρόποι που μπορεί να χρησιμοποιήσει ένας αθλητής ή μία ομάδα γιά να κερδίσουν αγώνα ανέντιμα χωρίζονται σε τέσσερεις κατηγορίες. Η πρώτη κατηγορία περιλαμβάνει τη χρήση ουσιών και μεθόδων που αυξάνουν την αθλητική επίδοση πέρα από το φυσιολογικό, δηλαδή το κάθε είδους ντόπινγκ. Η δεύτερη κατηγορία περιλαμβάνει τη συνειδητή και συστηματική παραβίαση των κανονισμών του αθλήματος στη διάρκεια του αγώνα, με τρόπο που να μπορεί πιθανώς να κρυφτεί από κριτές και διαιτητές. Παραδείγματα τέτοιας παραβίασης των κανονισμών μέσα στον αγώνα έχουμε στον βαδιστή που τρέχει αντί να βαδίζει όταν δεν τον βλέπουν, στον πυγμάχο που επιχειρεί απαγορευμένο κτύπημα, στον ποδοσφαιριστή που “κλαδεύει” τον αντίπαλο εκτός φάσης, ακόμα και στην ομάδα μπάσκετ που κόβει με συνειδητά και συστηματικά φάουλ. Η τρίτη κατηγορία αθλητικής απάτης περιλαμβάνει τη δράση του μιλημένου κριτή ή διαιτητή, που είτε κάνει τα στραβά μάτια στα περιστατικά της δεύτερης κατηγορίας, είτε χαρίζει βαθμούς, γκόλ και πέναλτυ σε εκείνους που θέλει να ευνοήσει, ενώ αντίστοιχα στερεί τα ίδια από τους αντιπάλους τους. Η τέταρτη κατηγορία αθλητικής απάτης περιλαμβάνει τους ίδιους τους αντιπάλους, που με κάποιο αντάλλαγμα δέχονται να χάσουν από μόνοι τους. Αυτή η τελευταία είναι και η πιό ξεκούραστη γιά τους “νικητές”, ενώ έχει και το πρόσθετο προσόν ότι ακόμα και οι ηττημένοι παίρνουν το “κατιτίς” τους.

Στις τρείς πρώτες περιπτώσεις αδικούνται οι αντίπαλοι, σε όλες τις περιπτώσεις αδικούνται οι θεατές και το αθλητικό πνεύμα, ενώ αν υπάρχει και στοίχημα στον αγώνα ο κύκλος των αδικούμενων από τις παραπάνω απάτες διευρύνεται τρομακτικά. Ολες οι παραπάνω απάτες στερούν έναν ή περισσότερους ανθρώπους από κάποιο έννομο αγαθό, υλικό ή ηθικό, οπότε θεωρούνται κακά πράγματα και απαγορεύονται, αν και μόνο οι αφελείς θα ισχυριστούν ότι ποτέ δεν συμβαίνουν.

Υπάρχει όμως και ένας ακόμα τρόπος με τον οποίο μπορεί κανείς να κερδίσει ανέντιμα έναν αγώνα. Δεν περιλαμβάνεται σε καμμία από τις παραπάνω κατηγορίες και δεν είναι απλά απάτη, αλλά έγκλημα. Είναι η μέθοδος της εξωαγωνιστικής εξουδετέρωσης του αντιπάλου. Ακραία εκδοχή είναι το να πυροβοληθεί ποδοσφαιριστής μέσα στον αγωνιστικό χώρο ή να απαχθεί και να δολοφονηθεί ολόκληρη η ποδοσφαιρική ομάδα την παραμονή του αγώνα. Εχουν συμβεί και τα δύο στην Κολομβία! Σε μέρη που τα ήθη είναι πιό ήρεμα, φαντάζομαι ότι τα σκήπτρα εξωαγωνιστικής εξουδετέρωσης αντιπάλου ανήκουν στον Γάλλο Κριστόφ Φαβιέ, που αυτές τις μέρες βρίσκεται ενώπιον της Γαλλικής δικαιοσύνης. Δεν είναι αθλητής, προπονητής ή αθλητικός παράγοντας ο κ. Φαβιέ, δεν είναι ούτε καν χούλιγκαν ή πληρωμένος μπράβος. Ανήκει σε μία ακόμα πιό επικίνδυνη κατηγορία ανθρώπων, είναι παθιασμένος γονέας νεαρών αθλητών – δύο μάλιστα. Ανάμεσα στο 2000 και στο 2003 ο κ. Φαβιέ κατάφερε να εξουδετερώσει 21 τεννίστριες αντιπάλους της κόρης του Βαλεντίν και 6 τεννίστες αντιπάλους του γιού του Μαξίμ τοποθετώντας με τρόπο το αγχολυτικό φάρμακο Temesta (που προκαλεί υπνηλία) στα μπουκάλια νερού που έπιναν! Το τραγικό είναι ότι ένας αντίπαλος του Μαξίμ εκτός από τον αγώνα, έχασε και τη ζωή του, όταν μετά τον αγώνα αποκοιμήθηκε στο τιμόνι γυρίζοντας σπίτι του. Βέβαια πρόπερσι τα ίδια πήγαν να κάνουν κάποιοι ακράτητοι του Ακράτητου στους παίκτες του Ηρακλή, οπότε μην ανησυχείτε, δεν μείναμε πολύ πίσω…