Μάρκος Παγδατής

Η Ματιά της Ελένης

Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στην ΑΥΓΗ, 5 Φεβρουαρίου 2006

Μάρκος Παγδατής

«Φαίνεται ότι το φοβήθηκα λίγο. Οτι δεν πολυπίστευα τη νίκη. Στα πρώτα δύο σετ έπαιξα πολύ καλά, με μεγάλη αυτοσυγκέντρωση. Και είχα τις ευκαιρίες μου, ειδικά μετά το 2-0 του δευτέρου σετ. Μετά είδα τη νίκη να πλησιάζει και έκανα ένα λάθος ασυγχώρητο. Αντί να παίξω το τέννις μου, άρχισα να σκέπτομαι. Και οι σκέψεις έφεραν άγχος. Και εκεί τέλειωσαν όλα.». Αυτά δήλωσε ο Κύπριος Μάρκος Παγδατής, ο τεννίστας – έκπληξη της χρονιάς, που έφθασε απρόσμενα, αλλά με το σπαθί του, στον τελικό του Αυστραλιανού Οπεν. Εχασε τελικά την πρώτη θέση από τον πρώτο τεννίστα της παγκόσμιας κατάταξης, τον Ελβετό Ρότζερ Φέντερερ, μετά από ένα σκληρό αγώνα, αφού έκανε πολλούς Ελληνες, ακόμα και άσχετους με το τέννις, να στηθούν στις τηλεοράσεις τους Σάββατο μεσημέρι να τον δουν.

Διαβάζοντας αυτές τις δηλώσεις του μέχρι τώρα σχετικά άσημου αθλητή, που καλείται να αντιμετωπίσει τον αναγνωρισμένο πρωταθλητή, πείσθηκα για ένα πράγμα. Εάν ο αγώνας επαναλαμβανόταν μετά από 10 μέρες, ο «δικός μας» θα είχε πολύ περισσότερες πιθανότητες να είναι αυτός ο πρωταθλητής του Αυστραλιανού Οπεν. Από τα δικά μου βιώματα ως αθλήτρια μπορώ να νοιώσω το άγχος του Μάρκου που ξαφνικά, ενώ κάνει το παιχνίδι του, συνειδητοποιεί μέσα στον αγώνα ποιόν έχει απέναντι του! Με το που περνάει τέτοια σκέψη ενώ αγωνίζεται, το άγχος που τον κυριεύει του χαλάει το παιχνίδι, οπότε αναπόφευκτα χάνει.

Ο Μάρκος, που ξεκίνησε από χαμηλά, έχει φθάσει πολύ ψηλά. Φυσιολογικά είναι έτοιμος να σπάσει την οροφή του «πολύ ψηλά» που έχει μέσα του, δεν είναι όμως έτοιμος ψυχολογικά. Ο Μάρκος έφθασε στον τελικό γιατί είναι ταλαντούχος, έχει δουλέψει πολύ σκληρά γι αυτό και δεν είχε τίποτα να χάσει, καθώς ο κόσμος δεν περίμενε πολλά από αυτόν. Στον τελικό όμως η ψυχολογία του δεν του επέτρεψε να ολοκληρώσει αυτό το πρωτόγνωρο άλμα, αν και ήταν έτοιμος, γιατί η ανατροπή ήταν πολύ μεγάλη για να την δεχθεί.

Μου έχει συμβεί να βιώσω ως αθλήτρια μία αντίστοιχη κατάσταση. Την μία χρονιά είχα πάει στους Βαλκανικούς Αγώνες ως μία μικρή σε ηλικία αναπληρωματική αθλήτρια στην Εθνική ομάδα σκυταλοδρομίας. Την επόμενη χρονιά πήγα στους Βαλκανικούς με ατομικούς χρόνους που θα μπορούσαν να μου δώσουν μέχρι 6 πρώτες θέσεις. Στον πρώτο αγώνα, στα 800μ ελεύθερο, έκανα το λάθος να αρχίσω να σκέφτομαι μέσα στον αγώνα ότι θα πρέπει να κερδίσω την Ρουμάνα Βαλκανιονίκη πρωταθλήτρια, οπότε αγχώθηκα, χάλασα την τακτική μου και έχασα τον ευκολότερο αγώνα που έχω χάσει ποτέ στη ζωή μου. Μία βδομάδα αργότερα σε άλλη διοργάνωση άφησα την ίδια αθλήτρια, που σημείωσε πάλι τον ίδιο χρόνο, περίπου 40 μέτρα πίσω μου.

Οσο καλός και αν είναι ένας αθλητής σωματικά και τεχνικά, χωρίς την κατάλληλη ψυχολογική προετοιμασία θα σκοντάψει την κρίσιμη στιγμή. Αν δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι ο μεγαλύτερος αντίπαλος δεν είναι ο απέναντι αλλά το θηρίο που πρέπει να δαμάσει μέσα του ο καθένας, αν δεν καταλαβαίνει ότι πρέπει να ευγνωμονεί τον αντίπαλο που του δίνει την δυνατότητα να εξελιχτεί και να ξεπεράσει τον εαυτό του, αν τέλος δεν συνειδητοποιήσει ότι κανένας «μεγάλος» δεν είναι ανίκητος, ούτε καν ο ίδιος, αν κάποτε φτάσει να θεωρείται «μεγάλος», τότε θα μείνει γιά πάντα στα μικρά και τετριμμένα. Δεν γνωρίζω τον Μάρκο Παγδατή προσωπικά, γνωρίζω όμως ότι ένα αστέρι γεννήθηκε στο τέννις και ότι το μέλλον ανατέλλει τώρα λαμπρό μπροστά του.