Σκάσε και πλήρωνε!
Η Ματιά της Ελένης
Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στην ΑΥΓΗ, 24 Απριλίου 2005
Σκάσε και πλήρωνε!
Πριν λίγες μέρες μίλησε στη διακομματική επιτροπή της Βουλής ο καινούργιος πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής κ. Μίνως Κυριακού. Θέμα του, τα μεγάλα ζητήματα του Ελληνικού αθλητισμού, την ευθύνη των οποίων πρόσφατα ανέλαβε. Κεντρική αιχμή, η χρηματοδότηση. Ο κ. Μίνως Κυριακού δεν είναι πολιτικός και δεν το κρύβει. Είναι επιχειρηματίας. Δεν συνηθίζει να μιλάει τρείς ώρες χωρίς να λέει τίποτα γιά να μην θίξει κανέναν και γιά να μην αναλάβει καμμία δέσμευση, λέει τα πράγματα με το όνομά τους με αρκετά καθαρές κουβέντες. Αφού έκανε τους υπολογισμούς του, πήγε στη Βουλή και έδωσε μία σαφή αποτίμηση των οικονομικών της ΕΟΕ, ήτοι: “Κρατική επιχορήγηση 4 εκατομμύρια, μείον ανελαστικές δαπάνες 15 εκατομμύρια, ίσον έλειμμα 11 εκατομμύρια, άρα ή εσείς αυξάνετε την επιχορήγηση ή εγώ φεύγω”. Στον κόσμο του κ. Κυριακού ένα και ένα κάνει δύο. Μου ήρθε όμως μία φωνή από το θρανίο των μαθητικών χρόνων, “ένα τι;”, διότι ένα μήλο και ένα πορτοκάλι δεν κάνουν δύο μηλοπορτόκαλα!
Πριν λίγους μήνες ο υφυπουργός αθλητισμού, πιστός στις πάγιες παραδόσεις που διέπουν το Ελληνικό κράτος από την εποχή του Κωλέττη, θέλησε να αλλάξει το νόμο γιά την εκλογή των διοικήσεων των αθλητικών ομοσπονδιών, έτσι ώστε να περάσει ο έλεγχος των ομοσπονδιών στη Νέα Δημοκρατία. Επεσαν απάνω του οι διεθνείς αθλητικές αρχές υπεραμυνόμενες της ανεξαρτησίας των Ελληνικών αθλητικών αρχών, μέχρι που ο υφυπουργός αναγκάστηκε να κάνει πίσω. Λίγο αργότερα ο ίδιος υφυπουργός προσπάθησε να εντάξει στη δύναμη της ΕΟΕ τέσσερεις καινούργιες ομοσπονδίες χειμερινών αθλημάτων γιά τον ίδιο λόγο, ώσπου παρενέβη ο ίδιος ο κ. Ρόγκ γιά να τον σταματήσει. Τυπικά οι αθλητικές ομοσπονδίες και η ΕΟΕ είναι αυτοδιοικούμενες και εντελώς ανεξάρτητες από το υφυπουργείο αθλητισμού, κάτι σαν ιδιωτικοί σύλλογοι. Φροντίζουν πάντα να φέρονται σαν ιδιωτικοί σύλλογοι, εκτός από την ώρα που τίθεται το θέμα της χρηματοδότησής τους, γιατί τότε θεωρούν ότι θα πρέπει να χρηματοδοτούνται από το κράτος σαν δημόσιες υπηρεσίες.
Δημιουργείται έτσι ένα παράδοξο, στο οποίο αμφιβάλλω αν μπορώ να πω ότι κάποια από τις δύο πλευρές έχει δίκιο. Το κράτος καλείται να πληρώνει χωρίς να έχει δυνατότητα ελέγχου, αν είχε όμως θα την χρησιμοποιούσε γιά την προώθηση μικροκομματικών σκοπιμοτήτων. Από την άλλη μεριά οι αθλητικές ομοσπονδίες έχουν εξελιχτεί σε φέουδα που ασκούν τη δική τους μικροπολιτική καταδυνάστευση των αθλημάτων τους με τα λεφτά του κράτους, στο οποίο όμως δεν επιτρέπουν καμμία παρέμβαση. Σκάσε και πλήρωνε που λένε.
Σύμφωνα με τα διεθνώς ισχύονται, των οποίων υπεραμύνονται πάντα οι διεθνείς αθλητικές αρχές, το κράτος δεν έχει κανένα δικαίωμα παρέμβασης στις ομοσπονδίες, δεν έχει όμως και καμμία υποχρέωση χρηματοδότησής τους. Στην Ελλάδα, που είχαμε ξεκινήσει από ένα σύστημα κρατικών στην ουσία ομοσπονδιών, οι απαιτήσεις των διεθνών αθλητικών αρχών έχουν δημιουργήσει ένα υβρίδιο – έκτρωμα. Τα ζητήματα των διοικήσεων των ομοσπονδιών και της ΕΟΕ τακτοποιήθηκαν τους μήνες που πέρασαν σύμφωνα με αυτό το υβριδιακό σχήμα, με τρόπο που σίγουρα δεν ικανοποίησε απόλυτα την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Τώρα ήρθε η ώρα που οι ανεξάρτητες Ελληνικές αθλητικές αρχές αναζητούν επειγόντως την απαραίτητη χρηματοδότηση από το κράτος γιά να συνεχίσουν το “έργο τους”. Υποψιάζομαι ότι εδώ θα βρει εφαρμογή η περίφημη ρήση του Κωλέττη, που έλεγε ότι “δεν υπάρχουν επείγοντα θέματα, υπάρχουν μονάχα επειγόμενοι άνθρωποι”.
