Ενας μάγκας στον Βοτανικό…

Η Ματιά της Ελένης

Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στην ΑΥΓΗ, 20 Μαρτίου 2005

Ενας μάγκας στον Βοτανικό…

Σεργιάνι έχει βγει ο Παναθηναϊκός και ψάχνει οικόπεδο γιά να χτίσει γήπεδο. Από τη Λεωφόρο στο Γουδί, απ’ το Γουδί στο Ελληνικό, προέκυψε τώρα και η πρόταση της Ντόρας Μπακογιάννη γιά Βοτανικό, που τουλάχιστον κρατάει την μεγάλη ομάδα της Αθήνας μέσα στα όρια του δήμου Αθηναίων. Σε λίγο θα αρχίσει και η ΑΕΚ το ψάξιμο γιά χώρο γηπέδου, από αυτή τη μεριά της Πάρνηθας ελπίζεται. Ακριβή η γη στο λεκανοπέδιο, ακριβή σε χρήμα και ακριβοθώρητη σε μεγάλα ενιαία κομμάτια γής που χρειάζονται γιά να γίνει ένα γήπεδο. Μονάκριβοι και οι ελεύθεροι χώροι που χρειάζονται οι κάτοικοι μιάς πόλης, σε κάθε προσπάθεια τσιμεντοποίησής τους θα γίνεται από εδώ και πέρα μάχη.

Χωροταξικό λοιπόν το πρόβλημα; Οχι. Δεν ψάχνει χώρο γηπέδου ο Παναθηναϊκός, χώρο εμπορικού κέντρου ψάχνει, όπως θα ψάχνει και η ΑΕΚ σε λίγους μήνες. Αν ήθελε γήπεδο ο Παναθηναϊκός, μπορούσε να είχε πάει στο ΟΑΚΑ διαπραγματευόμενος μιά καλή συμφωνία γιά την τιμή και να είχε το καλύτερο γήπεδο της χώρας, που θα έκτιζε όμως τα μαγαζιά που θα συντηρούσαν την ομάδα; Γιατί ο μάγκας αυτής της υπόθεσης δεν γυρνάει στον Βοτανικό, έχει θρονιαστεί από πέρυσι στο Φάληρο ως πρώτος διδάξας και πρώτος αρπάξας. Οι υπόλοιποι τρέχουν τώρα γιά να βολευτούν και να μην μείνουν πίσω, όχι από γήπεδο, αλλά από μαγαζιά.

Κάποτε τα βερεσέδια των ομάδων τα κάλυπτε ο ΟΠΑΠ, αλλά με την μετοχοποίηση του ΟΠΑΠ αυτά κόπηκαν. Μετά τα ανέλαβε με διάφορους πλάγιους τρόπους το δημόσιο ταμείο, ώσπου ο Ψωμιάδης απέδειξε ότι δεν υπάρχει όριο στο που μπορούν να φτάσουν τα χρέη μιάς ΠΑΕ, αν οι ιδιοκτήτες νοιώθουν ότι στο τέλος πάντα θα πληρώνει κάποιος άλλος. Οταν φάνηκε ότι ο κόσμος δεν δέχεται άλλο πιά να καλύπτει από τη τσέπη του τα χρέη των ΠΑΕ, η προηγούμενη κυβέρνηση κατέβασε μία φοβερή ιδέα, ας μην τα καλύπτει από την τσέπη του, ας τα καλύπτει σε είδος! Το “είδος” που κρίθηκε κατάλληλο ήταν η δημόσια γή. Σε μία χώρα όπου ο προηγούμενος δήμαρχος της πρωτεύουσας παρουσίασε σε ισολογισμό όλη την οδό Πανεπιστημίου σαν δημοτική περιουσία αποτιμημένη σε τιμή οικοπέδου επί της Πανεπιστημίου, από λογιστική πλευρά τρέχα γύρευε. Ελα όμως που οι χρήσεις γης σε μιά πυκνοδομημένη πόλη, εκτός από τις λογιστικές εγγραφές, επηρεάζουν άμεσα και την ποιότητα ζωής των κατοίκων!

Ο πρώτος διδάξας Ολυμπιακός υπήρξε πολύ τυχερός, όχι γιατί είχε τον Κόκκαλη, αλλά γιατί ο δικός του παραδοσιακός χώρος, το Καραϊσκάκη, δεν ήταν ούτε δάσος, ούτε πάρκο, αλλά γιά πάνω από 100 χρόνια ήταν χώρος αμιγώς αθλητικής χρήσης. “Πείστηκε” η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή να τον παραχωρήσει, αλλά τα σπασμένα τα πλήρωσαν μόνο οι ερασιτέχνες αθλητές του Ολυμπιακού. Πως να βολευτεί όμως ο Παναθηναϊκός, που το γηπέδό του βρίσκεται στο κέντρο της πόλης ή η ΑΕΚ, που έχει και το άλσος δίπλα;

Κοντεύω να νοσταλγήσω τον παλιό ΟΠΑΠ. Τότε τις ομάδες χρηματοδοτούσαν εκείνοι που επέλεγαν να κυνηγάνε το όνειρο στα προποτζήδικα, οπότε έδιναν οικειοθελώς σε αυτούς που τους ψυχαγωγούσαν. Τότε αν ήθελες να γίνεις χρηματοδότης του ελληνικού ποδοσφαίρου, κατέθετες ένα δελτίο προπο. Σήμερα γίνεσαι χρηματοδότης του Ελληνικού ποδοσφαίρου με το που γεννιέσαι.