Αιωνίως…

Η Ματιά της Ελένης

Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στην ΑΥΓΗ, 6 Φεβρουαρίου 2005

Αιωνίως…

Αιώνιοι αντίπαλοι χαρακτηρίζονται ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός, αν και δεν έχει περάσει ακόμα ένας αιώνας από την πρώτη μεταξύ τους αναμέτρηση. Φτάνει που είναι οι δύο Ελληνικές ομάδες με τους περισσότερους φιλάθλους, που γύρω από την δική τους αντιπαλότητα οικοδομείται ή κατεδαφίζεται το πρωτάθλημα τις περισσότερες χρονιές. Συχνά παρομοιάστηκαν με τους Πράσινους και τους Βένετους, τις δύο μεγάλες ομάδες ιπποδρομιών του Βυζαντίου, που χώριζαν τον πληθυσμό εκείνης της εποχής στα δύο όχι μόνο αθλητικά, αλλά και πολιτικά. Στη πραγματικότητα στις μέρες μας δεν φτάνει ως εκεί το πράγμα, αλλά ποδοσφαιρικά τουλάχιστον, όποια ομάδα αγωνίζεται εναντίον του ενός Μεγάλου, έχει τουλάχιστον τη συμπάθεια των φιλάθλων του άλλου. Αν η μία από τις δύο ομάδες πάρει κάποια θέση σε ένα ζήτημα, σχεδόν πάντα ξέρεις ότι η άλλη ομάδα θα πάρει την ακριβώς αντίθετη θέση.

Σχεδόν. Αυτές τις μέρες ζήσαμε ένα από τα σπανιώτερα περιστατικά στην ιστορία του Ελληνικού ποδοσφαίρου, την συμφωνία και σύμπραξη των δύο αιωνίων. Μονάχα ένας κοινός εχθρός μπορεί να ενώσει δύο τόσο αφοσιωμένους και αλληλοεξαρτώμενους αντιπάλους. Τον άθλο αυτόν τον πέτυχε η πρωτόδικη απόφαση γιά τη βαριά τιμωρία Ολυμπιακού και Πανιωνίου γιά τα επεισόδια πριν τον μεταξύ τους αγώνα.

Η απλή αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού τη χάρηκαν την απόφαση, όπως χαίρονται κάθετι που θίγει τον Ολυμπιακό. Ο επίσημος Παναθηναϊκός πάλι δεν χάρηκε καθόλου. Τρομοκρατήθηκε. Η πρωτόδικη απόφαση – αιωνία της η μνήμη – έθετε ένα πολύ επικίνδυνο προηγούμενο, όταν γίνονται επεισόδια από τους φίλαθλους, οι ομάδες θα τιμωρούνται στ’ αλήθεια εκεί που πονάνε, στους βαθμούς. Σκληρή απόφαση, που γιά να είναι δίκαιη θα έπρεπε να ισχύει απαρέκκλιτα γιά όλες ανεξαιρέτως τις ομάδες, δηλαδή ακόμα και γιά τον Παναθηναϊκό. Μπροστά στον κίνδυνο μιάς διαφαινόμενης αντίστοιχης τιμωρίας σε τυχόν μελλοντικά δικά του παραπτώματα, ο επίσημος Παναθηναϊκός συντάχτηκε με τον “αιώνιο αντίπαλο”. Συντάχτηκε όχι στα λόγια, αλλά στη πράξη. Σωτήρας του Ολυμπιακού και του Πανιωνίου αναδείχτηκε ο επιφανής νομικός, επιφανής Παναθηναϊκός, επιφανής Νεοδημοκράτης και νεοεκλεγείς πρόεδρος της ΕΠΑΕ Αλέξανδρος Λυκουρέζος. Σπάνιος άνθρωπος, αφού πολύ σύντομα μετά την εκλογή του έδειξε ότι η προεκλογική του εξαγγελία, ότι θα φροντίζει τα συμφέροντα όλων των ΠΑΕ, ισχύει απόλυτα.

Η όλη υπόθεση επεισόδια – κάθαρση – ξαναμουτζούρωμα έδωσε μερικά πολύτιμα διδάγματα γιά τη βία στα γήπεδα και την αντιμετώπισή της. Δίδαγμα πρώτο και αυτονόητο, οι φίλαθλοι της κάθε ομάδας δεν θέλουν να τιμωρείται η ομάδα τους. Δίδαγμα δεύτερο, οι πολιτικοί της κάθε περιφέρειας νοιώθουν πάντα τη διακομματική ανάγκη να κάνουν τούμπες αν διαβλέψουν τον κίνδυνο να χάσουν καμμία ψήφο (διαπλοκή δεν το λένε και αυτό;). Δίδαγμα τρίτο, η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού θεωρεί σωστή την εξοντωτική τιμωρία των υπεύθυνων γιά τα φαινόμενα βίας στα γήπεδα, ενώ υπεύθυνες γιά τη βία θεωρεί τις ΠΑΕ. Δίδαγμα τέταρτο, όπως όλοι οι επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στον ίδιο κλάδο, έτσι και οι ιδιοκτήτες των ΠΑΕ τείνουν να δημιουργούν καρτέλ γιά τον έλεγχο της αγοράς και τη προάσπιση των συμφερόντων τους – στο ποδόσφαιρο την ΕΠΑΕ. Αλλά η συγκλονιστικότερη αποκάλυψη που με άφησε άναυδη ήταν το πέμπτο δίδαγμα, που προέκυψε από τη κατάθεση του Σωκράτη Κόκκαλη στην επιτροπή εφέσεων της ΕΠΟ και που, προφανώς, έγινε δεκτό ως αυτονόητο. Ανάμεσα στον Ολυμπιακό και στο κανάλι Magic δεν υπάρχει καμμία απολύτως σχέση. Μαγικό!