Το φταίξιμο

Αυτό που διακρίνει τον καλό και πετυχημένο γραφειοκράτη δεν είναι ούτε η γνώση, ούτε η επιδεξιότητα στους χειρισμούς, ούτε καν η αποτελεσματικότητα. Ολα αυτά μπορεί να υπάρχουν ή να μην υπάρχουν, αλλά ακόμα και αν υπάρχουν όλα μαζί σε υπερθετικό βαθμό, δεν φτάνουν γιά να αναπληρώσουν το βασικότερο προσόν που χρειάζεται ένας καλός γραφειοκράτης γιά να μακροημερεύσει· την ικανότητα να ρίχνει το φταίξιμο γιά ότι δεν πάει καλά σε κάποιον άλλο.

Ο καλός γραφειοκράτης γνωρίζει ότι όσο καλός και αν είναι, δεν υπάρχει καμμία περίπτωση να του βγαίνουν πάντα όλα τέλεια. Κάπου θα σφάλλει και ο ίδιος, ενώ πολλά πράγματα δεν είναι απόλυτα στο χέρι του, αφού εξαρτώνται και από τις ενέργειες άλλων και από τυχαία περιστατικά. Ετσι ο καλός γραφειοκράτης σε κάθε περίπτωση και πρίν κάνει οτιδήποτε άλλο φροντίζει να καλύπτει τα νώτα του. Να έχει πρόχειρο κάποιον που θα φταίει γιά οτιδήποτε πάει στραβά. Μετά προχωράει στα υπόλοιπα.

Αυτά θυμήθηκα αυτές τις μέρες, όταν λίγο πριν τις Ευρωεκλογές ο κ. Ζακ Ρόγκ μας θύμισε ότι κατέχει την υψηλή θέση του προέδρου της ΔΟΕ ακριβώς επειδή είναι άριστος γραφειοκράτης. Ο άριστος γραφειοκράτης διαφέρει από τον απλά καλό σε τούτο· δεν περιμένει να αποτύχει πρίν αρχίσει να προβάλλει δικαιολογίες, προβλέπει την αποτυχία και ρίχνει τις ευθύνες αλλού προληπτικά. Μόλις κάθησε στη θέση της η στέγη Καλατράβα και βεβαιώθηκαν όλοι ότι οι αγώνες κουτσά – στραβά θα γίνουν, ο κ. Ρογκ ξεκίνησε να προλάβει τα μελλούμενα προβλήματα που με οξυδέρκεια βλέπει στον ορίζοντα να του έρχονται, συγκεκριμένα τις επιπτώσεις από το υψηλό κόστος των αγώνων.

Τι τον νοιάζει αφού άλλοι πληρώνουν; Δεν είναι τόσο απλό το θέμα. Η ΔΟΕ έχει καεί από την παταγώδη οικονομική αποτυχία των αγώνων του 1976 στο Μόντρεαλ. Μπορεί να μην τους πλήρωσε η ίδια, το Μόντρεαλ ξεπλήρωσε το Ολυμπιακό χρέος του μόλις πέρυσι, χρειάστηκαν όμως οκτώ χρόνια και η ριζική αλλαγή του χαρακτήρα των αγώνων γιά να σωθεί ο θεσμός, αφού καμμία πόλη δεν δεχότανε να διακινδυνεύσει το οικονομικό ρίσκο μιάς Ολυμπιακής ανάληψης.

Τώρα ο κ. Ρογκ βλέπει να ανοίγεται μπροστά του μία ανάλογη τρύπα Ολυμπιακών διαστάσεων στη χώρα που γέννησε τους αγώνες, και που κατά μία άποψη κάνει ότι μπορεί γιά να τους θάψει στον τόπο τους. Γιά εμάς οι Ολυμιακοί αγώνες τελειώνουν τον Σεπτέμβρη, γιά τον κ. Ρογκ όμως συνεχίζονται στο διηνεκές. Ετσι το κύριο μέλημα του κ. Ρογκ είναι πιά η αποσύνδεση των Ολυμπιακών αγώνων από την οικονομική αποτυχία της Αθήνας.

Δεν φταίει αυτός. Τα έλεγε και δεν τον ακούγαμε. Γιά όλα φταίμε εμείς που δεν τον ακούγαμε. Γιά όλα φταίει ο Σημίτης. Επρεπε οι αγώνες να γίνουν πιό συμμαζεμένα, πιό οικονομικά. Δεν χρειαζόντουσαν τα στέγαστρα και οι πολυτέλειες. Δεν ήσαν απαραίτητες οι μεγάλες και μόνιμες εγκαταστάσεις. Αυτός τα έλεγε…

Εχει άδικο; Στα λόγα έχει δίκιο, στις μέχρι τώρα πράξεις του δεν έχει. Αυτά όμως δεν ενδιαφέρουν ποτέ ένα καλό γραφειοκράτη, στο τέλος μονάχα οι εντυπώσεις που θα μείνουν τον ενδιαφέρουν.