Χαλαρά

Είναι διαπιστωμένο ότι η ψήφος στις ευρωεκλογές είναι χαλαρή. Αν οι βουλευτικές εκλογές αντιμετωπίζονται σαν αγώνας πρωταθλήματος και οι δημοτικές και νομαρχιακές αντιμετωπίζονται σαν αγώνας κυπέλλου, οι ευρωεκλογές είναι κάτι σαν φιλικός αγώνας προετοιμασίας. Αλλες χρονιές αντιμετωπίζονται σαν πρόκριμμα γιά τις επόμενες βουλευτικές εκλογές, φέτος όμως που οι βουλευτικές προηγήθηκαν κατά τρείς μήνες δίνουν την ευκαιρία στις ομάδες να δοκιμάσουν τις καινούργιες τους συνθέσεις γιά το επόμενο πρωτάθλημα.

Η Νέα Δημοκρατία που πήρε το πρωτάθλημα ακολουθεί την αναμενόμενη συνταγή, δεν αλλάζεις ομάδα που κερδίζει. Το ΠΑΣΟΚ που έχασε αλλάζει ακόμα και τον φυσιοθεραπευτή. Στον ΣΥΝ δοκιμάζουμε καινούργιες συνθέσεις, που άλλοτε μας βγαίνουν και άλλοτε όχι. Ακόμα και το ΚΚΕ κατεβάζει καινούργια ομάδα, ενώ το ΔΗΚΚΙ δεν κατάφερε να καταθέσει έγκυρα δελτία και χάνει τη πολύτιμη προετοιμασία του μεγάλου φιλικού.

Κάπως έτσι θα μπορούσε κανείς να περιγράψει την εικόνα των σημερινών ευρωεκλογών, σαν μία διαδικασία χωρίς δικό της περιεχόμενο, μία διαδικασία προετοιμασίας γιά τα σοβαρότερα που θα ακολουθήσουν. Υποτιμούμε συχνά τη σημασία του Ευρωκοινοβούλιου γιατί δεν το καταλαβαίνουμε. Δεν το καταλαβαίνουμε γιατί είναι περίπλοκο. Είναι περίπλοκο γιατί η κατανομή εξουσιών μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση συνεχίζει να παίζεται. Ακριβώς γιά τον λόγο αυτό όμως είναι τόσο σημαντικό το Ευρωκοινοβούλιο. Περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο θεσμό της Ευρωπαϊκής Ενωσης, το Ευρωκοινοβούλιο εκφράζει την αντίληψη της Ευρώπης σαν ένωσης ανθρώπων και όχι συμφωνίας κυβερνήσεων.

Αυτός ο δημοκρατικός χαρακτήρας του Ευρωκοινοβούλιου ενοχλεί κάποιους. Τα δύο μεγάλα κόμματα στη χώρα μας συχνά βλέπουν το Στρασβούργο σαν τόπο εξορίας ανεπιθύμητων ή τιμητικό τόπο συνταξιοδότησης παλαίμαχων στελεχών τους. Αλλοτε πάλι οι Ευρωεκλογές τους δίνουν την ευκαιρία γιά κάποιες κινήσεις υψηλού συμβολισμού με εσωκομματικούς αποδέκτες, όπως γίνεται φέτος με τον κ. Παπανδρέου. Γενικά και τα δύο μεγάλα κόμματα δείχνουν να μην θεωρούν το όλο θέμα και τόσο σοβαρό. Λογική η επιλογή τους, αφού όταν κυβερνούν βλέπουν την Ευρωπαϊκή Ενωση κυρίως σαν μία καλή πρόφαση γιά τα αντιλαϊκά τους μέτρα. Εχοντας μία τέτοια θεώρηση, σωστά διαπιστώνουν ότι το Ευρωκοινοβούλιο χρησιμεύει κυρίως στο να τους χαλάει τη δουλειά. Το ΚΚΕ πάλι διαφωνεί με το όλο εγχείρημα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οπότε θεωρεί τις Ευρωεκλογές σαν μία ευκαιρία να το καταγγείλει από καλύτερες θέσεις.

Γιά τον Συνασπισμό το Ευρωκοινοβούλιο δεν είναι ούτε συμπλήρωμα, ούτε χώρος καταγγελίας. Είναι χώρος άσκησης πολιτικής τόσο σοβαρός, όσο και το εθνικό κοινοβούλιο. Το θέμα δεν είναι θεωρητικό, είναι τελείως πρακτικό. Αν περιοριστούμε στον χώρο του αθλητισμού, μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι την τελευταία δεκαετία τίποτα δεν άλλαξε τον επαγγελματικό αθλητισμό της χώρας μας τόσο, όσο η απόφαση Μπόσμαν του Ευρωπαϊκού δικαστηρίου γιά το δικαίωμα ελεύθερης εργασίας των επαγγελματιών αθλητών. Αν κοιτάξουμε πάλι μπροστά, τότε θα δούμε ότι οι σχεδιαζόμενες αναφορές γιά τον αθλητισμό στο Ευρωπαϊκό σύνταγμα θα καθορίσουν τη πορεία του αθλητισμού στη χώρα μας τόσο, όσο θα την καθορίσει και η Ελληνική κυβέρνηση. Σκεφτείτε το έτσι και οι Ευρωεκλογές μοιάζουν περισσότερο με το EURO 2004 παρά με φιλικό αγώνα. Η χαλαρότητα των Ευρωεκλογών όμως είναι δεδομένη. Οπότε μην σφίγγεστε, μπορείτε και χαλαρά να ψηφίσετε Συνασπισμό.