Σύνδεσμοι

Θυμάμαι μετά την μεταπολίτευση τον Σόλωνα Γκίκα, τότε Υπουργό Δημόσιας Τάξης της κυβέρνησης Καραμανλή, να ισχυρίζεται στη βουλή ότι δεν υπάρχει φασιστική οργάνωση με το όνομα Νέα Τάξη, αφού δεν ανευρίσκεται στον τηλεφωνικό κατάλογο. Δεν μπορώ να παρομοιάσω ούτε τον Γιώργο Λιάνη με τον Σόλωνα Γκίκα, ούτε τους συνδέσμους οπαδών με τη Νέα Τάξη, δεν μπορώ όμως να μην επισημάνω ότι υπάρχουν μερικές οργανώσεις που η δύναμή τους δεν απορρέει από τη νομική τους προσωπικότητα.

Η δύναμη των συνδέσμων οργανωμένων οπαδών απορρέει πολύ συγκεκριμένα από μία πηγή, την αναγνώρισή τους από την αντίστοιχη ΠΑΕ. Χωρίς αυτή την αναγνώριση και χωρίς τα εισιτήρια που αυτή συνεπάγεται, οι σύνδεσμοι δεν έχουν τη δύναμη να συγκεντρώσουν κόσμο πέρα από από τον κοινωνικό κύκλο των επικεφαλής, οπότε μετατρέπονται μετά από λίγο σε απλές παρέες φιλάθλων. Με τον ίδιο τρόπο οποιαδήποτε παρέα φιλάθλων πάρει την αναγνώριση της ΠΑΕ αποκτά υπόσταση συνδέσμου.

Γίνεται λοιπόν φανερό ότι γιά να κλείσει ένας σύνδεσμος δεν φτάνει μονάχα μία απόφαση κάποιας επιτροπής του υπουργείου, πρέπει να θέλει και η αντίστοιχη ΠΑΕ να κόψει τον ομφάλιο λώρο. Αν ο σύνδεσμος τυπικά δεν υπάρχει, αλλά βρίσκονται στα χέρια του εισιτήρια από εκείνα που η ΠΑΕ ισχυρίζεται ότι δεν μοίρασε, τότε δεν γίνεται τίποτα. Επειδή όλες σχεδόν οι ΠΑΕ νοιώθουν ότι χρειάζονται τον “κόσμο της ομάδας τους”, που άλλοτε φοβούνται να συγκρουστούν μαζί του και άλλοτε νομίζουν ότι μπορούν να τον χειραγωγήσουν, δεν φτάνει μία διοικητική απόφαση γιά να διαλυθεί ένας σύνδεσμος, πρέπει να υπάρχει και η πολιτική βούληση να εφαρμοστεί η απόφαση.

“Εφαρμογή της απόφασης” σημαίνει εφαρμογή της απόφασης από την ΠΑΕ, σημαίνει δηλαδή να υποχρεώσει η πολιτεία την ΠΑΕ να εφαρμόσει την απόφαση, πάνω και κάτω από το τραπέζι. Το πρόβλημα είναι ότι η πολιτεία φοβάται τις ΠΑΕ. Νομίζει ότι έχουν πολιτική δύναμη και ότι μπορούν να στερήσουν ψήφους από το εκάστοτε κυβερνών κόμμα. Ετσι η προσπάθεια του Γιώργου Λιάνη ήταν καταδικασμένη από την εγγύτητα της προεκλογικής περιόδου και μόνο.

Σήμερα μία καινούργια κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με το ίδιο πρόβλημα. Εφάρμοσε τα φαιδρά μέτρα της προηγούμενης κυβέρνησης γιά την απαγόρευση της προσέλευσης στους αγώνες των φιλάθλων των φιλοξενούμενων, με αποτέλεσμα το φιάσκο του μεγάλου ντέρμπυ της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Οι οπαδοί του Παναθηναϊκού απέδειξαν ότι δεν χρειάζονται βοήθεια από τους Ολυμπιακούς, μπορούν να τα σπάσουν και μόνοι τους. Είδε και έπαθε να βρεί γήπεδο γιά τον τελικό του Κυπέλου, αφού όλοι οι δήμαρχοι τον αντιμετώπιζαν σαν χωροθέτηση χωματερής. Κατέληξε ο κ. Ορφανός να επικαλεστεί το γεγονός ότι φέτος βρισκόμαστε στο μέσο του Πρωταθλήματος, οπότε οι όποιες αλλαγές θα γίνουν από την επόμενη χρονιά. Γιά να το πούμε σε απλά Ελληνικά, δεν γίνεται τίποτα τώρα γιατί είναι πολύ κοντά οι Ευρωεκλογές.

Οποιος όμως νομίζει ότι υπάρχουν πάνω από 10.000 άνθρωποι σε όλη τη χώρα που ψηφίζουν με βάση το ποδόσφαιρο, δεν έχει καταλάβει ότι οι πρόεδροι των ΠΑΕ απλά μας δουλεύουν. Εστω από την επόμενη χρονιά, ας τολμήσει η κυβέρνηση να κάνει κάτι εξαιρετικά απλό· να διαλύσει τους συνδέσμους.