Βία

Κάθε χρονιά ξεκινάει το πρωτάθλημα με την ευχή να τελειώσει αναίμακτα. Η εκπλήρωση της ευχής αυτής αφήνεται στην επιδεξιότητα της αστυνομίας στην υψηλή τέχνη του διαχωρισμού των οργανωμένων οπαδών κατά την διάρκεια του αγώνα και κατά την προσέλευση και αποχώρησή τους από τα γήπεδα. Αν πετύχει η αστυνομία τον διαχωρισμό, τότε ο αγώνας τελειώνει συνήθως ειρηνικά. Αν όχι …

Στη διάρκεια του αγώνα οι οργανωμένοι στοιβάζονται σε ξεχωριστά τμήματα της εξέδρας, με κενό ή και με καμμία διμοιρία ΜΑΤ ανάμεσά τους. Εκεί ο διαχωρισμός είναι σχετικά εύκολος. Η προσέλευση και η αποχώρηση είναι τα δύσκολα κομμάτια. Εκεί γιά να υπάρξει πετυχημένος διαχωρισμός, πρέπει η αστυνομία να συντονιστεί με τους οργανωμένους, να συννενοηθεί μαζί τους γιά το πότε και από που θα πάνε στο γήπεδο. Πρέπει δηλαδή να τους αναγνωρίσει σαν δύναμη με την οποία θα διαπραγματευτεί. Από εκεί ακριβώς ξεκινάει όλο το πρόβλημα.

Το σύστημα της αστυνομίας δουλεύει οταν οι σύνδεσμοι των οργανωμένων οπαδών θέλουν να το βοηθήσουν να δουλέψει. Αν θελήσουν όμως να το σαμποτάρουν, μπορούν. Συχνά το σαμποτάρουν με την κρυφή υποστήριξη κάποιων ανθρώπων από την αντίστοιχη ΠΑΕ (πως νομίζετε ότι μπαίνουν φωτοβολίδες στα γήπεδα, όταν όλοι περνάνε από σωματικό έλεγχο;). Ετσι τελικά η αποφυγή επεισοδίων επαφίεται στις οργανωμένες ομάδες που τα προκαλούν.

Οι σύνδεσμοι των οργανωμένων οπαδών όμως αντλούν τη νομιμοποίησή τους από τις ΠΑΕ που τους αναγνωρίζουν και που τους στηρίζουν δίνοντάς τους εισιτήρια γιά τα μέλη τους σε χαμηλή τιμή. Δεν είναι όμως πάντα ανέφελες οι σχέσεις των συνδέσμων με τις ΠΑΕ. Οταν η ομάδα βρίσκεται σε αγωνιστική πτώση, οι σύνδεσμοι γίνονται συχνά το φόβητρο της διοίκησης, ιδίως αν η τελευταία δείξει ότι τους φοβάται. Αν πάλι η ομάδα βρεθεί σε φάση διοικητικής κρίσης, τότε οι σύνδεσμοι διεκδικούν ρόλο εκφραστή της λαϊκής βούλησης. Ετσι κάθε καινούργια διοίκηση νοιώθει την ανάγκη να τους προσεταιριστεί, με αποτέλεσμα συχνά να τρέχει μετά να τους μαζέψει. Ουσιαστικά οι σύνδεσμοι αποτελούν κομμάτι του πλέγματος εξουσίας μέσα σε κάθε ομάδα, οπότε οι σχέσεις της κάθε διοίκησης ΠΑΕ με τους συνδέσμους των οπαδών της ομάδας περνάνε από διάφορες φάσεις, με τα πάνω να διαδέχονται τα κάτω, αλλά η σχέση δεν σπάει ποτέ τελείως.

Κάτι ήξερε γιά όλα αυτά ο παλιός ποδοσφαιριστής Γιώργος Λιάνης, που όταν πέρυσι θέλησε η κυβέρνηση να κάνει πραγματικά κάτι γιά τη βία στα γήπεδα, έβαλε στο στόχαστρο ακριβώς τους συνδέσμους των οργανωμένων οπαδών. Η τότε κυβερνητική προσπάθεια θέλησε να περάσει τους συνδέσμους από το κόσκινο της Επιτροπής Επαγγελματικού Αθλητισμού, που ανέλαβε να εγκρίνει τη λειτουργία κάθε συνδέσμου χωριστά και να διαλύσει τους υπόλοιπους. Οπως θα διαπιστώσατε φέτος, η προσπάθεια δεν απέδωσε τα αναμενόμενα, με αποτέλεσμα η προηγούμενη κυβέρνηση να χρειαστεί να καταφύγει στο ακραίο μέτρο της απόλυτης απαγόρευσης παρουσίας φιλάθλων της φιλοξενούμενης ομάδας στο γήπεδο. Αυτό το μέτρο έδωσε ένα τόνο φαιδρότητας στο φετεινό πρωτάθλημα, χωρίς όμως να μειώσει τα κρούσματα βίας στα γήπεδα. Την επόμενη βδομάδα θα δούμε γιατί απέτυχε η προσπάθεια Λιάνη.