Επαγγελματισμός

Από τότε που καθιερώθηκε το επαγγελματικό ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, ο χώρος του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου έδωσε ένα αρκετά απλό και ρεαλιστικό καινούργιο ορισμό του ερασιτέχνη αθλητή· στα Ελληνικά γήπεδα ερασιτέχνης αθλητής είναι εκείνος που, άμα λάχει, δεν φοβάται και να πλακωθεί στο ξύλο με παίκτες της αντίπαλης ομάδας ή ακόμα και με διαιτητή.

Ανοησία κάνει, θα πει κανείς και θα έχει σίγουρα δίκιο, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές εδώ και πολλά χρόνια κρατάνε τα χέρια και τα πόδια τους κοντά. Ξύλο στον αγωνιστικό χώρο σημαίνει βαριές ποινές γιά τη τσέπη του επαγγελματία, οπότε όσο δίκιο και αν νοιώθει να έχει, κρατιέται. Προτάσσει τη τσέπη και τη καριέρα του. Βέβαια τα “κλαδέματα” των αντιπάλων παραμένουν στην ημερήσια διάταξη γιά μερικούς, δεν έχουν όμως προσωπικά κίνητρα, γίνονται γιά τη προώθηση των στόχων της ομάδας και γίνεται προσπάθεια να μην φαίνονται. Ετσι οι περιπτώσεις που η γηπεδική βία ξεκινάει από τον αγωνιστικό χώρο και επεκτείνεται στην εξέδρα έχουν εκλείψει πιά από τις επαγγελματικές κατηγορίες. Σήμερα πιά η βία ξεκινάει από την εξέδρα και επεκτείνεται παντού.

Κάποτε τα κρούσματα βίας στην εξέδρα ξεκίναγαν γιά κάποιο λόγο, συνήθως σχετιζόμενο με τις αποφάσεις του διαιτητή. Κάποιοι θερμόαιμοι πήγαιναν να δουν ποδόσφαιρο και κατέληγαν να αρπαχτούν. Σήμερα και αυτό το φαινόμενο τείνει να εκλείψει. Σήμερα οι θερμόαιμοι πηγαίνουν από την αρχή γιά να πλακωθούν, το ποδόσφαιρο χρησιμεύει μονάχα σαν πρόφαση.

Τι άλλαξε; Αλλαξε βασικά η σύνθεση του κόσμου της εξέδρας. Εκεί που κάποτε πήγαινε ο μέσος άνθρωπος γιά να δει ποδόσφαιρο, σήμερα πάνε κυρίως οργανωμένοι φίλαθλοι έτοιμοι γιά ξύλο. Ακόμα και αυτό το “οργανωμένοι” με τα χρονια άλλαξε περιεχόμενο. Κάποτε οι οργανωμένοι ήσαν παθιασμένοι με το ποδόσφαιρο και οργανωνόντουσαν κυρίως γιά να παρακολουθούν τους εκτός έδρας αγώνες της ομάδας τους. Πολλοί από τους σημερινούς οργανωμένους είναι απλά λούμπεν που γυρεύουν κάποια φάση.

Πως μαζεύτηκαν όλοι αυτοί πάνω στη πλάτη του ποδοσφαίρου; Μα ουσιαστικά προσελήφθησαν από τις ομάδες! Ο “κόσμος της ομάδας” δίνει στους διοικούντες την εντύπωση της προσωπικής δύναμης, οπότε οι σύνδεσμοι των οπαδών κατά καιρούς ενισχύονται από τους ίδιους τους διοικούντες των ΠΑΕ. Φουσκώνουν οι τάξεις τους, φουσκώνουν και τα μυαλά των επικεφαλής των συνδέσμων, στο τέλος τρέχουν οι ΠΑΕ να τους συμμαζέψουν ως την επόμενη φορά που θα νομίσουν ότι τους χρειάζονται. Βλέπετε, στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο δεν είναι μονάχα οι παίκτες επαγγελματίες, μερικές φορές και οι χούλιγκαν της εξέδρας επαγγελματίες είναι.

Οι κανονικοί φίλαθλοι του ποδοσφαίρου έχουν φύγει από τα γήπεδα προ πολλού, είτε γιά να στηθούν μπροστά στη τηλεόραση, είτε γιά να κάνουν κάτι άλλο. Ετσι σήμερα μέσα στο γήπεδο βρίσκεται μονάχα ένας μικρόκοσμος που δοξάζει τον πρόεδρο, απασχολεί την αστυνομία και κυρίως, ενοχλεί όλη τη πόλη πηγαίνοντας και φεύγοντας από το γήπεδο. Φέτος η πολιτεία ένοιωσε ότι ο κόμπος έφτασε στο χτένι και αποφάσισε να κάνει κάτι. Δυστυχώς αντί να λύσει τον κόμπο, προτίμησε να σπάσει το χτένι. Η ποδοσφαιρική χρονιά που τελειώνει έχει πολλά διδάγματα γιά το πως δεν αντιμετωπίζεται η βία στα γήπεδα, που θα τα δούμε την άλλη βδομάδα.