Εφηβοι επαγγελματίες

Η Ματιά της Ελένης

Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στην ΑΥΓΗ, 13 Ιουνίου 2001

Εφηβοι επαγγελματίες

Κακά τα ψέμματα, σήμερα ο πρωταθλητισμός είναι επάγγελμα και ο πρωταθλητής ένας σκληρά εργαζόμενος επαγγελματίας. Είναι ιδιόρρυθμο αυτό το επάγγελμα, σε κάθε άθλημα πιάνεις τη μέγιστη απόδοσή σου σε μιά ορισμένη – σχετικά στενή – ηλικιακή περιοχή.

Σε μερικά αθλήματα η ηλικία της μέγιστης απόδοσης είναι στην εφηβεία, πρίν την ενηλικίωση. Οι συνομήλικοί σου παίζουν ακόμα και εσύ διεκδικείς Ολυμπιακό μετάλλιο. Παράλληλα πας σχολείο. Και το σχολικό πρόγραμμα δεν σχεδιάστηκε με βάση τις ανάγκες του πρωταθλητισμού.

Ερχονται στιγμές που ο πρωταθλητής – μαθητής πρέπει να διαλέξει: πρωταθλητισμό ή σχολείο. Γι’ αυτό κάθε που έρχονται εξετάσεις ακούμε αθλητές και συγγενείς να ζητούν έλεος.

Σίγουρα το σχολείο πρέπει να λάβει υπ’ όψι του την ιδιαίτερη θέση του μαθητή αυτού, αλλά το ζήτημα δεν λύνεται τόσο εύκολα. Το πρόβλημα είναι ότι το σχολείο μπορεί να αδικήσει τον μαθητή που κάνει πρωταθλητισμό με δύο τρόπους. Μπορεί να φανεί πολύ αυστηρό κρίνοντάς τον όπως κρίνει τους υπόλοιπους μαθητές, και εκεί η αδικία είναι φανερή. Μπορεί όμως να δείξει και τόση επιείκια που να αγγίζει τα όρια της άρνησης παροχής εκπαίδευσης στους καλούς αθλητές. Εχουμε το παράδειγμα των ειδικών σχολείων στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, όπου το πρόγραμμα σπουδών είχε ένα μόνο στόχο: να βγάλει καλούς αθλητές. Εβγαζε λοιπόν καλούς αθλητές που ήσαν συνήθως αμόρφωτοι σε οτιδήποτε έξω από το άθλημά τους. Και αν αυτό ήταν λογική επιλογή στον «υπαρκτό σοσιαλισμό» θα ήταν καταστροφή γιά τον αθλητή στην σημερινή Ελληνική αγορά εργασίας.

Και μη νομίζετε ότι το θέμα αφορά μόνο ένα μονοψήφιο αριθμό κατόχων Ολυμπιακών μεταλλίων. Για να βγεί η Ολυμπιακή ομάδα των 5 κοριτσιών του ανσάμπλ που όλοι καμαρώσαμε στο Σίδνεϋ χρειάστηκε ένας πολύ μεγαλύτερος αριθμός παιδιών από όλη την Ελλάδα να φύγει από την οικογενειακή φροντίδα στη τρυφερή ηλικία των 12 και 13 ετών και να έρθει στους ξενώνες του Ολυμπιακού σταδίου. Τα παιδιά μαζί ζούν, γυμνάζονται 6 ώρες τη μέρα, τρώνε, κοιμούνται και πάνε σχολείο. Και για τα 5 κορίτσια που κέρδισαν Ολυμπιακό μετάλλιο μερίμνησε η πολιτεία ώστε να ληφθεί υπόψη μόνο η προφορική εξέταση των μαθητριών για το απολυτήριο. Ομως πίσω από αυτά τα παιδιά βρίσκονται κι άλλα, στη γυμναστική αλλά και σε άλλα αθλήματα, που είναι κοντά σε μια μεγάλη διάκριση.

Το θέμα είναι εξαιρετικά ευαίσθητο και χρειάζεται ειδική φροντίδα και αντιμετώπιση. Η γραφειοκρατική ακαμψία του Υπουργείου Παιδείας δεν έχει θέση εδώ, και το πρόβλημα δεν λύνεται μόνο με ελαφρύνσεις τη περίοδο των εξετάσεων. Αυτά τα παιδιά χρειάζονται ειδική ενισχυτική διδασκαλία προσαρμοσμένη απόλυτα στο προπονητικό και αγωνιστικό τους πρόγραμμα και ειδικές εξεταστικές ρυθμίσεις. Ολοι χαιρόμαστε όταν τα παιδιά μας φέρνουν μετάλλια, πρέπει όμως να μην ξεχνάμε ότι τους χρωστάμε και εμείς κάτι: μιά επαρκή μόρφωση.