Φιλιππιδικός

Η Ματιά της Ελένης

Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στην ΑΥΓΗ, 18 Μαΐου 2003

Φιλιππιδικός

Είναι μεγάλο ευτύχημα γιά τον Σωκράτη Κόκκαλη το γεγονός ότι ενώ μονάχα ένας Ελληνας στα δέκα εκατομμύρια εμπιστεύεται τον Φιλιππίδη, αυτός ο ένας λέγεται Βαρδής. Ισως να έχουν δίκιο όσοι λένε ότι οι Βαρδινογιάννηδες είναι πάνω απόλα συναισθηματικοί Κρητικοί και μετά οτιδήποτε άλλο, δίκιο όμως έχουν και κάποιοι άλλοι, που εκτιμούν ότι το συναίσθημα δεν είναι παντού και πάντα ο καλύτερος σύμβουλος. Το μεγαλύτερο δίκιο πάντως το έχουν οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού, που να το βρούν όμως.

Συνήθως οι πρόεδροι των ΠΑΕ την πατάνε αγωνιστικά είτε γιατί δεν διαθέτει η ομάδα αρκετά λεφτά γιά να παίξει καλό ποδόσφαιρο, είτε γιατί διαθέτει τα λεφτά αλλά δεν καταφέρνουν να τα διοχετεύσουν αποδοτικά στον αγωνιστικό χώρο. Ο Φιλιππίδης ανακάλυψε μιά καινούργια κατηγορία αποτυχίας που δεν νομίζω να την είχε σκεφτεί κανείς ως τώρα. Ο Παναθηναϊκός είχε και έχει νοικοκυρεμένο ταμείο. Είχε και έχει ομάδα διεθνούς επιπέδου. Ευτύχησε να βρεί έναν αποδοτικό προπονητή, ένα προπονητή που ξέρει να κερδίζει. Ποιό είναι λοιπόν το πρόβλημα; Πως κατάφερε να αποτύχει ο Φιλιππίδης;

Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι ο Φιλιππίδης δεν ξέρει να χάνει. Δεν ξέρει δηλαδή όταν του συμβεί να χάσει, να συνεχίζει να αγωνίζεται χωρίς να μπερδεύεται και να καταστρέφει μόνος του ότι καλό έφτιαξε ως το σημείο εκείνο. Οταν κάτι πάει στραβά του φταίνε όλα, δεν ξέρει να χειρίζεται τις αντιξοότητες. Μπορεί να είναι καλός όταν τα πράγματα πάνε καλά, αλλά όπως θα μπορούσε να τον βεβαιώσει και ο προκάτοχός του, ο καλός ο καπετάνιος φαίνεται στις φουρτούνες. Ο Φιλιππίδης είναι από τους καπετάνιους εκείνους που όταν το δελτίο προβλέπει φουρτούνα, κάθεται στη στεριά και στέλνει τον μούτσο στη θέση του. Μετά βρίζει τον μούτσο.

Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό γιά να καταλάβει κανείς ότι αν είχε αφήσει πέρυσι τον Μαρκαριάν στη θέση του σήμερα θα είχε ο Παναθηναϊκός το πρωτάθλημα στη τσέπη, έχανε – κέδιζε το ντέρμπυ της Ριζούπολης. Επειδή θα το είχε στη τσέπη του πιθανώς να μην έχανε το ντέρμπυ, σίγουρα πάντως δεν θα το έχανε έτσι. Κακή κρίση; Οχι, ατολμία. Η ίδια ατολμία που τον έκανε να μην πατήσει το πόδι του στη Ριζούπολη.

Ο Φιλιππίδης απολογείται μέσα στο κεφάλι του προληπτικά γιά όσα φοβάται ότι θα του καταλογίσουν οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού, με αποτέλεσμα να παίζει πιό αμυντικά από τον προπονητή του. Δεν έχει το θάρρος που χρειάζεται γιά να κουμαντάρει μεγάλη ομάδα. Τελικά είναι ένας ακόμα δημοσιοσχεσίτης που με τα φούμαρα ανέβηκε σε μιά θέση που είναι πέρα από τις δυνάμεις του. Ο Παναθηναϊκός αξίζει μιά καλύτερη διοίκηση.

Οπως έχουν έρθει τα πράγματα τώρα, μονάχα ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας μπορεί να σώσει πιά τον Παναθηναϊκό. Αν βάλει ο Καραμανλής τον Φιλιππίδη υποψήφιο βουλευτή, στην ανάγκη ακόμα και σε εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο επικρατείας, γλιτώνει η ομάδα. Οποιος και να πάρει μετά τη θέση του Φιλιππίδη στον Παναθηναϊκό, χειρότερα δεν γίνεται!