Χαιρετισμός στη συγκέντρωση γιά το ΟΧΙ στο Γαλάτσι

Χαιρετισμός της Ελένης Αυλωνίτου στη συγκέντρωση γιά το ΟΧΙ στο Γαλάτσι στις 1 Ιουλίου 2015

Φίλες και φίλοι Γαλατσιώτες,

Τη προηγούμενη βδομάδα δόθηκε στη χώρα μας ένα τελεσίγραφο από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την Κομισιόν. Είναι προφανές φυσικά ότι η κυβέρνηση συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ του Αλέξη Τσίπρα δεν υπήρχε καμμία περίπτωση να αποδεχτεί ένα τέτοιο τελεσίγραφο, κρίναμε όμως ότι το πιό σωστό ήταν να δοθεί στον Ελληνικό λαό η δυνατότητα να μιλήσει άμεσα και να δώσει τη δική του απάντηση.

Στις λίγες μέρες που πέρασαν από τότε βλέπω ότι ακούγονται δύο γνώμες γιά αυτό το δημοψήφισμα. Η μιά άποψη, η δική μας, προτρέπει τον Ελληνικό λαό να απαντήσει τη Κυριακή με ένα βροντερό ΟΧΙ στους εκβιασμούς. Η άλλη όμως άποψη περιέργως δεν στέκεται στην ουσία του θέματος, αλλά θέλει ακόμα και τώρα να μη γίνει το δημοψήφισμα! Θέλει να μην έχει ο Ελληνικός λαός τη δυνατότητα να μιλήσει, να μη ρωτηθεί, να αποφασίσουν άλλοι γιά μας!

Ξαφνικά ο κάθε υπαλληλίσκος του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που νόμιζε ότι είχε το δικαίωμα να δίνει διαταγές σε Ελληνες Υπουργούς, φρίττει που τώρα θα μιλήσει απευθείας ο Ελληνικός λαός. Από κοντά οι Ελληνες πολιτικοί που στο παρελθόν δεχόντουσαν διαταγές από τον κάθε υπαλληλίσκο φρίττουν που δεν κάνουμε και μεις το ίδιο, που ρωτάμε τον Ελληνικό λαό.

Την Κυριακή όμως εμείς ψηφίζουμε γιά το πως θέλουμε το μέλλον μας. Θέλουμε να μειωθούν και άλλο οι συντάξεις; Θέλουμε να καταργηθεί το ΕΚΑΣ; Θέλουμε να αυξηθεί ο ΦΠΑ; Θέλουμε άλλα 5 χρόνια λιτότητας; Εμείς λέμε όχι, δεν θέλουμε. Καταλαβαίνω λοιπόν γιατί αυτοί που τα θέλουν όλα αυτά δεν τολμάνε να το πουν και διαμαρτύρονται που γίνεται δημοψήφισμα γιά τα θέματα αυτά!

Τι θα κάνουμε μετά το ΟΧΙ του Ελληνικού λαού τη Κυριακή; Θα συνεχίσουμε τη διαπραγμάτευση με τους θεσμούς, έχοντας βάλει τα όριά μας και έχοντας ξεκαθαρίσει ότι δεν δεχόμαστε εκβιασμούς.

Οπως είχε τραγουδήσει παλιά ο αείμνηστος Νίκος Ξυλούρης, «Οπου φοβάται φωνή να ακούει απ’ το λαό / σ’ έρημο τόπο ζει και βασιλεύει / κάστρο φυλάει ερημικό / έχει το φόβο φυλακτό / όπου φωνή φοβάται να ακούει απ’ το λαό». Εμείς δεν φοβόμαστε, μην τους αφήσετε να σας φοβίσουν.