Υπόθεση Marfin
Υπόθεση Marfin
Άρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στο Documento στις 16.5.2020
Στην ψυχολογία υπάρχουν δύο ειδών μνήμες. Η βραχυπρόθεσμη μνήμη (short term memory) και η μακροπρόθεσμη μνήμη (long term memory). Η διάρκεια της βραχυπρόθεσμης μνήμης φαίνεται να είναι μεταξύ 15-30 δευτερολέπτων και η χωρητικότητα περίπου 7 αντικειμένων. Στην μακροπρόθεσμη μνήμη θεωρητικά η χωρητικότητα θα μπορούσε να είναι απεριόριστη, με κύριο περιορισμό την προσβασιμότητα και όχι τη διαθεσιμότητα. Η διάρκεια μπορεί να είναι λίγα λεπτά ή για όλη τη ζωή. Εάν μπορούσε λοιπόν η κυβέρνηση να μας φυτέψει ένα τσιπάκι στον εγκέφαλο μας, ώστε να έχουμε μόνο βραχυπρόθεσμη μνήμη, θα το είχε ήδη κάνει και θα σας εξηγήσω παρακάτω γιατί το λέω αυτό.
Τράπεζα Marfin: Στις 5 Μαΐου 2010, στο υποκατάστημα της τράπεζας στη Σταδίου, στα πλαίσια γενικής απεργίας ενάντια στα αυστηρά μέτρα λιτότητας, που η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου είχε ανακοινώσει στο πλαίσιο της αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης, τρεις νέοι άνθρωποι εργαζόμενοι στη τράπεζα έχασαν με τραγικό τρόπο τη ζωή τους, μία εκ των οποίων ήταν 4 μηνών έγκυος.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Στα πλαίσια της δικαστικής διαμάχης της οικογένειας ενός εκ των θυμάτων και 19 υπαλλήλων της τράπεζας που διασώθηκαν, τελικά το 2014 δικαιώθηκαν και έλαβαν κάποιο σημαντικό μέρος του ποσού που τους εκδικάστηκε. Όμως, η τράπεζα άσκησε αναίρεση και 4 χρόνια μετά το 2018, ο Άρειος Πάγος απεφάνθη, ότι τα ποσά που είχαν ήδη πάρει οι δικαιούχοι ήταν υπερβολικά υψηλά με τη δικαιολογία «ότι υπήρξε ιδιαίτερος θάνατος, αλλά οι θάνατοι είναι όλοι ίδιοι τελικά»!
Η αναιρετική απόφαση του Αρείου Πάγου το 2018 αφορά τις αποφάσεις του 2014 των αστικών Δικαστηρίων, στα οποία επιλύονται διαφορές ιδιωτών και στα οποία είχαν καταφύγει οι οικογένειες των θυμάτων και οι διασωθέντες εργαζόμενοι εναντίον της εργοδότριας τράπεζας. Δεν αφορά τα διοικητικά Δικαστήρια στα οποία εκδικάζονται αποζημιώσεις της πολιτείας στις οικογένειες των θυμάτων αλλά και όσων διασώθηκαν. Οπότε τον Δεκέμβριο του 2019 για αυτούς που είχαν ήδη δικαιωθεί στα αστικά Δικαστήρια το 2018, επέστρεψε η υπόθεση στο Εφετείο με απόφαση να επιστρέψουν εντόκως τα ποσά που είχαν λάβει.
Στα διοικητικά Δικαστήρια, όπου στράφηκαν οι οικογένειες κατά του ελληνικού Δημοσίου έχουν εκδοθεί τέσσερεις οριστικές αποφάσεις το 2018 που δικαιώνουν και τις 3 οικογένειες για τον θάνατο των ανθρώπων τους όπως και τους εργαζόμενους που διασώθηκαν. Έχουν επιδικαστεί ποσά τα οποία δεν έχουν καταβληθεί ποτέ από το Ελληνικό Δημόσιο παρότι εκκρεμούν σχετικά έγγραφα του Νομικού Συμβουλίου, από τις 8 Ιανουαρίου 2020.
Έρχεται όμως τώρα το Ελληνικό Δημόσιο, που εκπροσωπείται κάθε φορά από την εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση και από τη μια προχωράει σε αναίρεση της απόφασης για δικαίωση των θυμάτων στα Διοικητικά Δικαστήρια ενώ από την άλλη τιμά τη μνήμη τους με πλακέτα!
Στα διοικητικά Δικαστήρια η αναίρεση του Δημοσίου κατατέθηκε επί κυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας στις 13 Νοεμβρίου 2019 και επιδόθηκε στις 12 Μαρτίου 2020 με δικάσιμο την 1η Ιουνίου 2020. Το ποσό είναι γύρω στα 2,24 εκατομμύρια ευρώ για όλους τους εργαζομένους και τις οικογένειες των θανόντων.
Τα Υπουργεία Εργασίας και Προστασίας του Πολίτη, τα οποία συμφώνησαν για την τιμητική πλακέτα ενώ εμπλέκονται στην υπόθεση της αναίρεσης του ελληνικού Δημοσίου κατά των αποφάσεων που δικαίωναν τα θύματα στα διοικητικά Δικαστήρια, είναι αυτά τα οποία θα έστελναν τους δικηγόρους τους να πουν ενώπιον του ΣτΕ ότι το Ελληνικό Δημόσιο δεν οφείλει τίποτα στις οικογένειές των θυμάτων, ότι δηλαδή οι ζωές των ανθρώπων τους, που βρήκαν τέτοιο τραγικό θάνατο δεν αξίζουν ούτε ένα ευρώ. Οι αποφάσεις για επιστροφή χρημάτων εντόκως αφορά πρωτίστως την οικογένεια ενός εκ των τριών θυμάτων, της εγκύου υπαλλήλου Αγγελικής Παπαθανασοπούλου, καθώς τα χρηματικά ποσά για τις άλλες δύο οικογένειες δεν είχαν ακόμη εκταμιευτεί. Πόσο πολιτική χυδαιότητα να αντέξει κανείς εκ μέρους αυτής της κυβέρνησης;
Φυσικά μετά τον σάλο που δημιουργήθηκε και το διαδικτυακό κράξιμό της, η κυβέρνηση αναγκάστηκε να ανακοινώσει ότι “θα παραιτηθεί από την αναίρεση που αφορά την αποζημίωση των συγγενών των θυμάτων της Marfin”. Επιπρόσθετα ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη φρόντισε για επικοινωνιακούς λόγους να μας πληροφορήσει ότι θα ανοίξει ξανά ο φάκελος της υπόθεσης. Είναι ο ίδιος άνθρωπος που ως αντίστοιχος Υπουργός της τότε κυβέρνησης Παπανδρέου είχε κλείσει την υπόθεση! Υποκρισία ή πολιτική αλητεία;
Φυσικά όλο αυτή η κυνική, εκ μέρους του κ. Μητσοτάκη, πολιτική διανθίστηκε με μπόλικη δόση διαστρέβλωσης και κατασυκοφάντησης για το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Επιχειρήθηκε λοιπόν να παραπληροφορηθούμε ότι η απόφαση του Αρείου Πάγου για επιστροφή των χρημάτων αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς ασκήθηκε αναίρεση του Ελληνικού Δημοσίου επί κυβερνήσεώς του. Η αλήθεια όμως είναι ότι η σχετική απόφαση αφορούσε τα αστικά Δικαστήρια, όπου αναίρεση για το υψηλό ποσό αποζημίωσης άσκησε η ίδια η Τράπεζα. Αντίθετα στα διοικητικά Δικαστήρια, όπου δικαιώθηκαν οι οικογένειες με αποζημιώσεις, το ελληνικό Δημόσιο επί κυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας ήταν εκείνο που άσκησε την αναίρεση και επέδωσε τη κλήση.
Βέβαια η ΝΔ μας έχει συνηθίσει σε διαστρεβλώσεις και ψέματα. Άλλωστε τα διαθέσιμα κανάλια και έντυπα μέσα έχουν πάρει ήδη αρκετό ζεστό δημόσιο χρήμα για να φιλοτεχνούν τη πολιτική της. Οι πολίτες όμως διαθέτουν ακόμη μακροπρόθεσμη μνήμη και κρίνουν!
Ελένη Αυλωνίτου
πρ. Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ / Μέλος ΚΕΑ ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία
