Το μεγάλο μας τσίρκο

Το μεγάλο μας τσίρκο

Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στο περιοδικό “G-magazine“, Φεβρουάριος 2014

Κι’ όπου φοβάται φωνή ν’ ακούει απ’το λαό

σ’ έρημο τόπο ζει και βασιλεύει

κάστρο φυλάει ερημικό

έχει το φόβο φυλακτό

οπου φωνή φοβάται ν’ ακούει απ’το λαό

Ιάκωβος Καμπανέλλης

Γιά δεκαετίες ο χρόνος διεξαγωγής των δημοτικών εκλογών ήταν μιά σταθερά του πολιτικού μας συστήματος. Κάθε 4 χρόνια το φθινόπωρο είχαμε δημοτικές εκλογές, άσχετα από τον εκλογικό κύκλο της βουλής και του ευρωκοινοβουλίου. Στις δημοτικές εκλογές η ψήφος του κόσμου επηρεαζόταν φυσικά από το γενικό πολιτικό κλίμα, διατηρούσε όμως πάντα και έντονο τοπικό χαρακτήρα. Μετά μας προέκυψε η πρωθυπουργία του Γιώργου Παπανδρέου, το μνημόνιο και η τρόϊκα. Δύο μήνες μετά το πρώτο μνημόνιο ψηφίστηκε ο Καλλικράτης, που έθεσε τη “Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης”. Από τότε γίνανε όλα ρημαδιό.

Ο Καλλικράτης αποσκοπούσε στην ουσιαστική αποδυνάμωση της τοπικής αυτοδιοίκησης, διατηρώντας όμως όλα τα εξωτερικά χαρακτηριστικά της. Το βασικό ερώτημα που κλήθηκε να απαντήσει ο Καλλικράτης ήταν «πως να μην έχουν τοπική αυτοδιοίκηση, ενώ θα νομίζουν ότι έχουν». Μία βασική μεταρρύθμιση του Καλλικράτη ήταν να γίνονται οι εκλογές πιό αραιά, κάθε 5 χρόνια αντί γιά 4. Μιά άλλη βασική αλλαγή ήταν να μην γίνονται μόνες τους, αλλά την ίδια μέρα με τις ευρωεκλογές. Ετσι σε μακροχόνια βάση οι ευκαιρίες που είχε ο λαός να εκφράσει στη κάλπη τη δυσαρέσκειά του έξω από τον εκλογικό κύκλο της βουλής μειώνονταν κατά 55%.

Φυσικά πρόφαση γιά αυτό τον περιορισμό της λαϊκής εξουσίας ήταν η εξοικονόμηση πόρων. Αντί να στήνονται κάλπες σε όλη την Ελλάδα μία φορά γιά τον πρώτο γύρο των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών και άλλη μία γιά τις ευωεκλογές, οι δύο εκλογικές διαδικασίες θα γινονταν την ίδια μέρα με 3 κάλπες. Την επόμενη βδομάδα θα είχαμε τον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών όπου χρειαζόταν, όχι όμως παντού. Υποτίθεται ότι ο νομοθέτης τα είχε σκεφτεί όλα, αλλά όπως φάνηκε δεν του είχε περάσει από το μυαλό η κατάρρευση των εκλογικών ποσοστών των δύο παραδοσιακά μεγάλων κομμάτων.

Σύντομα φάνηκε ότι όποτε γίνουν εκλογές, γιά οποιονδήποτε λόγο, το μεν ΠΑΣΟΚ θα εξαφανιστεί από τον πολιτικό χάρτη, η δε ΝΔ θα υποστεί δεινή ήττα. Αμέσως κινητοποιήθηκαν οι εκλογομάγειροι των δύο μνημονιακών κομμάτων ψάχνοντας τρόπο να αποφύγουν τη καταστροφή. Πρώτα συζητήθηκε το ενδεχόμενο να πάνε πίσω οι δημοτικές εκλογές γιά να σωθούν γιά λίγους μήνες οι μνημονιακοί δήμαρχοι. Μετά προτάθηκε να αλλάξει το εκλογικό σύστημα των δημοτικών εκλογών γιά να καμουφλαριστεί η ήττα. Αυτά τα σχέδια δεν περπάτησαν, οπότε τώρα επανέρχεται η κυβέρνηση με ένα πιό απλό στόχο, να περιορίσει τη συμμετοχή του κόσμου στις ευρωεκλογές. Τι να περιορίσει όμως, όταν την ίδια μέρα προβλέπεται να ψηφίσουμε γιά δημάρχους, περιφερειάρχες και ευρωβουλευτές; Θα πάει ο καθένας να ψηφίσει δήμαρχο και φυσικά θα αξιοποιήσει την ευκαιρία να ρίξει στο μνημόνιο τρείς μούτζες.

Ετσι η κυβέρνηση θέλει τώρα να ξεχωρίσει πάλι τις δημοτικές εκλογές από τις ευρωεκλογές, φέρνοντας τον πρώτο γύρο των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών μιά βδομάδα μπροστά. Ελπίζει ότι, όπου βγεί δήμαρχος από την πρώτη Κυριακή, ο κόσμος θα κάτσει σπίτι του την επόμενη βδομάδα, οπότε θα γλιτώσει σε μερικούς δήμους το μαύρισμα στην ευρωπαϊκή κάλπη. Αυτό βέβαια χρειάζεται καινούργια νομοθετική ρύθιση. Χρειάζεται ακόμα να στηθούν κάλπες σε όλη τη χώρα γιά 2 συνεχόμενες Κυριακές, που θα στοιχίσει 50 εκατομμύρια ευρώ πεταμένα λεφτά σε εποχή κρίσης. Είπαμε όμως, όποιος φοβάται φωνή ν’ ακούει απ’το λαό…

Ελένη Αυλωνίτου

Δημοτική σύμβουλος Γαλατσίου

Πολίτες σε Δράση