Το γράμμα του νόμου και το ήθος του Γιαννιώτη

Το γράμμα του νόμου και το ήθος του Γιαννιώτη

Οι κανονισμοί γιά μιά ένσταση που αρνήθηκε να γίνει

Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, 19/8/2016

Ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσε σε όλη την Ελλάδα ο τερματισμός στο αγώνισμα της κολύμβησης 10 χιλιομέτρων ανοιχτής θαλάσσης στο Ρίο, όπου ο πρωταθλητής μας Σπύρος Γιαννιώτης φάνηκε αρχικά να κερδίζει χρυσό αλλά κατέληξε τελικά στη δεύτερη θέση με το ασημένιο μετάλλιο.

Είδαμε στο βίντεο τον Γιαννιώτη να τερματίζει μαζί με τον Ολλανδό Weertman, με τον ίδιο ακριβώς χρόνο, αλλά να χτυπάει το ταμπλώ δεύτερος. Ετσι όταν μετά από μακροχρόνια διαβούλευση των κριτών άλλαξε η αρχική σειρά των μεταλλίων το αποδώσαμε σε αυτό το καθυστερημένο χτύπημα του ταμπλώ. Οι κανονισμοί όμως της FINA γιά την κολύμβηση ανοιχτής θαλάσσης λένε άλλα.

Ο κανόνας 7.2 του Κανονισμού Κολύμβησης Ανοιχτής Θαλάσσης προβλέπει ότι ο τερματισμός θα γίνεται σε πλωτό τοίχο πλάτους τουλάχιστον 5 μέτρων, όπου θα καταγράφεται ο τερματισμός από τις δύο πλευρές και από πάνω με βίντεο αργής κίνησης που θα διαθέτει δυνατότητα ανάκλησης και χρονισμού.

Ο κανόνας 7.2.1 προβλέπει ότι θα χρησιμοποιείται αυτόματος εξοπλισμός χρονομέτρησης με ακρίβεια δέκατου του δευτερολέπτου (βραχιολάκια με αναμεταδότη μικροτσίπ), παραπέμποντας στον κανόνα 11 του γενικού Κανονισμού Κολύμβησης της FINA. Τέλος προβλέπει ότι οι τελικές θέσεις τερματισμού θα καθορίζονται από τον κριτή με βάση τις αναφορές των παρατηρητών στον τερματισμό και το βίντεο τερματισμού.

Ο κανόνας 7.2.3 προβλέπει ότι, αν υπάρχει στον τερματισμό ταμπλώ οι κολυμβητές υποχρεούνται να το αγγίξουν τερματίζοντας, αλλιώς ακυρώνονται.

Βλέπουμε λοιπόν ότι ενώ οι κολυμβητές πρέπει να αγγίξουν το ταμπλώ, δεν καθορίζει αυτό το άγγιγμα τον χρόνο και τη σειρά τερματισμού. Ο χρόνος καθορίζεται από το αυτόματο σύστημα (βραχιολάκια) και η σειρά από τους παρατηρητές και το βίντεο.

Αυτά γράφει ο Κανονισμός Κολύμβησης Ανοιχτής Θαλάσσης της FINA, που αναφέρει όμως ότι το αυτόματο σύστημα χρονομέτρησης υπάγεται στον κανόνα 11 του γενικού Κανονισμού Κολύμβησης της FINA (εκείνου που ισχύει στη πισίνα). Αλλά ο κανόνας 11.1 του γενικού κανονισμού γράφει ότι οι χρόνοι του αυτόματου συστήματος χρησιμοποιούνται γιά να καθορίσουν τη σειρά τερματισμού και υπερισχύουν κάθε απόφασης κριτή. Ο κανόνας 11.2 προβλέπει αυτόματη χρονομέτρηση μέχρι εκατοστό δευτερολέπτου και προβλέπει ότι σε αθλητές που πέτυχαν τον ίδιο χρόνο μέχρι εκατοστό δευτερολέπτου απονέμεται η ίδια θέση τερματισμού.

Αυτή τη στιγμή τα επίσημα αποτελέσματα δίνουν στον Weertman χρυσό και στον Γιαννιώτη ασημένιο με τον ίδιο ακριβώς χρόνο 1:52:59.8! Μήπως δεν ισχύει στους αγώνες ανοιχτής θαλάσσης η πρόβλεψη του κανόνα 11 γιά ίδια θέση με ίσους χρόνους από αυτόματο σύστημα χρονομέτρησης, επειδή στην ανοιχτή θάλασσα ο χρόνος μετράται μέχρι δέκατο του δευτερολέπτου και στη πισίνα μέχρι εκατοστό; Ισως. Αυτό όμως δεν θα το μάθουμε φέτος, αφού η Ελληνική ένσταση αποσύρθηκε γιατί έτσι ζήτησε ο ίδιος ο Σπύρος Γιαννιώτης. Οπότε ενώ δεν μάθαμε αυτό το λεπτό σημείο του κανονισμού, μάθαμε κάτι άλλο πιό εντυπωσιακό. Υπάρχουν σήμερα αθλητές Ολυμπιακού επιπέδου που ειλικρινά νοιάζονται περισότερο γιά τη συμμετοχή παρά γιά την πρωτιά, ακόμα και όταν απέχουν από τη πρωτιά μιά ανάσα. Ζούν εδώ, στην Ελλάδα, ανάμεσά μας, όπως ο Ολυμπιονίκης Σπύρος Γιαννιώτης!