Συνέντευξη της Ελένης Αυλωνίτου στόν δημοσιογράφο Γιάννη Κούρκουλο

Συνέντευξη της Ελένης Αυλωνίτου στόν δημοσιογράφο Γιάννη Κούρκουλο

Εφημερίδα SPORTIME, 1 Απριλίου 2000

ΕΡ: H ευγενής άμιλλα που γνωρίζετε από τον αθλητισμό υπάρχει στην προεκλογική περίοδo;

ΑΠ: Στα κόμματα εξουσίας τα συντροφικά μαχαιρώματα είναι κάτι δεδομένο. Σε μας, στόν Συνασπισμό, δεν ισχύει κάτι τέτοιο η, αν συμβαίνει είναι σε ελάχιστο βαθμό, καθώς αξιολογικά θέτουμε πρώτα να πάει το κόμμα καλά, που είναι το σοβαρότερο κίνητρο, και μετά ο καθένας από εμάς. Από κει και πέρα, το ζήτημα είναι πως βγαίνει κανείς στο χώρο και πως εκφράζεται.

ΕΡ: Η Βουλή αυτή που θα προκύψει θα σηκώσει το κύριο βάρος γιά την Ολυμπιάδα του 2004. Η συμμετοχή των ανθρώπων του αθλητικού χώρου είναι τέτοια που να επιτρέπει μια ικανή αριθμητικά εκπροσώπηση;

ΑΠ: Οχι, δεν είναι καθόλου καλή. Ο πρωθύπουργός, όταν αναλάβαμε τους Ολυμπιακούς, είπε ότι θα είναι οι Αγώνες όλων των Ελλήνων γιατί το θέμα είναι εθνικό. Ομως οι προσλήψεις γίνονται αυστηρά με κομματικά κριτήρια, όσον αφορά το θέμα της διεξαγωγής. Στην κολυμβητική ομοσπονδία και όποια άλλη χρειάζεται συστατική επιστολή από αυτήν, όπως μας είπε ο κ. Νικολάου. Καταλαβαίνεις πόσο δύσκολο είναι γιά οποιονδήποτε να προσφέρει, όταν οι ομοσπονδίες αυτές έχουν αλωθεί από το κυβερνών κόμμα.

ΕΡ: Τα έργα για το 2004 έχουν καθυστερήσει δραματικά. Τι κινδύνους εγκυμονεί το γεγονός αυτό και μήπως οδηγεί σε ντε φάκτο αναθέσεις με τεράστιο οικονομικό κόστος;

ΑΠ: Πράγματι, η καθυστέρηση είναι όντως δραματική. Οτι θα γίνουν όμως τα έργα στήν ώρα τους είναι βέβαιο, άλλωστε είναι υποχρεωμένοι από τη σύμβαση που έχουν υπογράψει γιά τούς Αγώνες. Το θέμα είναι όμως ότι όσο καθυστερούμε μπορεί μεν να γίνουν με διαδικασίες που θεωρητικά θα είναι σύννομες αλλά θα είναι άτυπες, με αναθέσεις. Πέραν τούτου, η όποια καθυστέρηση αυξάνει και το κόστος της κάθε κατασκευής αλλά και των απαλλοτριώσεων και όλων όσοι εμπλέκονται στη διαδικασία αυτή. Αν μάλιστα μιλάμε για χωριό, πόλη 16.000 κατοίκων, καταλαβαίνει εύκολα κανείς γιά τι κόστος μιλάμε.

ΕΡ: Οι συνυποψήφιοί σας πως αντιμετωπίζουν τον κοινό αγώνα εκλογής, με το δεδομένο ότι είστε γυναίκα και μάλιστα επώνυμη;

ΑΠ: Το κόμμα μου προβάλλει όλους τους υποψήφιους στόν ίδιο βαθμό. Ο καθένας είναι αξιόλογος και καταξιωμένος στον τομέα του, έχει το δικό του κόσμο που τον στηρίζει και με βάση αυτή τη συμπαράσταση θα μπορεί να προσφέρει, είτε βγεί είτε όχι. Το θέμα όμως είναι ο Συνασπισμός να βγεί πιό δυναμωμένος μέσα από τη διαδικασία αυτή. Αυτό είναι που μετρά και όχι το ποιοί τελικά θα εκλεγούν. Εγώ, τουλάχιστον, έτσι πιστεύω και έτσι δρώ.

ΕΡ: Αν το θέμα ήταν προσωπικό, ποιό υπουργείο θα διαλέγατε τη 10η Απριλίου και γιατί;

ΑΠ: Του Αθλητισμού, δεν το συζητάω καν. Το γιατί είναι αυτονόητο. Εγώ θέλω οι άνθρωποι του Αθλητισμού να βρίσκονται στο χώρο αυτό, κάτι που σήμερα δεν ισχύει. Οσοι από διάφορα πόστα έχουν υπηρετήσει τον Αθλητισμό είναι σήμερα εκτός και κυριαρχούν οι… αλεξιπτωτιστές στο χώρο.

ΕΡ: Εν όψει Ολυμπιάδας 2004 τι πρέπει να γίνει έτσι ώστε να έχουμε ευπρόσωπη παρουσία;

ΑΠ: Γιά την αθλητική μας επιτυχία δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα σήμερα. Το παράδειγμα της Ισπανίας, που από τα 8 μετάλλια το ’88 έφτασε τα 23 στη δική της διοργάνωση, ενώ είχε και πολλά πλασαρίσματα, λέει πολλά. Αυτό ήταν προιόν δουλειάς επτά χρόνων πρίν από την Ολυμπιάδα. Επρεπε από καιρό να έχουν βρεθεί τα ταλέντα που το 2004 θα βρίσκονται στο φόρτε της απόδοσής τους. Αυτοί λοιπόν έπρεπε να βρίσκονται σε κάμπ προετοιμασίας και σταδιακά, κάθε χρόνο, να τους ελαττώνεις, γιά να φτάσεις στο σημείο να μείνεις με τους ικανούς γιά διακρίσεις. Παράλληλα, με τον τρόπο αυτό θα έχεις ήδη αναπτύξει την αθλητική σου υποδομή. Εμείς σήμερα πάμε με μία βιτρίνα ήδη υπαρχόντων αθλητών.

ΕΡ: Ποιά ήταν αθλητικά η καλύτερη και η χειρότερη στιγμή σου;

ΑΠ: Η καλύτερη στιγμή μου ήταν όταν κέρδισα τα έξι χρυσά μετάλλια στη Βαλκανιάδα του Ντουμπρόβνικ το 1973. Κάποια άσχημη στιγμή δεν μου έχει μείνει έντονα χαραγμένη.

ΕΡ: Γιατί πολιτεύεστε; Μέσω Βουλής μπορείτε να προσφέρετε ίσως περισσότερα, όταν ο χώρος αντιμετωπίζεται σήμερα με δυσπιστία;

ΑΠ: Πολιτεύομαι γιά να βοηθήσω το κόμμα μου να μπεί όσο το δυνατόν πιό ισχυρό στη Βουλή. Εγώ και όσο με αφορά νομίζω ότι έχω καταξιωθεί ως αθλήτρια και μετά ως επιστήμονας και θεωρώ ότι μπορώ να προσφέρω στα κοινά. Ηδη ασχολούμαι και με τα δημοτικά του Δήμου Χαλανδρίου. Από κει και πέρα, πιστεύω ότι μπορώ να δώσω πολλά και δεν μπαίνω σε ένα χώρο γιατί μου έχει λείψει η δημοσιότητα και η καταξίωση, αλλά γιατί πραγματικά πιστεύω ότι μπορώ να βοηθήσω ουσιαστικά. Θεωρώ μάλιστα ότι αυτό το ήθος λείπει σήμερα στην πολιτική. Ο κόσμος σήμερα έχει βαρεθεί και την πολιτική και τους πολιτικούς, γιατί νομίζει ότι έχουν γίνει αναξιόπιστοι.

ΕΡ: Τι είναι αυτό που δεν μπορεί να σε φέρει κοντά στο ΠΑΣΟΚ;

ΑΠ: Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να με φέρει κοντά του γιατί είναι το ίδιο κόμμα με τη ΝΔ. Απλώς υπάρχει μία εναλλαγή προσώπων. Νέμονται την εξουσία και το ένα προσπαθεί να γίνει κατεστημένο στη θέση του άλλου, χωρίς ουσιαστική προσφορά. Αν το ΠΑΣΟΚ είχε κάποιο πρόγραμμα και συζητούσε επ’ αυτού και δεσμευόταν γιά την υλοποίησή του, δεν θα είχα καμιά αντίρρηση να βρεθώ κοντά του. Ομως σήμερα μόνο σοσιαλιστικό δεν είναι το κόμμα αυτό.

ΕΡ: Το γεγονός ότι αυξήθηκε το ποσοστό των υποψηφίων γυναικών σε ικανοποιεί;

ΑΠ: Σίγουρα είναι ένα βήμα μπροστά, όμως υπάρχει πολύς δρόμος ακόμα. Στόν Συνασπισμό το 23% των υποψηφίων του είναι γυναίκες πανελλαδικά, που είναι το υψηλότερο από όλα τα κόμματα. Ομως εμείς δεν είμαστε ευχαριστημένοι από αυτό, καθώς είναι πολύ λίγες και στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Κάνουμε μία προσπάθεια και σε αυτόν τον τομέα.

ΕΡ: Που υστερεί η κολύμβηση έναντι του στίβου, που έχει μεγάλη ανάπτυξη και διακρίσεις;

ΑΠ: Μα, στη διοίκησή της. Είναι θέμα προσώπου καθαρά. Δεν έχει μείνει κανείς κοντά στην κολύμβηση από τους ανθρώπους της. Αθλητικά και επιστημονικά είναι όλοι έξω από το χώρο. Η διοίκηση νέμεται το χώρο και δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα πιά. Τον εχει απογυμνώσει ως χώρο. Οταν προβάλλει ως επιτυχία τη Δάφνη και τη Μαχαίρα, τι να πεις. Η Δάφνη ζει στις ΗΠΑ, εκεί έμαθε την κολύμβηση, η δε Μαχαίρα είναι 30 χρονών. Που είναι το νέο υλικό που θα βγει; Σε τι μπορούμε να προσδοκούμε;