Πολυτέλειες
Πολυτέλειες
Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στην ΗΧΩ ΓΑΛΑΤΣΙΟΥ, Οκτώβριος 2006
Στην Ελλάδα μερικά πράγματα θεωρούνται από την εφορία τεκμήρια πολυτελούς διαβίωσης – κότερα, πισίνες, ιδιωτικά αεροπλάνα και ελικόπτερα κατατάσσουν τον ιδιοκτήτη τους στους πολυτελώς διαβιούντες. Διαπιστώνω όμως ότι το τελευταίο διάστημα υπάρχει μία κίνηση από ορισμένους Δημοτικούς κύκλους στο Γαλάτσι να προστεθεί στα παραπάνω και ένα κριτήριο πολυτελούς διαβίωσης ακόμα, εκείνο της διαβίωσης κοντά σε πάρκα, πλατείες και ελεύθερους χώρους γενικώς.
Ανθρωποι που αγωνίζονται γιά να σώσουν από την τσιμεντοποίηση κάποια πλατεία στη γειτονιά τους χαρακτηρίζονται αναίσθητοι συμφεροντολόγοι, δημοτικοί υποψήφιοι που προτάσσουν το ζήτημα των ελεύθερων χώρων χαρακτηρίζονται μονομερείς και μανιακοί με το γρασίδι, ολόκληρη η επαγγελματική ομάδα των εμπόρων που αντιτάσσεται στο κτίσιμο 8.000 τ.μ. στο Παλαί γιά τη μετατροπή του σε εμπορικό κέντρο χαρακτηρίζεται ουτοπιστική. Η αποχωρούσα Δημοτική αρχή δηλώνει περήφανη που καθάρισε τις πλατείες της πόλης από τα δέντρα, ενώ έχουν εμφανιστεί και κάποιες περίεργες θεωρίες στο Γαλάτσι, σύμφωνα με τις οποίες τα δέντρα προάγουν την εγκληματικότητα και την απομόνωση των ανθρώπων!
Την ίδια στιγμή 25 στρέμματα δάσουν αφήνονται να καούν το φετεινό καλοκαίρι μονάχα, ενώ τα δύο πυροσβεστικά οχήματα του δήμου κοσμούν τον χώρο των δημοτικών αθλητικών εγκαταστάσεων ως σύγχρονα γλυπτά, αφού δεν φρόντισε ο δήμος να διαθέτουν πληρώματα…
Ολα αυτά λέγονται και γίνονται τη στιγμή που στο λεκανοπέδιο της Αθήνας έχουμε μονάχα 2.5 τετραγωνικά μέτρα πρασίνου ανά κάτοικο, τρείς και τέσσερεις φορές λιγότερο από οποιαδήποτε άλλη Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Τι γίνεται εδώ λοιπόν;
Η Αθήνα δομήθηκε πυκνά στο παρελθόν γιά διάφορους λόγους, αλλά τα προβλήματα που μας δημιούργησε αυτή η πυκνή δόμηση είναι πιά εμφανή: κυκλοφοριακή συμφόρηση, ατμοσφαιρική ρύπανση, έλλειψη χώρων πάρκινγκ, έλλειψη χώρων αναψυχής και άθλησης, έλλειψη χώρων γιά να κτιστούν σχολεία και κοινωνικές υπηρεσίες, έλλειψη χώρων γιά να παίζουν τα παιδιά. Θα περίμενε κανείς ότι τώρα πια που ξέρουμε, θα αποφεύγαμε να επαναλάβουμε τα ίδια λάθη σε όλο το λεκανοπέδιο. Θα περίμενε κανείς ότι τώρα πια θα προσπαθούσαμε να σώσουμε ότι ελεύθερους χώρους έχουν μείνει και μπορούν ακόμα να σωθούν.
Ελα όμως που γιά κάποιους η άκτιστη γη στο λεκανοπέδιο είναι χρυσάφι, ενώ οι άνθρωποι που ζούν γύρω από την άκτιστη γη είναι σαν τα χώματα που θα πρέπει να στοιβαχτούν σε μιά μεριά γιά να μην εμποδίζουν την εξόρυξη!
Γιά τους ανθρώπους αυτούς η πλατεία Ηνιόχου δεν είναι πλατεία, είναι ευκαιρία. Ο λόφος του Αγίου Σπυρίδωνα δεν είναι λόφος, είναι φιλέτο. Το λατομείο Λεβεντάκη δεν είναι πρώην λατομείο, αλλά μελλοντικό χρυσωρυχείο. Οσο γιά το δασόκτημα Βεΐκου, αυτό πιά είναι η γη της επαγγελίας γιά κάθε μεγαλοεργολάβο!
Πως να το πουν όμως στους κατοίκους ότι τους έχουν… Ευθέως όπως το λέει ο νύν Δήμαρχος Θεόδωρος Τούντας; Μπα, δεν ακούγεται καλά. Αρχίζουν λοιπόν τις πλάγιες προσεγγίσεις. Εμφανίζουν προτάσεις γιά έργα μέσα στους επίμαχους χώρους που ονομαστικά τουλάχιστον, εμπεριέχουν κάποια κοινωφελή διάσταση. Ετσι μας μιλάνε γιά ανάπλαση στου Λεβεντάκη, γηροκομείο στον Αγιο Σπυρίδωνα, περιφερειακό δρόμο στου Βεΐκου, υπόγειο πάρκινγκ στην Ηνιόχου. Ακούς “ανάπλαση” και λές καλό πράγμα. Ακούς “γηροκομείο” και συγκινείσαι. Ακούς “δρόμο” και ελπίζεις. Ακούς “πάρκινγκ” και χαίρεσαι. Ετσι την έπαθε το Γαλάτσι και με το Παλαί. Μας έλεγαν “αθλητικός χώρος”, μας έλεγαν “Ολυμπιακός δήμος”, μετά μονάχα φάνηκε πως εννοούσαν “εμπορικό κέντρο”. Αλλά και τώρα οι φράσεις “ανάπλαση”, “γηροκομείο”, “περιφερειακός δρόμος” και “υπόγειο πάρκινγκ”, πάλι “εμπορικό κέντρο” σημαίνουν. Εκεί είναι τα λεφτά, εκεί είναι και οι σκοπιμότητες.
Επειδή οι Γαλατσιώτες ξύπνησαν με την περίπτωση του Παλαί, τα ενδιαφερόμενα οικονομικά συμφέροντα άρχισαν να δοκιμάζουν και τη θεωρητική απαξίωση του πρασίνου στη συνείδηση του κόσμου. Ο κόσμος θεωρεί το πράσινο καλό πράγμα, τώρα κάποιοι προσπαθούν να πείσουν πως είναι κακό. «Περιττή πολυτέλεια» σου λέει ο ένας, «προάγει την απομόνωση» σου λέει ο άλλος, «αυξάνει την εγκληματικότητα» ισχυρίζεται ο τρίτος. Ολοι τους εννοούν το ίδιο πράγμα, «μας χαλάει τη δουλειά».
Εμείς, η Δημοτική Κίνηση ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΕ ΔΡΑΣΗ, θεωρούμε το πράσινο και τους ελεύθερους χώρους μέσα στην πόλη ως αναγκαίο όρο διαβίωσης των κατοίκων. Εχουμε περιλάβει ως βασικούς στόχους στο πρόγραμμά μας την προστασία των χαρακτηρισμένων πλατειών, πάρκων και χώρων πρασίνου του Δήμου και την προώθηση της διαδημοτικής ενοποίησης των χώρων πρασίνου στα Τουρκοβούνια, γιά να δημιουργηθεί μία υπερτοπική όαση πρασίνου. Εμείς, ως γνήσιοι μπον βιβέρ, βάζουμε την ποιότητα ζωής των κατοίκων πάνω από τα κέρδη του οποιουδήποτε Χαραγκιώνη.
