Παράσιτα

Παράσιτα

Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στην ΗΧΩ ΓΑΛΑΤΣΙΟΥ,  Ιούνιος 2008

Τους καταλαβαίνω τους ανθρώπους. Πρίν δύο χρόνια υπέγραψαν μία σύμβαση με τον κ. Αλογοσκούφη και νόμισαν ότι είχαν εξασφαλίσει κοψοχρονιάς ένα φιλέτο 92 στρεμμάτων μέσα στο λεκανοπέδιο γιά ένα ακόμα γιγαντιαίο εμπορικό κέντρο. Δύο χρόνια μετά βρίσκονται αντιμέτωποι με την ομόθυμη αντίδραση των κατοίκων του Γαλατσίου στα σχέδιά τους, δεν καταφέρνουν να βγάλουν οικοδομική άδεια που να μπορεί να σταθεί σε δικαστήριο ή να γίνει αποδεκτή από το ίδιο το ΥΠΕΧΩΔΕ, ενώ στην αγορά έχει επικρατήσει πιά η άποψη ότι το “Park Avenue” του κυρίου Χαραγκιώνη είναι μία μάλλον χαμένη υπόθεση. Είναι όμως πολλά τα λεφτά που προσδοκούν οι μέτοχοι του εγχειρήματος, οπότε δεν το βάζουν κάτω. Ξέρουν ότι μόνο αν κατάφερναν να εξασφαλίσουν την συναίνεση του Δήμου Γαλατσίου γιά το έργο θα υπήρχε μία περίπτωση να καταφέρουν να προχωρήσουν, βλέπουν όμως ότι με το 80% των Γαλατσιωτών να αντιτίθενται στις εμπορικές χρήσεις του Παλαί δεν είναι εύκολο η Δημοτική αρχή να τους κάνει πλάτες. Ισως να μετανοιώνουν τώρα που άφησαν να πάει χαμένη εκείνη η περίφημη πρόταση Κλαδά που θα παραχωρούσε τάχα 4 ψωροστρέμματα στον Δήμο με αντάλλαγμα τη σιωπή του, αλλά η πρόταση αυτή χάθηκε μαζί με τον κ. Κλαδά σε κάποια ζούγκλα.

Τι τους μένει να κάνουν τώρα γιά να αναστήσουν το δικό τους όνειρο, που είναι και ο εφιάλτης της πόλης μας; Πως να πείσουν τους Γαλατσιώτες και πως να πείσουν τη Δημοτική αρχή να αγνοήσει τους Γαλατσιώτες; Το πρώτο βήμα τους είναι το άνοιγμα στον τοπικό τύπο, αφού θεωρούν πολύ σωστά ότι ο τοπικός τύπος επηρεάζει την γνώμη της τοπικής κοινωνίας. Ετσι ξεκίνησαν τα γεύματα στο Νέο Ψυχικό και οι επαφές που υπαγορεύουν οι ειδικοί των δημοσίων σχέσεων, ένα έξοδο ακόμα που ποτέ δεν θα αποσβεστεί. Δεν πέτυχαν ούτε να εξασφαλίσουν την απλή παρουσία όλου του τοπικού τύπου, πόσο μάλλον τη συνεργασία του, αλλα θα πορευτούν με ότι έχουν. Μετά δοκίμασαν να θέσουν στην πόλη μας ζητήματα που να κάνουν το εμπορικό τους κέντρο ελκυστικό ή που να κάνουν την απουσία του να φαντάζει απειλητική. Στο πρώτο βέβαια τι να πουν, βοηθήστε μας να ρημάξουμε την πόλη σας και να την πήξουμε στην κυκλοφορία; Είπαν διάφορα Αμερικάνικα πράγματα από αυτά που δεν περνάνε πιά ούτε στην Αμερική, γιά οικολογική αποκομιδή σκουπιδιών και τέτοια. Στο δεύτερο πάλι νομίζουν ότι βρήκαν κάποιο σοφό επιχείρημα στην ψευδή διαπίστωση ότι αν δεν αναλάβει ο κ. Χαραγκιώνης να μας σώσει, ο Δήμος Γαλατσίου δεν θα έχει λεφτά να συντηρήσει το Παλαί. Ο Δήμος Γαλατσίου βέβαια δεν έχει καμμία αρμοδιότητα να συντηρεί το Παλαί, αφού ο χώρος αυτός δεν ανήκει στον Δήμο αλλά στο Υπουργείο Πολιτισμού, σιγά όμως μην τους νοιάξει ένα ψεμματάκι ακόμα. Στα παρασκήνια γίνεται μία αγωνιώδης προσπάθεια από τον Ομιλο Χαραγκιώνη να εμπλακεί ο Δήμος Γαλατσίου σε συζητήσεις του είδους «ποιός θα συντηρεί το Παλαί το 2050» ή «αν εισβάλλουν εξωγήινοι στο Παλαί, ποιός θα τους απωθήσει», αλλά ευτυχώς ο φόβος φυλάει τα έρημα και ο φόβος της αντίδρασης του κόσμου φυλάει τους αφελείς Δημάρχους. Ζητούμενο σε όλα αυτά είναι να καθήσει ο Δήμος Γαλατσίου να κάνει συζήτηση με τον κ. Χαραγκιώνη, ώστε να καταλήξουμε όλοι μαζί σε κάποια λύση που να λύνει μερικά φανταστικά προβλήματά του Δήμου και το υπαρκτό πραγματικό προβλημα του κ. Χαραγκιώνη, ότι δηλαδή χωρίς τη συναίνεση του Δήμου δεν μπορεί να γίνει το τερατούργημά του. Βέβαια μέσα στο Δημαρχείο και σε όλη την πόλη ακούγεται δυνατά και καθαρά το Οχι που λέει το 80% των Γαλατσιωτών, ακούγονται οι μουσικές από τη συναυλία στη πλατεία, ακούγετα η ομόθυμη αντίδραση των τοπικών φορέων. Μπροστά σε αυτά, τα όσα πηγάζουν από τους δημοσιοσχεσίτες της Park Avenue ακούγονται μονάχα σαν παράσιτα στο βάθος.