Πανελλήνια σχολικά πρωταθλήματα και ντόπινγκ

Πανελλήνια σχολικά πρωταθλήματα και ντόπινγκ

Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στο ένθετο “ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ” της Εφημερίδας  “ΑΥΓΗ“, 26 Μαΐου 2007.

Ξεκινώντας να σχολιάσω ένα τέτοιο θέμα, δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό να στηριχτώ σε προσωπικά βιώματα. Ηταν πριν λίγα χρόνια όταν με επισκέφθηκε ένας μπαμπάς με τη κόρη του, την οποία θεωρούσα κολυμβήτρια με καλές μελλοντικές προοπτικές, γιά να μου ζητήσουν τις επιστημονικές συμβουλές μου προκειμένου να κερδίσει η κοπέλλα στο αγώνισμα που θα λάβαινε μέρος στους σχολικούς αγώνες. Ηταν προφανής η μεγάλη αγωνία και των δύο για το αποτέλεσμα στους συγκεκριμένους αγώνες και κατάλαβα το λόγο. Το κίνητρο ήταν το επιπλέον «μπόνους» στη βαθμολογία που κερδίζει ο νικητής των σχολικών αγώνων για τις εισαγωγικές εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο αργότερα.

Πληροφορήθηκα ότι η κοπέλλα, που κολυμπούσε από 6 χρονών, είχε κουρασθεί να προπονείται, δεν την ευχαριστούσε πιά ο αθλητισμός και το μόνο κίνητρο που την έκανε να συνεχίζει ήταν αυτή η δυνατότητα της επιπλέον βαθμολογίας που θα έπαιρνε για τις εισαγωγικές εξετάσεις. Αν κέρδιζε αυτούς τους αγώνες, θα σταματούσε τον αθλητισμό την επόμενη στιγμή. Δεν είχε λοπόν πρόβλημα ούτε η ίδια, αλλά ούτε και ο πατέρας της, αν δοκίμαζε γιά αυτή τη μία φορά κάτι “μη συμβατικό”. Αφήνω στην άκρη τη συζήτηση γιά το τι είχε κερδίσει αυτό το κορίτσι από τον αθλητισμό, αφού ήταν διατεθειμένη και την υγεία της να ρισκάρει γιά να εξαργυρώσει τους αθλητικούς κόπους της μιά ώρα αρχύτερα.

Ηταν όμως διαφορετικοί οι Σχολικοί αγώνες στα χρόνια που εγώ έκανα πρωταθλητισμό; Η μνήμη μου γύρισε πολλά χρόνια πίσω, τότε που τα αποτελέσματα του Πανελληνίου Σχολικού Πρωταθλήματος δεν τα επηρέαζε το ντόπινγκ, αλλά αλλοιώνονταν το ίδιο αποτελεσματικά με απλούστερους και ασφαλέστερους τρόπους. Με είχε πλησιάσει τότε ο πατέρας μιάς κολυμβήτριας που έμπαινε – δεν έμπαινε στην εξάδα στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, και που έδινε εισαγωγικές εξετάσεις εκείνη τη χρονιά – εγώ ήμουν μικρή ακόμα. Με παρακάλεσε λοιπόν αυτός ο πατέρας να μην κολυμπήσω προκειμένου να κερδίσει η κόρη του και να πάρει το «μπόνους» για το Πανεπιστήμιο, αφού εγώ θα είχα πολλές άλλες ευκαιρίες να το κερδίσω αυτό στο μέλλον. Οσο για τις υπόλοιπες κολυμβήτριες που ήταν καλύτερες από την κόρη του από άποψης αγωνιστικής επίδοσης, είχε κανονίσει όσες ήσαν μαθήτριες να κολυμπήσουν σε άλλο αγώνισμα! Δέχτηκα πρόθυμα να μην κολυμπήσω, καθώς ήμουν σε φάση προετοιμασίας γιά να πιάσω το όριο για τους Ολυμπιακούς αγώνες, οπότε δεν με ενδιέφεραν τόσο οι σχολικοί. Βέβαια το σχολείο μου θα έχανε κάποιους βαθμούς και εγώ θα έχανα ένα πολύ μεγάλο κύπελλο (το μέγεθος των κυπέλλων εκείνη την εποχή ήταν αντιστρόφως ανάλογο της σημασίας των αγώνων).

Ετσι η κοπέλλα κέρδισε το αγώνισμα και μαζί το «μπόνους» για την ιατρική που θα έδινε εξετάσεις, ενώ το θέαμα του αγωνίσματος, από άποψης επιδόσεων, ήταν ελαφρώς γελοίο. Ο πατέρας της θέλοντας να με ευχαριστήσει για τη προσφορά μου να μην αγωνισθώ μου έκανε ένα δώρο, μία επαγγελματική τσάντα γνωστής μάρκας με τα αρχικά μου επάνω, πανάκριβη την εποχή εκείνη. Διαμαρτυρήθηκα γι αυτό, καθώς είχα παραχωρήσει τη θέση μου χωρίς να προσδοκώ κάποιο αντάλλαγμα, ο πατέρας όμως, νοιώθοντας πραγματικά ευγνωμοσύνη για την απόφασή μου να μην κολυμπήσω, επέμενε να το κρατήσω ως έκφραση θαυμασμού για τις επιδόσεις μου. Ετσι πληροφορήθηκα γιά πρώτη φορά ότι, όταν αγωνίζομαι μπορώ να κερδίσω ένα κύπελλο, τη δόξα της πρωτιάς του αγώνα ή ένα «μπόνους», αλλά κι όταν δεν αγωνίζομαι υπάρχει πάλι περίπτωση να βραβεύομαι γι αυτό.

Σχετίζονται τα δύο περιστατικά που σας ανάφερα; Οπωσδήποτε! Δείχνουν τι είναι το Πανελλήνιο Σχολικό Πρωτάθλημα Κολύμβησης σε δύο διαφορετικές χρονικές περίοδους του Ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος. Ολα αυτά τα χρόνια εμένα μου έμεινε μία απορία, γιατί το Υπουργείο Παιδείας επιμένει να ισχυρίζεται ότι έχει σχολικό αθλητισμό, ότι καλλιεργείται δηλαδή ο αθλητισμός και οι αθλητικοί αγώνες στο σχολείο; Στην εποχή μου όλα τα αγωνίσματα φτιαχνόντουσαν, ανάλογα με το ποιός τελείωνε εκείνη τη χρονιά και έδινε εισαγωγικές στο Πανεπιστήμιο. Σήμερα με τον αυξημένο συνωστισμό που υπάρχει γιά την πρωτιά, η νέα τεχνολογία του ντόπινγκ δίνει και παίρνει. Τι φταίνε όμως κάποιοι μαθητές που δεν έγιναν ποτέ αθλητές και που κάποιοι σκαρφαλώνουν από πάνω τους με διάφορα τερτίπια και τους παίρνουν τη θέση στις σχολές; Μήπως θα πρέπει να σκεφθούμε από την αρχή τα κίνητρα που δίνει το Υπουργείο Παιδείας γιά τον σχολικό αθλητισμό; Μήπως δεν είναι σκόπιμο ο σχολικός αθλητισμός να σχετίζεται με ανταμοιβές σε μόρια;