ΠΑΛΑΙ: μία ακόμη μάχη πριν το τελικό στόχο
ΠΑΛΑΙ: μία ακόμη μάχη πριν το τελικό στόχο
Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στο περιοδικό “ΓΑΛΑΤΣΙ CITY LIFE“, Μάρτιος 2014
Όταν διεξάγεται ένας πόλεμος κανένας δεν είναι σίγουρος για τη τελική του έκβαση. Ξεκινάς με τη πίστη για το δίκαιο του αγώνα σου και προχωράς πειθαρχημένα με στρατηγική για το που θες να πας, αλλά προπάντων με τακτική για την επιτυχία επι μέρους στόχων, ή τουλάχιστον αυτών που πιστεύεις ότι είναι σημαντικοί για τη τελική έκβαση του αγώνα. Το σίγουρο είναι ότι δεν πας ποτέ στο πόλεμο χωρίς τακτική, χωρίς πρόβλεψη των σχεδίων του αντιπάλου σου ώστε να τα πλήξεις όταν αυτά καταστρώνονται για να μην υλοποιηθούν ποτέ, χωρίς συμμάχους που θα πάρουν το τοπικό σου θέμα και θα το μεγενθύνουν, ώστε να μεγαλώσει η εμβέλειά του. Αλλωστε η ιστορία μας διδάσκει ότι μπορεί να κερδίσεις μία μάχη, αλλά να χάσεις το πόλεμο, μπορεί να κερδίσεις πολλές μάχες, αλλά να χάσεις μία καίρια μάχη και τελικά να χάσεις το πόλεμο. Εάν δεν διαθέτεις τακτική στόχευση, είναι αδύνατον να κερδηθεί ένας αγώνας που φαίνεται άνισος εκ των προτέρων.
Αγαπητοί μου συμπολίτες, θυμάμαι, ήταν περίπου πριν 8 χρόνια, το Μάϊο του 2006 που υπεγράφη η σύμβαση μετατροπής του Παλαί σε εμπορικό κέντρο από τον όμιλο Χαραγκιώνη. Εκπληκτη η Γαλατσιώτικη κοινωνία αισθανόταν προδομένη από τους πολιτικούς, οι οποίοι υπόσχοντο, ότι αυτός ο χώρος, που πλήρωσαμε όλοι εμείς για τους Ολυμπιακούς αγώνες, θα διετίθετο μετά τους αγώνες για την άθληση της νεολαίας των γύρω περιοχών. Δουλικά είχαν συναινέσει διάφοροι θεσμικοί παράγοντες αρκεί να τους δινόταν ένας μικρο «ψωροχώρος» για τις δραστηριότητές τους. Η κοινωνία του Γαλατσίου διαπίστωνε τότε ότι δεν μπορούσε να κάνει τίποτα, καθώς η δημιουργία του εμπορικού κέντρου στη θέση του Παλαί ήταν πλέον μιά τελειωμένη υπόθεση.
Σήμερα, είμαι υπερήφανη, όπου όλοι μαζί με τους φορείς και τους πολίτες του Γαλατσίου πιστέψαμε ότι τίποτα δεν ήταν τελειωμένο και κινητοποιηθήκαμε για να μην επιτρέψουμε να γίνει το εμπορικό κέντρο. Με το ψάξιμο και τον αγώνα που κάναμε, διαπιστώσαμε ότι το θέμα ήταν διάτρητο νομικά και συνταγματικά και σιγά σιγά άρχισε και η κοινωνία να πιστεύει ότι τα πράγματα μπορεί να μην είναι τελειωμένα γιά την τύχη του Παλαί και ξεκίνησε να το διεκδικεί δυναμικά.
Βέβαια, είχαμε βαριά παρακαταθήκη τους αγώνες των «Συνπολιτών», όπου δώσανε μάχη στο Συμβούλιο Επικρατείας την περίοδο λίγο πριν τους Ολυμπιακούς αγώνες για να μην χωροθετηθεί του Ολυμπιακό Γυμναστήριο στην ελεύθερη δασική αναδασωτέα περιοχή και ανοίξει την όρεξη για τον αποχαρακτηρισμό σιγά σιγά όλης της περιοχής. Δυστυχώς γι’αυτό το πρώτο στάδιο του αγώνα όλα ήταν κανονισμένα εκ των προτέρων, αφού για τον υπέρτατο λόγο της Εθνικής ανάγκης η μη χωροθέτησή του χάθηκε για μία μόνο ψήφο.
Είχε πολλές διαδρομές αυτή η αγωνιστική και ξέφρενη περιπέτεια, ανεξάντλητες ώρες δουλειάς που δεν φαίνονται εκ πρώτης όψεως, ριχτήκαμε με πάθος σ΄αυτό τον αγώνα να αποτρέψουμε τη δημιουργία του εμπορικού κέντρου στη θέση του Παλαί, όπου σύμφωνα με όλες τις γνώμες των ειδικών θα είχε τεράστιες οικονομικές, κοινωνικές, πολεοδομικές, κυκλοφοριακές και περιβαλλοντικές καταστρεπτικές συνέπειες για τη πόλη μας. Θέλω να επισημάνω ότι ακόμη κι αν οι δυνάμεις εφαίνοντο μικρές απέναντι σ’ένα πολιτικό σύστημα που είχε μάθει να επιβιώνει εξαπατώντας τον κόσμο, πάντα βρίσκονται και έντιμοι άνθρωποι σε καίριες θέσεις που μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο. Θέλω να ευχαριστήσω όλους αυτούς που είτε από τη θέση τους, είτε με την αγωνιστική τους διάθεση συμβάλλανε στο τελικό αποτέλεσμα. Η έκβαση του άγώνα είχε ήδη κριθεί πριν την περίοδο των μνημονίων, όπου πολλά σημεία της μελέτης του επενδυτή αντιβαίνανε σε μια σειρά θεμελιωδών και συνταγματικών διατάξεων, ώστε τυχόν έγκρισή τους θα καθιστούσε τις διοικητικές πράξεις παράνομες και άκυρες και θα υποχρέωνε το Δήμο Γαλατσίου να προσφύγει για την ανατροπή τους. Τελικά η επιβολή της ακραίας μνημονιακής λιτότητας στον Ελληνικό λαό έδωσε το τελειωτικό κτύπημα στον επενδυτή να αποσυρθεί μια ώρα αρχίτερα.
Καθόλη τη διάρκεια αυτή, ο Δήμος Γαλατσίου με μία σειρά ομόφωνων αποφάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου έχει απαιτήσει ο χώρος του Παλαί να παραμείνει στο σύνολό του «Δημόσιος χώρος Αθλητισμού και Πολιτισμού», με ελεύθερη πρόσβαση στους πολίτες.
Η δημιουργία του εμπορικού κέντρου, το οποίον θα άλλαζε καταστρεπτικά την όλη φυσιογνωμία της πόλης μας απετράπει μεν, όχι όμως και ο τελικός στόχος της απόδοσης του Παλαί στο δήμο Γαλατσίου για τη διεύρυνση των αθλητικών και πολιτιστικών του χώρων, όπου τόσο ανάγκη έχει η πόλη μας.
Όμως, για άλλη μία φορά ο δήμαρχος κ. Κυριάκος Τσίρος κανονίζει να δώσει το Παλαί στην ομάδα της ΑΕΚ, δηλαδή, για να ξέρουμε γιατί μιλάμε, σχεδιάζει να το δώσει στην ΑΕΚ για 50 χρόνια, δηλαδή να χαρίσει την αθλητική εγκατάσταση που πληρώσαμε όλοι εμείς και που μας ανήκει!
Όλα αυτά τα χρόνια μας συνήθισε ο κ. Τσίρος να λοξοδρομεί από τις αποφάσεις που ο ίδιος ψήφιζε, αλλά υπό τη πίεσή μας, φοβούμενος το πολιτικό κόστος επανάκαμπτε γρήγορα. Αν ο κ. Τσίρος για άλλη μία φορά διαφοροποιείται, εμείς όλοι οι πολίτες αυτής της κοινωνίας έχουμε καθήκον και υποχρέωση για άλλη μία φορά να αγωνιστούμε και να πράξουμε το καθήκον μας στο ακέραιο, διαβεβαιώνοντας ότι το Παλαί θα γίνει ότι επιτρέψουμε εμείς να γίνει. Για όλους εμάς το Παλαί, όταν και εφόσον λειτουργήσει, θα λειτουργήσει με όρους κοινωνίας, όπου η Γαλατσιώτικη κοινωνία θα έχει το πρώτο λόγο στην αθλητική και πολιτιστική ανάταση της νεολαίας των περιοχών μας. Αλλωστε, τα παιδιά μας αποτελούν τη πρώτη μας προτεραιότητα.
Ελένη Αυλωνίτου
Δημοτική Σύμβουλος Γαλατσίου
«ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΕ ΔΡΑΣΗ»
