Ομιλία της Ελένης Αυλωνίτου στο διαρκές Συνέδριο του Συνασπισμού, 10/7/2013

Ομιλία της Ελένης Αυλωνίτου στο διαρκές Συνέδριο του Συνασπισμού, στις 10/7/2013  

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

21 χρόνια τώρα κάθε λίγο και λιγάκι έβγαινε το κάθε φερέφωνο του δικομματισμού και εξέφραζε την δήθεν καλοπροαίρετη απορία, «θα μπει άραγε ο Συνασπισμός στη βουλή;», «τι θα γίνει αυτό το μικρό κόμμα της αριστεράς;», γιά να καταλήξει μετά από λίγο στη βαθύτερη ευχή του δικομματισμού, «πότε θα διαλυθεί ο Συνασπισμός;».

Εφτασε η μέρα που τόσοι προσδοκούσαν, ο Συνασπισμός θα διαλυθεί σήμερα, τώρα, σε δυό ώρες, κανείς όμως από τους καλοθελητές της εικοσαετίας δεν είναι σήμερα ευχαριστημένος με αυτή την εξέλιξη! Σήμερα όσοι έχουν μείνει στο κουρμπέτι άλλαξαν τροπάριο και κόπτονται γιά την αυτοτέλεια των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ…

Ο Συνασπισμός όμως εκπλήρωσε μέσα στα χρόνια αυτά το δύσκολο και κρίσιμο έργο που του έλαχε, κράτησε ζωντανή τη φλόγα της ανανεωτικής και δημοκρατικής αριστεράς μέσα στα απόνερα της βύθισης του υπαρκτού σοσιαλισμού, ώσπου να κάνει έναν οικονομικό κύκλο ο καπιταλισμός και να ξαναδείξει το απάνθρωπο πρόσωπό του. Σήμερα η αριστερά έχει ενωθεί και έχει δυναμώσει, όχι γιά να ξεκινήσουμε όλοι μαζί μιά ατέλειωτη συζήτηση περί παντός όπως παλιά, αλλά γιά να κυβερνήσουμε τη χώρα, να τη βγάλουμε από τη κρίση και να την οδηγήσουμε σε ένα σοσιαλιστικό μέλλον. Σήμερα κλείνει το κεφάλαιο του Συνασπισμού και μαζί του κλείνει ουσιαστικά η διαχείρηση μιάς παλιάς ήττας.

Βρισκόμαστε ήδη στη πορεία γιά το καινούργιο, στη πορεία γιά τη νίκη. Μπροστά μας θα αντιμετωπίσουμε προκλήσεις διαφορετικές από αυτές που έχουμε συνηθίσει, θα κριθούμε από τις πράξεις μας και από τα αποτελέσματα, όχι μόνο από τα λόγια μας. Κρίνοντας όμως τη πορεία μας αυτά τα 21 χρόνια στον Συνασπισμό, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι τελικά το κόμμα μας πέτυχε πέρα από κάθε προσδοκία. Πετύχαμε σε τέτοιο βαθμό που σήμερα μετακομίζουμε σε κάτι πιό ευρύχωρο, γιατί γίναμε πολλοί και δεν χωράμε πιά εδώ.