Ομιλία στη συγκέντρωση του Συνασπισμού στη πλατεία Χαλανδρίου 6/4/2000

Ομιλία της Ελένης Αυλωνίτου στη συγκέντρωση του Συνασπισμού στη πλατεία Χαλανδρίου στις 6 Απριλίου 2000.

 

Φίλοι και φίλες Χαλανδριώτες,

Σε λίγες μέρες καλούμαστε να εκλέξουμε τη πρώτη βουλή της νέας χιλιετίας.

Ζούμε σε μια εποχή μεταβατική. Η κοινωνία μας αλλάζει κάτω από τη πίεση της προσαρμογής στη διεθνοποίηση της οικονομίας. Και η νεολαία γίνεται ο χώρος όπου κατ’ εξοχην ξεσπούν οι αντιθέσεις αυτής της μετάβασης.

Η φυσιολογική ένταξι των νέων στη κοινωνία, στην αγορά εργασίας, στόν κόσμο τών υποχρεώσεων και ευθυνών του ενήλικα παρεμποδίζεται, και το μέλλον γινεται γιά τούς νέους κινούμενος στόχος που απομακρύνεται.

Κάποτε, ως πρίν λίγα χρόνια, οι επιλογές επαγγελματικής αποκατάστασης ήσαν λίγο – πολύ σαφείς, και ήταν συνηθισμένη η επαγγελματική σταθερότητα.

Σήμερα οι νέοι και οι νεες πρέπει να ετοιμάζονται γιά ένα ρευστό περιβάλλον, στο οποίο η συνεχής εκπαίδευση και επιμόρφωση γίνεται πιά αναγκαίος όρος γιά όλους.

Σήμερα στά σχολεία μας εκπαιδεύεται η πρώτη γενιά Ελλήνων που δεν θα μπορεί να ζει σκάβοντας, ακόμα και αν το θέλει.

Και ποιά είναι η απάντηση της κυβερνησης στίς προκλήσεις της νέας εποχής? Διώχνει τούς νέους από το σχολείο. Πρίν τελειώσουν το λύκειο οι νέοι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες:

Αυτοί που επιτρέπεται να συνεχίσουν τις σπουδές τους και να πάρουν τα εφόδια που χρειάζονται γιά να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της εποχής τους, και εκείνοι που καταδικάζονται διά βίου σε μιά δευτερης ποιότητας εκπαίδευση, σε μιά δεύτερης ποιότητας ζωή.

Το νέο ΠΑΣΟΚ του Κου Σημίτη στο ζήτημα της εκπαίδευσης δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο. Σε άλλα σοβαρά κοινωνικά ζητήματα, το Ασφαλιστικό, την Υγεία, την Ανεργία, το ΠΑΣΟΚ μας λέει ότι έπρεπε πρώτα να βάλει ταξη στήν οικονομία, και τώρα που έβαλε τη τάξη που ήθελε θα δούμε το Κοινωνικό του πρόσωπο.

Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του ΠΑΣΟΚ όμως δεν υπαγορεύεται από την έλλειψη πόρων. Δεν στοιχίζει απαγορευτικά ποσα το να επιτραπεί στούς μαθητές να τελειώσουν το Λύκειο. Δεν θα ανατραπεί ο Προυπολογισμός αν δοθεί στούς νέους και στίς νέες που κόβονται στίς εξετάσεις το δικαίωμα να ξαναπροσπαθήσουν.

Εδώ το ΠΑΣΟΚ μας δείχνει τις πραγματικές του προθέσεις, την συνειδητή επιλογή του χωρισμού της κοινωνίας στα δύο. Το ΠΑΣΟΚ οχι μόνο δέχεται τον Κοινωνικό Αποκλεισμό σαν αναπόφευκτο, αλλά τόν προωθεί και τον επιδιώκει.

Δεν είναι λοιπόν παράξενο που στα χρόνια της Πρωθυπουργίας Σημίτη τα αρνητικά κοιωνικά φαινόμενα που πηγάζουν από τον κοινωνικό αποκλεισμό θεριεύουν.

Η κυβέρνηση πέτυχε τη σύγκλιση με την Ευρώπη στα ναρκωτικά, στον χουλιγκανισμό, στην εγκληματικότητα των νέων, στα ρατσιστικά φαινόμενα. Και ζητά τη ψήφο του λαού γιά να ολοκληρώσει τη σύγκλιση στην επόμενη τετραετία.

Στα πλαίσια αυτών των κυβερνητικών επιλογών γιά την εκπαίδευση τι να πει κανείς γιά τα υπόλοιπα κοινωνικά προβλήματα?

Γιά την ανεργία? Οταν υπάρχουν φαστφουντάδικα που ζητούν απολυτήριο λυκείου γιά να σε προσλάβουν να σερβίρεις χάμπουργκερ η κυβέρνηση δημιουργεί τους άνεργους του μέλλοντος.

Γιά τη θέση της νέας γυναίκας που μέσα σ’αυτό το περιβάλλον αντιμετωπίζει το πρόβλημα της ισότητας ?

Η νομική κατοχύρωση της ισότητας έχει πιά κατακτηθεί, αλλά η ισότητα στή καθημερινή πράξη κολλάει σε προβλήματα λεπτής υφής, που τελικά μόνο η εκπαίδευση μπορεί να λύσει. Πάντως ένα είναι σίγουρο, η αμόρφωτη γυναίκα δεν πρόκειται να είναι ίση.

Ας μην κοροιδευόμαστε. Η εποχή που ξεκινάει, η εποχή που θα ζήσουν τα παιδιά μας θέλει περισσότερη και καλύτερη εκπαίδευση από ποτέ.

Γι’αυτό εμείς αντιπροτείνουμε:

Συγχρονο και Ενιαίο Λύκειο ανοιχτό γιά όλους, με υποχρεωτική εκπαίδευση δεκαετή που βαθμιαία θα φτάσει τα 12 χρόνια.

Γρήγορη αύξηση του αριθμού των εισακτέων στά ανώτερα και ανώτατα ιδρύματα ώστε σε τρία χρόνια η πρόσβαση στη τριτοβάθμια εκπαίδευση να είναι ελεύθερη, με αξιοκρατική επιλογή στά τμήματα γιά τα οποία οι υποψήφιοι είναι περισσότεροι από τις θέσεις.

και διατήρηση του Δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης.

Γιατί αν δεν κόψουμε τον κοινωνικό αποκλεισμό στό σχολείο δεν θα τον κόψουμε πουθενά.

Δίνεται η ευκαιρία με αφορμή την Ολυμπιάδα να χρησιμοποιηθεί ο Αθλητισμός και η Φυσική Αγωγή σαν μοχλός γιά να ξεκολλήσουν οι νέοι και οι νέες από τα φαινόμενα της υποκουλτούρας πού τείνουν να γίνουν μόνιμο χαρακτηριστικό της Ελληνικής κοινωνίας.

Η σύνδεση του Αθλητισμού με το βαθύτερο πολιτιστικό του υπόβαθρο μπορεί να δώσει στούς νέους την αίσθηση της ολοκληρωμένης Ανθρώπινης Προσωπικότητας, που είναι η αναγκαία βάση της Δημοκρατικής Κοινωνίας των πολιτών.

Η συστηματική Αθλητική προετοιμασία γιά μιά Ολυμπιάδα που θα γίνει μέσα στό σπίτι μας θα μπορούσε να αναδείξει μερικές δεκάδες ικανών αθλητών και μιά ολόκληρη γενιά Ελλήνων με θετική σταση γιά τη ζωή, ικανότητα επιμονής στήν αντιμετώπιση κάθε αντιξοότητας, συναίσθηση των κοινωνικών τους υποχρεώσεων και ικανότητα συνδυασμού της ατομικής με την ομαδική προσπάθεια.

Αυτό σε συνδυασμό με ένα ανοιχτό εκπαιδευτικό σύστημα θα έδινε στη νέα γενιά τα καλύτερα εφόδια γιά να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της νέας εποχής.

Αλλά τι να περιμένει κανείς από μιά κυβέρνηση που δεν έχει καταφέρει δύο χρόνια μετά την ανάληψη των αγώνων να δώσει την εικόνα έστω της διαφάνειας στις διαδικασίες της οργάνωσης των αγώνων και της εκτέλεσης των σχετικών έργων?

Τι να πει κανείς γιά μιά κυβέρνηση που εξαγγέλλει μεν τις οικολογικές της ανησυχίες, αλλά δεν θεωρεί ότι δεσμεύεται από αυτές όταν χωροθετεί τις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις και τα σχετικά με τούς Αγώνες έργα υποδομής, πρόβλημα που θα το ζήσουμε εμείς εδώ στό Χαλανδρι, διπλα στη καρδιά των αγώνων?

Είναι δυστυχώς επόμενο μιά τέτοια κυβερνηση να βλέπει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 μόνο σαν ευκαιρία τουριστικής προβολής της χώρας, και φυσικά η συστηματική Αθλητική προετοιμασία αφίνεται στόν πατριωτισμό των Ελλήνων.

Στο κάτω κατω έχουμε και κάμποσους καλούς αθλητές να μας βγάλουν ασπροπρόσωπους, ασχετά αν οι μισοί τουλάχιστον αναδείχτηκαν και διακρίθηκαν παρά τον πόλεμο που τους έκαναν οι αθλητικές αρχές της χώρας.

Πως λοιπόν να καταλάβει αυτή η κυβέρνηση οτι τα μετάλλια είναι μόνο το επιστέγασμα μιάς προσπάθειας που περιλαμβάνει όλη τη κοινωνία, και ότι δεν είναι καν το κύριο όφελος της κοινωνίας από αυτή τη προσπάθεια?

Αλλά η κυβέρνηση του Κου Σημίτη έχει γενικώτερο πρόβλημα στη κατανόηση φαινομένων που δεν μπορούν να εκφραστούν με έναν απλό δείκτη.

Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε μία λαίλαπα υποσχέσεων και ψευτοδιλημμάτων από τα δύο κόμματα που τις τελευταίες δεκαετίες δημιούργησαν τα προβλήματα που σήμερα προσφέρονται ευγενώς να λύσουν.

Καιρός να πούμε ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

Για να μην γινόμαστε οι Ελληνες χειροκροτητές όσων μας θέλουν υποχείρια,

Γιά ένα εκπαιδευτικο σύστμα που να δινει ισοτητα ευκαιριών στους νέους,

Ελατε μαζι μας.

Αποφασίστε Αριστερά, Ψηφίστε ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ