Ομιλία στη Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΣΥΝ 2/11/2002
Ομιλία της Ελένης Αυλωνίτου στη Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΣΥΝ στις 2/11/2002
Σύντροφοι,
Στις Δημοτικές και Νομαρχιακές εκλογές πήγαμε καλά, πολύ καλά. Ο κυριότερος λόγος γιά τον οποίο πήγαμε καλά ήταν ένας: δεν φοβηθήκαμε να πάμε καλά.
Δεν φοβηθήκαμε να κατεβούμε μόνοι μας στους τρείς μεγάλους δήμους και στην Υπερνομαρχία του λεκανοπεδίου και ήμασταν έτοιμοι να κατεβούμε μόνοι μας και όπου αλλού ήταν σκόπιμο.
Δεν φοβηθήκαμε όμως και να συνεργαστούμε όπου ήταν σκόπιμη η συνεργασία, όχι ως «λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις» αλλά ως ελεύθεροι και πολιτικά αυτοδύναμοι Ενεργοί Πολίτες.
Κατά τόπους αδυναμίες υπήρξαν, δεν αλλάζουν όμως τη πολύ καλή γενική εικόνα.
Ιδιαίτερη σημασία είχε η επιτυχία του ψηφοδελτίου των Ενεργών Πολιτών με επικεφαλής τον Μανώλη Γλέζο στην Υπερνομαρχία Αθήνας – Πειραιά, όχι μόνο για το αποτέλεσμα που πέτυχε αυτό καθεαυτό, αλλά και γιατί δημιούργησε μία δυναμική που ενίσχυσε την εκλογική μας προσπάθεια σε όλους τους δήμους της Αττικής και, σε κάποιο βαθμό, σε όλη τη χώρα .
Στις εκλογές αυτές είδαμε τι μπορούμε να πετύχουμε όταν ασχολούμαστε με τα ζητήματα που απασχολούν τους πολίτες, όπως αυτά εκδηλώνονται στους μαζικούς χώρους, αντί να μπερδευόμασε σε μοναχικές ομφαλοσκοπήσεις. Στις εκλογές αυτές φάνηκε η δυναμική της Αριστεράς.
Οι εκλογές αυτές μας έδωσαν και την δυνατότητα να αξιολογήσουμε την απήχηση που έχει η προσπάθεια που γίνεται γιά τη συσπείρωση των Αριστερών δυνάμεων στον Χώρο Διαλόγου και οι ενδείξεις είναι εξαιρετικά ενθαρρυντικές. Φάνηκε ότι η ενότητα των Αριστερών δυνάμεων σε πλατιά βάση και με στόχους χειροπιαστούς έχει μεγάλη ζήτηση. Τώρα το θέμα πιά είναι ότι δεν υπάρχει αρκετή και αρκετά αξιόπιστη προσφορά. Δουλειά μας είναι να φροντίσουμε να υπάρξει.
Η τελείως αρνητική στάση του ΚΚΕ σε κάθε συζήτηση και ο εγκλωβισμός στο ΚΚΕ αριστερών δυνάμεων γιά λόγους παράδοσης και αδράνειας δυσκολεύει το είδος της Αριστερής συσπείρωσης που ζητάει η Ελληνική κοινωνία, αλλά πρέπει να θυμόμαστε ένα πράγμα, τέτοια προβλήματα λύνονται μόνο μέσα στους Μαζικούς Χώρους και λύνονται μόνο από όποιον δεν φοβάται να καταπιαστεί με αυτά.
Μετά τις εκλογές ήρθε και το αναμενόμενο μετεκλογικό πολιτικό άνοιγμα του ΠΑΣΟΚ. Είδαν πάλι ότι δεν κερδίζουν τις επόμενες εθνικές εκλογές και κάποιοι ψάχνουν δεκανίκι στον Συνασπισμό. Το πρόβλημα με το ΠΑΣΟΚ όμως είναι ότι υπάρχει μία μεγάλη παρεξήγηση. Εμείς τους μιλάμε γιά τη δυνατότητα συνεργασίας στη βάση θέσεων και αυτοί ασχολούνται με το πόσες Υπουργικές θέσεις θα πρέπει να μας δώσουν γιά να συγκυβερνήσουμε. Φαντάζομαι ότι μετά από τόσα χρόνια στη κυβέρνηση αυτά τα παθαίνει κανείς, αλλά ώσπου να καταλάβουν ότι μιλάμε γιά Πολιτικές θέσεις και όχι γιά Υπουργικούς θώκους φοβάμαι ότι τα περιθώρια συννενόησης θα είναι μάλλον περιορισμένα.
Αυτές οι εκλογές μας έδωσαν ακόμα και το φαινόμενο Καρατζαφέρη. Μπαίνει το ερώτημα αν πρόκειται γιά τη πρώτη εμφάνιση της Νέας Ακροδεξιάς στην Ελλάδα ή αν πρόκειται γιά περιστασιακό φαινόμενο. Εγώ πιστεύω ότι στη περίπτωση Καρατζαφέρη αυτό που βασικά έγινε είναι ότι ήρθε το τσίρκο. Οι κοινωνικοί όροι γιά την εμφάνιση της Νέας Ακροδεξιάς τύπου Λεπέν και Φορτάϊν δεν είναι ακόμα ώριμοι στη χώρα μας. Οταν ωριμάσουν μετά από κάποια χρόνια θα εκφραστούν, όσο εκφραστούν, από άλλου τύπου πρόσωπα και όχι από πολιτικάντηδες τύπου Καρατζαφέρη. Αυτός ο άνθρωπος έχει πολλές συνδέσεις με το παρελθόν της Δεξιάς γιά να μπορέσει να εκφράσει κάτι καινούργιο. Περιστασιακή φούσκα είναι και θα ξεφουσκώσει.
Εμείς δεν πρέπει να χάνουμε τον στόχο μας χαζεύοντας τους πλανόδιους καραγκιοζοπαίκτες και δεν πρέπει να καθηλωνόμαστε από τις σειρήνες της αδάπανης συγκυβέρνησης.
Εμείς πρέπει να επικεντρώσουμε με ευελιξία τις προσπάθειές μας στην αξιοποίηση της δυναμικής της Αριστεράς που φάνηκε σε αυτές τις εκλογές. Ο δικός μας στόχος πρέπει να είναι ένας,
ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΕΙ ΧΑΜΕΝΗ ΑΥΤΗ Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ.
