Ομιλία στη Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΣΥΝ 9/3/2002

Ομιλία της Ελένης Αυλωνίτου στη Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΣΥΝ στις 9/3/2002

Σύντροφοι,

Οπως ήρθαν τα πράγματα πάλι γιά το αγαπημένο μας θέμα συζητάμε σήμερα, τις συνεργασίες. Εγώ θέλω να σταθώ σε μερικά τεχνικά θέματα αυτής της υπόθεσης. Τονίζω, τεχνικά θέματα, γιατί εμείς έχουμε δυστυχώς τη συνήθεια να φορτώνουμε συχνά τα τεχνικά θέματα με ιδεολογικό φορτίο που δεν τους ανήκει, έτσι, από συνήθεια.

Φαίνεται πως μπαίνουμε, μπήκαμε ή κάποια στιγμή θα μπούμε σε μιά διαδικασία διαπραγμάτευσης με το ΠΑΣΟΚ. Διαπραγμάτευσης που το ΠΑΣΟΚ θα θελήσει να την κάνει εφ’ολης της ύλης. Εμένα αυτό δεν με πειράζει, πιστεύω πως πρέπει να μιλάμε με όλο τον κόσμο, οπωσδήποτε και με το ΠΑΣΟΚ. Εγώ δεν φοβάμαι τη διαπραγμάτευση με οποιονδήποτε, φοβάμαι όμως πολύ την αφέλεια στη διαπραγμάτευση με οποιονδήποτε.

Επειδή πάνε είκοσι χρόνια από τη τελευταία φορά που έγινε στο ΠΑΣΟΚ σοβαρή συζήτηση ιδεολογικού περιεχομένου, με την έννοια που καλώς ή κακώς δίνουμε εμείς στον όρο αυτό, είναι καλό να θυμόμαστε πάντα ότι το μόνο πράγμα που φέρνει τον Κώστα Λαλιώτη κοντά μας είναι η ανάγκη, η ανάγκη να μην χάσει το ΠΑΣΟΚ τις επόμενες εκλογές. Η σημερινή προσέγγιση του ΠΑΣΟΚ έχει αφετηρία τα Γκάλοπ και τα Μαθηματικά μοντέλα της έκβασης των επόμενων εκλογών, δεν έχει αφετηρία ούτε την ιστορία, ούτε την Αριστερότητα, ούτε καν το χαμόγελο του Μητσοτάκη. Το γεγονός αυτό δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό, είναι όμως γεγονός και να μην το ξεχνάμε.

Διαπραγμάτευση λοιπόν με ένα κόμμα με το οποίο κάποτε είχαμε αρκετά κοινά.

Σε μιά διαπραγμάτευση, σε οποιαδήποτε διαπραγμάτευση, πρέπει να ξέρει κανείς τρία πράγματα:

Τι χρειάζεται – Τι επιδιώκει – Τι επιθυμεί.

Αυτό που χρειάζεσαι ορίζει το σημείο κάτω από το οποίο δεν πας, το σημείο στο οποίο σηκώνεσαι και φεύγεις ο κόσμος να χαλάσει. Οποιος δεν ξέρει να ορίσει τι χρειάζεται δεν διαπραγματεύεται, απλά παραδίδεται.

Αυτό που μετά λόγου γνώσεως επιδιώκεις ορίζεται λογικά, δηλαδή με βάση τον συσχετισμό δυνάμεων. Αν ας πούμε διαπραγματεύεσαι με ένα κόμμα που έχει στη κάλπη δεκαπλάσια δύναμη από σένα μπορείς λογικά να περιμένεις ότι γιά να κάνουν αυτοί μιά υποχώρηση θα κάνεις εσύ δέκα. Αν απαιτείς το αντίθετο δεν διαπραγματεύεσαι, απλά αποχωρείς με ένα ταρατατζούμ.

Ο σύντροφος Αξελός είπε στην ομιλία του ότι «δεν εξαντλούνται όλα με την απλή αναλογική». Εγώ θα έλεγα ότι είναι ένα βήμα που σε κάνει να αγωνίζεσαι γιά τα υπόλοιπα από καλύτερες θέσεις.

Και το κυριώτερο από όλα Σύντροφοι, σε μιά διαπραγμάτευση το καλύτερο επιχείρημα, δηλαδή το αποτελεσματικώτερο, είναι το πόμολο της πόρτας. Ανοίγεις τη πόρτα και φεύγεις. Αν σήμερα μπορούμε να μιλάμε γιά επικείμενη διαπραγμάτευση με το ΠΑΣΟΚ είναι γιατί στα δύο χρόνια που πέρασαν από τις εκλογές το κόμμα μας δεν φοβήθηκε να χρησιμοποιήσει το πόμολο της πόρτας όταν και όσο χρειάστηκε.

Νομίζω ότι σας απασχόλησα με κοινοτοπίες. Λυπάμαι που το ένοιωσα απαραίτητο, ελπίζω να μην συνεχίσω να το νοιώθω απαραίτητο.

Οσο γιά την ουσία του θέματος, αν θεωρείτε ότι η συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ είναι η ουσία του θέματος, μακάρι να μπορούσε να γίνει αλλά εγώ προσωπικά δεν είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξη.