Ομιλία στη Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΣΥΝ 29/6/2001

Ομιλία της Ελένης Αυλωνίτου στη Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΣΥΝ στις 29/6/2001

Σύντροφοι,

Η εισήγηση του Προέδρου με κάλυψε πλήρως. Τη τελευταία βδομάδα μιά μερίδα του τύπου ασχολείται πολύ με το κόμμα μας δίνοντας τις περισσότερες φορές υπέρμετρη προβολή σε θέματα που δεν αποτελούν κεντρικής σημασίας ειδήσεις. Είναι γεγονός ότι η εσωκομματική σταθερότητα του ΣΥΝ με την σαφέστερα αγωνιστική πολιτική των τελευταίων μηνών ενοχλεί τα σχέδια κάποιων, ιδίως τώρα που η κυβέρνηση αντιμετωπίζει προβλήματα.

Είναι γεγονός ότι από την επέτειο της εκλογικής του νίκης ο Πρωθυπουργός ψάχνει εναγωνίως να βρεί τι του φταίει και δεν πάει καλά η κυβέρνησή του – χρειάστηκε βέβαια έναν ολόκληρο χρόνο γιά να καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά αλλά τέλος πάντων.

Αφού απέδωσε ότι μπορούσε να αποδώσει στίς δεξιές κυβερνήσεις των δεκαετιών που πέρασαν, χωρίς όμως να βελτιωθεί η κατάσταση, τις τελευταίες μέρες ο Πρωθυπουργός ανακάλυψε τη πραγματική πηγή των προβλημάτων του: Φταίει το κόμμα του που δεν τον υποστηρίζει όσο πρέπει, δηλαδή απόλυτα. Το μόνο που δεν φαίνεται να του έχει περάσει από το μυαλό είναι ότι υπάρχει περίπτωση να φταίει σε οτιδήποτε η πολιτική που ακολουθεί. Θυμίζει τελικά τον πνιγμένο που πιάνεται από τα μαλλιά του.

Ο σύντροφος Δεληγκάρης είπε ότι η αντιπαράθεσή μας με τη κυβερνητική πολιτική δεν θα πρέπει να επικεντρώνεται στον Κο Σημίτη αλλά θα πρέπει να εκφράζεται γενικώτερα. Σύντροφε ίσως αυτό συμβαίνει γιατί έχουμε περισσότερες απαιτήσεις από τον Πρωθυπουργό λόγω της ιστορίας του και της συμμετοχής του στους Δημοκρατικους αγώνες.

Αλλά με όλα αυτά Σύντροφοι ανοίγεται μπροστά μας η πιό σημαντική ευκαιρία που έχει παρουσιαστεί στό κόμμα μας τα τελευταία χρόνια να προβάλλουμε την Αριστερή προοπτική επίλυσης των προβλημάτων της Ελληνικής κοινωνίας που δίνουν οι θέσεις μας.

Στό πολιτικό κενό που δημιούργησε η πολιτική Σημίτη πρέπει να δώσουμε σταθερά και αποφασιστικά τη δική μας Αριστερή διέξοδο. Τα προβλήματα που συσσωρεύτηκαν μας δείχνουν το δρόμο:

Η Οικονομική πολιτική που φέρνει ανεργία, η εκπαιδευτική πολιτική που παγιώνει την ανεργία, η ασφαλιστική πολιτική που κλείνει κάθε διέξοδο, η σταδιακή κατάργηση του κοινωνικού κράτους διά του «εκσυγχρονισμού» του, όλα αυτά τα επιτεύγματα των κυβερνήσεων του Κου Σημίτη μας δείχνουν ποιά πρέπει να είναι η δική μας πορεία, και αν δεν καταφέρουμε υπό αυτές τις συνθήκες να την ακολουθήσουμε αποτελεσματικά τότε θα φταίμε μόνο εμείς.

Ο σύντροφος Τριγάζης παρατήρησε ότι δεν θα πρέπει να χαρακτηρίζουμε το ΠΑΣΟΚ νεοφιλελεύθερο κόμμα αφού είναι κόμμα με αριστερές καταβολές.

Οντως το ΠΑΣΟΚ είναι ένα κόμμα με αριστερές καταβολές, αλλά επειδή πέρα από τις καταβολές δεν του έχει μείνει τίποτα άλλο αριστερό, στίς καταβολές του επιστρέφει πάντα ο πολιτικός του λόγος.

Αυτό το αριστερών καταβολών κόμμα κατάφερε στις μέρες μας να πετύχει οτι δεν έκανε καμμιά Ελληνική Κυβέρνηση από συστάσεως Ελληνικού κράτους: να μειώσει το ποσοστό του πληθυσμού που τελειώνει τη μέση εκπαίδευση, σηματοδοτώντας ίσως με αυτό το τρόπο την είσοδο της χώρας στην εποχή του Ιντερνέτ.

Αυτό το αριστερών καταβολών κόμμα έφερε τη πιό αντιδραστική πρόταση γιά το Ασφαλιστικό σύστημα της χώρας που θα μπορούσε να φανταστεί ποτέ άνθρωπος.

Γιατί αυτό το αριστερών καταβολών κόμμα έχει αναλάβει να πραγματοποιήσει τη δεξιά στροφή της Ελληνικής κοινωνίας που δεν θα μπορούσε ποτέ να διανοηθεί καν η παραδοσιακή δεξιά.

Σύντροφοι η ενότητα «Οικονομική πολιτική – Εκπαιδευτική πολιτική – Ασφαλιστικό» είναι ακριβώς αυτό: μιά ενότητα που οδηγεί στη πραγματοποίηση των βασικών πολιτικών επιλογών της κυβέρνησης Σημίτη γιά το μέλλον της Ελληνικής Κοινωνίας, και γι’ αυτό πρέπει και εμείς σαν μιά ενότητα να την αντιμετωπίσουμε.

Ο σύντροφος Μαργαρίτης είπε ότι στο Προγραμματικό Συνέδριο θα πρέπει να μας απασχολήσει η πρακτική εφαρμογή των θέσεών μας και όχι τα ιδεολογικά ζητήματα. Σύντροφοι είμαστε δημοκρατικό κόμμα που σέβεται την αρχή της πλειοψηφίας. Γιατί να φοβόμαστε να αγγίξουμε κάποια θέματα και επιτέλους να τα ξεκαθαρίσουμε;

Σύντροφοι αυτή τη στιγμή η Ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι. Εχοντας παγιωμένη πιά τη Δημοκρατία και έχοντας πετύχει ένα αρκετά ψηλό βιοτικό επίπεδο πρέπει να διαλέξει τι βάρος θα δώσει στην κοινωνική αλληλεγγύη, πρέπει να αποφασίσει πόση σημασία έχει η κοινωνική ισότητα στη μελλοντική της πορεία. Και είναι δική μας υποχρέωση να φροντίσουμε αυτή η επιλογή να είναι καθαρά και ξάστερα Αριστερή.