Ομιλία στη Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΣΥΝ 26/6/2004

Ομιλία της Ελένης Αυλωνίτου στη Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΣΥΝ στις 26/6/2004

Σύντροφοι,

Συνήθως ο ιδεολογικός προβληματισμός μέσα στο κόμμα περιστρέφεται γύρω από το ζήτημα των συμμαχιών, τις τελευταίες βδομάδες όμως και με τις εσωκομματικές εξελίξεις να τρέχουν ανέκυψε ένα καινούργιο ζήτημα· το ζήτημα της ελευθερίας του λόγου, ποιός δικαιούται να μιλάει και τι δικαιούται να λέει.

Κατ αρχάς διατυπώθηκε η άποψη ότι όλοι μεν δικαιούνται να μιλάνε, αλλά μονάχα ατομικά, δεν δικαιούνται να μιλάνε ως ομάδες – πως ακούγαμε παλιά ότι απαγορεύονται οι συγκεντρώσεις άνω των τριών ατόμων; Κάπως έτσι. Οι τάσεις όμως σύντροφοι δεν αποτελούν κάτι άλλο από έκφραση της ελευθερίας σκέψης και λόγου των μελών του κόμματος. Θα πρέπει να απαγορευτεί αυτή η ελευθερία σκέψης και λόγου; Γιατί;

Δεν ακούστηκε ακόμα η λέξη «φραξιονισμός», αλλά φαντάζομαι ότι σε λίγο και αυτό θα ακουστεί. Κάπου εκεί θα θυμηθούνε μερικοί και τις αρετές του Δημοκρατικού Συγκεντρωτισμού, ή έστω του σκέτου Συγκεντρωτισμού. Βέβαια, όπως όλοι ξέρουμε, αυτά γιά να εφαρμοστούν χρειάζονται τον άλλο καταξιωμένο θεσμό, τις διαγραφές. Είναι γνωστό ότι όλα τα καταπιεστικά συστήματα εξουσίας ξεκινούν με τον περιορισμό της ελευθερίας του λόγου, αλλά εδώ μέσα σύντροφοι;

Βέβαια ενός κακού μύρια έπονται, οπότε άρχισαν να ακούγονται εδώ μέσα και άλλοι αναγκαίοι περιορισμοί της ελεθερίας του λόγου των μελών του κόμματος από άλλες πλευρές. Ετσι ακούστηκε ότι ναί μεν τα μέλη μπορούν να μιλάνε ελεύθερα, δεν πρέπει όμως να επικρίνουν τους προλαλήσαντες, επειδή οι προλαλήσαντες πιστεύουν όσα είπαν! Μα σύντροφοι ακριβώς επειδή πιστεύουν όσα είπαν τους γίνεται κριτική, δεν γίνεται κριτική τόσο στα πρόσωπα, όσο στις θέσεις που αυτά τα πρόσωπα πιστεύουν και διατυπώνουν.

Κάθε σύντροφος που εκφράζει μία άποψη πρέπει να καταλαβαίνει ότι και θα κληθεί να διευκρινίσει τη θέση του και θα δεχτεί τον αντίλογο σε αυτήν. Μιλάει αίφνις κάποιος γιά «Κεντροαριστερά». Εύλογα ερωτάται «Τι εννοείς, μήπως εννοείς ΠΑΣΟΚ». Το κόμμα σύντροφοι δεν έχει και δεν πρέπει να έχει ιερές αγελάδες – αλλιώς κινδυνεύουμε να καταντήσουμε όλοι βόδια.

Το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών εμένα δεν με ενθουσίασε, με ενόχλησε ιδιαίτερα η έδρα που χάσαμε. Πάντως οι σύμμαχοί μας θέλησαν να μετρήσουν τις δυνάμεις τους και τις μέτρησαν. Βγήκαν μικρότερες από ότι είχαν ισχυριστεί οι ίδιοι και μεγαλύτερες από όσο πίστευαν οι αντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ. Ελπίζω τώρα που έκανε ο καθένας το κομμάτι του να μπορέσουμε όλοι να προσεγγίσουμε στο μέλλον τα πολιτικά ζητήματα με πολιτικά κριτήρια.

Βέβαια υπάρχει μέσα στό κόμμα και το άλλο θέμα, πέρα από το τι επιτρέπεται να λέμε μέσα στο κόμμα κάποιοι θέλουν να επιβάλουν περιορισμούς στο με ποιούς επιτρέπεται να μιλάμε έξω από το κόμμα. Σαν παλιομοδίτικη μητέρα της δεκαετίας του ’50 που συμβούλευε τις κόρες τις να μην μιλάνε με όσους δεν είναι «της τάξης μας», έτσι και εμείς δεν πρέπει οπωσδήποτε να μιλάμε με λέτσους! Μένει βέβαια το βασικό ερώτημα αναπάντητο, ποιά είναι η τάξη μας;