Αποτίμηση
Αποτίμηση
Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στην ΗΧΩ ΓΑΛΑΤΣΙΟΥ, Νοέμβριος 2006
Ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής ο πρεσβύτερος είχε παρατηρήσει κάποτε ότι, στην Ελλάδα ποτέ δεν κερδίζει τις εκλογές η αντιπολίτευση, απλά μερικές φορές τις χάνει η κυβέρνηση. Φαντάζομαι ότι αναφερόταν μονάχα στην κεντρική κυβέρνηση, αφού την εποχή εκείνη οι Νομάρχες ήσαν διορισμένοι και οι Δήμοι είχαν εξαιρετικά περιορισμένες αρμοδιότητες, πιστεύω όμως ότι στις πρόσφατες Δημοτικές Εκλογές στο Γαλάτσι ζήσαμε ακριβώς αυτό που περιέγραφε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.
Το μεγάλο γεγονός των εκλογών της 15ης Οκτωβρίου ήταν η νίκη του Κυριάκου Τσίρου από τον πρώτο γύρο και η ήττα του απερχόμενου Δημάρχου Θεόδωρου Τούντα, μετά από μία μόνο Δημαρχιακή θητεία. Θεωρώ ότι τις εκλογές αυτές δεν τις κέρδισε ο κ. Τσίρος, απλά τις έχασε ο κ. Τούντας.
Σε τεχνικό επίπεδο προεκλογικής εκστρατείας ο κ. Τούντας υπερείχε σε όλα τα σημεία των τριών αντιπάλων ψηφοδελτίων που αντιμετώπιζε – ξεκίνησε νωρίς, είχε ισχυρό ψηφοδέλτιο σε ότι αφορά την κοινωνική αναγνωρισιμότητα των υποψηφίων του, είχε κάνει τα ρουσφέτια του, είχε καλύτερες σχέσεις με τον τοπικό τύπο, ήξερε καλά τα τοπικά ζητήματα και ξόδεψε περισσότερα λεφτά. Σε πολιτικό επίπεδο είχε την επίσημη υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ, που είναι πάντα το ισχυρότερο πολιτικό κόμμα στο Γαλάτσι. Σε προσωπικό επίπεδο, μετά από μία μόνο θητεία στο Δημαρχείο, δεν είχε κλείσει αρκετά χρόνια Δήμαρχος γιά να τον βαρεθεί ο κόσμος. Μπορούσε ακόμα να επικαλείται ως επίτευγμα ότι αυτός είχε καταφέρει πριν τέσσερα χρόνια το αδύνατον, δηλαδή την απομάκρυση του κ. Παπαδιονυσίου από τον Δημαρχιακό θώκο.
Τα πρόβλεψε όλα ο κ. Τούντας, εκτός από ένα, κάθε εν ενεργεία Δήμαρχος κρίνεται από τις πράξεις του. Μέσα σε τέσσερα χρόνια ο κ. Τούντας κατάφερε με τις πράξεις του να δυσαρεστήσει τους πάντες. Οσοι ήθελαν ελεύθερους χώρους και πράσινο είδαν τον κ. Τούντα ως τον μεγάλο καταστροφέα. Οσοι ήθελαν τους διορισμούς που τους υποσχέθηκε, δεν τους είδαν. Οσοι ήθελαν Δημοτικές υπηρεσίες, τις είδαν να ακριβαίνουν. Μέσα σε τέσσερα χρόνια ο κ. Τούντας κατάφερε να προσβάλλει τους πάντες, δείχνοντας με λόγια και με έργα που τους έχει… Στις 15 Οκτωβρίου το Γαλάτσι ανταπέδωσε τη φιλοφρόνηση.
Ο νικητής κ. Τσίρος ξεκίνησε έχοντας σαν άνθρωπος και σαν γιατρός την πλατειά συμπάθεια πολλών Γαλατσιωτών, πιστέψτε με όμως, μέσα στους πέντε μήνες της προεκλογικής εκστρατείας δεν βρήκα ούτε έναν άνθρωπο που να μου χαρακτηρίσει τον κ. Τσίρο “καλό γιά Δήμαρχο”. Ο κ. Τσίρος είχε τη στήριξη της Νέας Δημοκρατίας, που στο Γαλάτσι δεν θεωρείται απαραίτητα προσόν και του κ. Παπαδιονυσίου, που επίσης στο Γαλάτσι δεν θεωρείται πιά προσόν. Είχε λιγότερα χρήματα, λιγότερες σχέσεις με τον τύπο, ασθενέστερο ψηφοδέλτιο, ασθενέστερο πρόγραμμα, αλλά είχε ένα τεράστιο προσόν, δεν τον έλεγαν Τούντα! Ο κ. Τσίρος δεν κέρδισε την Δημαρχία χάρη στη στήριξη της Ν.Δ. και του κ. Παπαδιονυσίου, κέρδισε τη Δημαρχία παρά τη στήριξή τους. Κέρδισε την Δημαρχία γιατί βρέθηκε στον κατάλληλο τόπο τον κατάλληλο χρόνο.
Ο τρόπος που κέρδισε ο κ. Τσίρος προδιαγράφει σε μεγάλο βαθμό και την πορεία της Δημαρχίας του. Ο συνδυασμός του κ. Τσίρου είναι ετερόκλητος, συγκροτήθηκε μονάχα γιά να διώξει τον κ. Τούντα και το πέτυχε. Πρόκειται γιά έναν Δημοτικό συνδυασμό που έχει ολοκληρώσει το πραγματικό του πρόγραμμα από το βράδυ των εκλογών, πριν αναλάβει καν τον Δήμο. Ακολουθούν όμως τέσσερα χρόνια Δημαρχίας Τσίρου… Ο κ. Τσίρος σύντομα θα βρεθεί μπροστά σε σοβαρά διλήμματα. Αν θεωρήσει ότι χρωστάει τη νίκη του στη Νέα Δημοκρατία και στον κ. Παπαδιονυσίου, αν θεωρήσει ότι έχει υποχρέωση να τους ξεπληρώσει τη στήριξη, τότε σύντομα θα δυσαρεστήσει το Γαλάτσι. Αν πάλι καταλάβει πως ότι χρωστάει, το χρωστάει μονάχα στους 11.253 πολίτες που τον ψήφισαν, τότε μπορεί να αποδειχτεί καλός Δήμαρχος. Με ποιούς θα πάει και ποιούς θα αφήσει ο γιατρός, αυτό είναι το κρίσιμο ερώτημα.
Η Αριστερά όμως τι έκανε και τι κάνει; Η ΔΑΚ έχει στο Γαλάτσι μία ιστορία, οι περισσότεροι Γαλατσιώτες όμως θεωρούν τη ΔΑΚ περιχαρακωμένη στον εαυτό της. Κρατάει τις δυνάμεις της αγωνιστικά, αλλά δεν πείθει ότι σε πάει κάπου. Ο πολιτικός λόγος της ΔΑΚ κυμαίνεται ανάμεσα στη γενική πολιτική θεωρία και στο εσωτερικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών της Αριστεράς, δυσκολεύεται όμως να σταθεί ενδιάμεσα στο “τι να κάνουμε” του μέσου Γαλατσιώτη. Η ΔΑΚ δίνει στον μέσο άνθρωπο την εντύπωση ενός συνεχούς αγώνα χωρίς προοπτική νίκης.
Εμείς οι ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΕ ΔΡΑΣΗ αντιθέτως συγκροτηθήκαμε από δυνάμεις που δεν αρκούνται μονάχα στο “αγωνίζόμαστε” – εμείς αποβλέπουμε με αξιώσεις στο “κερδίζουμε”. Σε λίγο χρόνο πετύχαμε πολλά, σπάσαμε τις αγκυλώσεις της Αριστεράς στο Γαλάτσι, μπήκαμε στο Δημοτικό Συμβούλιο, υποδείξαμε εφικτές αγωνιστικές λύσεις γιά το Παλαί και γιά τους ελεύθερους χώρους, υποδείξαμε εφικτές τεχνικές λύσεις γιά το ΙΚΑ, το κυκλοφοριακό, τη στάθμευση και γιά πολλά άλλα. Εμείς κάναμε μονάχα ένα λάθος, προσηλωμένοι γιά καιρό στο όραμα της ενότητας της Αριστεράς, ξεκινήσαμε αργά. Αποδείξαμε όμως σε σύντομο χρόνο ότι ενότητα δεν είναι το άθροισμα των λίγων, αλλά η δυναμική που δημιουργεί η κίνηση των πολλών. Η ενότητα δεν είναι πρόσθεση, είναι πολλαπλασιασμός. Γιά μας το θέμα δεν τελείωσε στις 15 Οκτωβρίου, ίσα – ίσα τώρα αρχίζει. Γιατί όπως είχαμε πει και προεκλογικά, τώρα εμείς, οι ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΕ ΔΡΑΣΗ είμαστε εδώ, και τίποτα δεν θα είναι πιά το ίδιο!
