Απορίες ψάλτου βηξ

Απορίες ψάλτου βηξ

Ενάμισυ μήνα πριν βγούμε από τα μνημόνια ο κ. Θεοδωρικάκος, συντονιστής στρατηγικού σχεδιασμού της ΝΔ ανέφερε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιεί χυδαίες μεθοδεύσεις παρακρατικού χαρακτήρα ενάντια στους πολιτικούς του αντιπάλους, γιατί έχει ήδη ηττηθεί ιδεολογικά, πολιτικά και αξιακά. Ακολούθησε ο κ. Γεωργιάδης ξεκαθαρίζοντας «ότι το ζήτημα είναι να ηττηθεί ιδεολογικά ο ΣΥΡΙΖΑ» γιατί «ο Τσίπρας δεν είναι αριστερός, είναι τυχοδιώκτης.» Στη συνέχεια τη σκυτάλη παρομοίου άσματος πήρανε διάφορα στελέχη ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για να το τερματίσει πρόσφατα ο κ. Μητσοτάκης λέγοντας « να τελειώνουμε με τον ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο γι αυτά που κάνει αλλά γι’ αυτά που πιστεύει»!

Κατ’ αρχάς ο κ. Μητσοτάκης αγνοεί ότι οι ιδέες της αριστεράς είναι σύμφυτες με τις ταξικές συγκρούσεις που ποτέ δεν τελειώνουν, καθώς η ανισότητα γεννιέται μαζί με τον άνθρωπο. Επιπλέον ως γνήσιος νεοφιλελεύθερος με ακροδεξιά λαϊκιστική ρητορική θεωρεί ότι ο κόσμος υπακούει στο μονάρχη, όπου η εξουσία του μεταβιβάζεται κληρονομικά στους απογόνους του, οι οποίοι ακολούθως, φροντίζοντας για τα συμφέροντα της τάξης τους, διευρύνουν τις κοινωνικές ανισότητες.

Στη σημερινή εποχή της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, η δεξιά κατάφερε να προσαρτήσει το ΠΑΣΟΚ στο άρμα της, με αποτέλεσμα αυτό να χάσει την ικανότητά του να αναδεικνύει τις πολιτικές διαστάσεις των κοινωνικών ανισοτήτων, ασκώντας πάνω σ’ αυτές πραγματική ηγεμονία. Το ότι φθάσανε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να συγκυβερνούν, ελέω μνημονίων που και οι δύο προκάλεσαν, ήταν απλά ένα συνεπακόλουθο μιας σχέσης εναλλαγής εξουσίας σε αγαστή συνεργασία, ώστε να μην θίγονται τα συμφέροντα κανενός. Οι επιλογές της δεξιάς υιοθετήθηκαν σε τέτοια έκταση από τους σοσιαλδημοκράτες, μπερδεύοντας τους πολίτες τόσο πολύ, που δεν μπορούσαν πλέον να διακρίνουν πότε η δεξιά λειτουργεί ως δεξιά και πότε ως σοσιαλδημοκρατία. Η κεντροαριστερά επέλεξε να εξαφανίσει διαχειριστικά τις όποιες διαφορές, που στην πραγματικότητα είναι τεράστιες. Η κακοδιαχείριση των δύο εκπροσώπων του παλαιού πολιτικού συστήματος συνεχίστηκε όταν τα μνημόνια επιβλήθηκαν στη χώρα, αφού χέρι χέρι κόβανε μισθούς και συντάξεις και χέρι χέρι συνέχιζαν να δανείζονται δεκάδες εκατομμύρια ευρώ από τις τράπεζες γιά τα κόμματά τους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως πάντα πράττει η αριστερά στις δύσκολες ιστορικές στιγμές, ανέλαβε να καθαρίσει εκεί όπου οι άλλοι επί πέντε χρόνια απέτυχαν. Ο αγώνας δόθηκε σε ναρκοθετημένο γήπεδο. Το καλοκαίρι 2015 είχε την επιλογή να αποδράσει καταγγέλλοντας και αφήνοντας το λαό στη μοίρα του ή να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής, νεοφιλελεύθερης κοπής, που δεν είχε σχέση με την ιδεολογία του. Τον Σεπτέμβριο 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε λαϊκή εντολή να διαχειρισθεί το μνημόνιο που διαπραγματεύτηκε, θεωρώντας ότι μαζί μ’ ένα παράλληλο πρόγραμμα θα έβγαζε τη χώρα από τα μνημονιακά προγράμματα με τη κοινωνία όρθια, πράγμα που κατάφερε τον περασμένο Αύγουστο. Εκείνη τη περίοδο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν σκέφτηκε την αριστερή καθαρότητα γιατί όταν το καράβι βουλιάζει δεν έχει σημασία η ιδεολογία σου αλλά να σωθούν οι επιβάτες. Εάν αναζητούσε την συμβολική και αξιακή του ταυτότητα, οι εκπρόσωποι της συντήρησης θα έστηναν χορό τρικούβερτο με θυσία τον λαό. Ξέρετε τι είναι να σε κατηγορούν οι πολιτικοί σου αντίπαλοι ότι δεν είσθε αρκούντως αριστεροί, όταν πασχίζουμε να βγάλουμε το λαό μέσα από νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα λιτότητας που οι ίδιοι τον οδήγησαν; Ξέρετε τι είναι να εφαρμόζει ο ΣΥΡΙΖΑ για πρώτη φορά δικό του πρόγραμμα δίκαιης ανάπτυξης με επίκεντρο τον κόσμο της εργασίας, με ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, της απαχόλησης και της κοινωνικής συνοχής; Πως λοιπόν ο κ. Μητσοτάκης να μην μεταχειρίζεται ιδέες, συμβολικές ρίζες και αξιακούς στόχους γιά να πλήξει τον ΣΥΡΙΖΑ, όταν νοιώθει ότι είναι γυμνός επιχειρημάτων, όταν η καταστροφολογία της οικονομίας δεν πείθει την κοινωνία και η προσπάθεια κατασκευής κυβερνητικών σκανδάλων, μήπως και πατσίσουν με τα δικά τους αποδεδειγμένα από τη δικαιοσύνη σκάνδαλα, δεν πείθουν ούτε τους δικούς τους! Πως ο κ. Μητσοτάκης να εφαρμόσει το νεοφιλελεύθερο πρόγραμμά του όταν μόνο μέσα σε μνημόνιο μπορεί να επιβληθεί και τώρα απελευθερωθήκαμε από αυτό; Πως να μην είναι εκνευρισμένος διατάζοντας αυταρχικά την έξοδο βουλευτών από την Ολομέλεια, όταν αυτό είναι αποκλειστική αρμοδιότητα του Προέδρου της Βουλής; Πως να μην δημιουργεί μία γενικευμένη στρατηγική έντασης μήπως και σώσει τη παρτίδα, συσπειρώνοντας τον κόσμο του; Αλλωστε, πότε ενδιαφέρθηκε η νεοφιλελεύθερη ακροδεξιά εκδοχή της ΝΔ να δώσει λύση στα προβλήματα της κοινωνίας, αντί να αλιεύει ψήφους δυσαρεστημένων, επιστρατεύοντας άφθονο λαϊκισμό; Πως η ταύτιση του ΠΑΣΟΚ με τον σκληρό ακροδεξιό πυρήνα της πολιτικής συντήρησης νομίζουν ότι πείθει;
Γιά όσους ακόμη βήχουν, η μάχη έχει ήδη κερδηθεί.

Ελένη Αυλωνίτου
Βουλευτής Β’ Αθηνών
www.avlonitou.gr