Απολείπειν ο λαός Αντώνιον

Απολείπειν ο λαός Αντώνιον

Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στο περιοδικό “G-magazine“, Δεκέμβριος 2012

Παλιά ήταν καθιερωμένο, με το που άλλαζε κυβέρνηση όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι που είχαν προσληφθεί από την προηγούμενη απολύονταν, κάνοντας τόπο γιά τους ρουσφετολογικούς διορισμούς των καινούργιων. Μαζεύονταν τότε οι απολυόμενοι στη πλατεία μπροστά από το υπουργείο οικονομικών και διαμαρτύρονταν γιά την απόλυσή τους, ώστε με τα χρόνια η πλατεία αυτή ονομάστηκε πλατεία Κλαυθμώνος από τη κλάψα που μόνιμα φιλοξενούσε σε κάθε αλλαγή κυβέρνησης. Κάποια στιγμή έγινε αντιληπτό ότι με τέτοιο τρόπο σοβαρή δημόσια διοίκηση δεν γίνεται, οπότε επί Ελευθερίου Βενιζέλου καθιερώθηκε η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων.

Στα χρόνια που πέρασαν πολλοί “εκσυγχρονιστές” έβαλαν στο στόχαστο αυτή τη μονιμότητα. Μας είπαν πως καθυστερεί την οικονομική ανάπτυξη, δηλαδή δεν αφήνει τον κάθε μεγαλοεπιχειρηματία να κάνει τη δουλειά του αν δεν το επιτρέπει ο νόμος και κάποιος υπάλληλος επιμένει να εφαρμόζει τον νόμο. Μας είπαν ότι ανταγωνίζεται μισθολογικά το δημόσιο τον ιδιωτικό τομέα, δηλαδή οι μέτριοι μισθοί του δημοσίου δρούν ανταγωνιστικά στην αγορά εργασίας και ανεβάζουν τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα. Μας είπαν ότι η μονιμότητα δεν αφήνει τις κυβερνήσεις να εφαρμόσουν το πρόγραμμά τους, δηλαδή μιά φορά μόνο έχει ο κομματάρχης στο χέρι τον πολίτη, πριν τον διορίσει, μετά τρέχα γύρευε τι θα ψηφίζει ο καθένας. Με λίγα λόγια μας είπαν ότι η μονιμότητα συμφέρει τον λαό και δεν συμφέρει τις μεγάλες επιχειρήσεις και τους πολιτικούς.

Αντε μετά να γίνει δεκτή από το λαό η κατάργηση της μονιμότητας! Επρεπε να οδηγηθεί η χώρα σε υποτέλεια από την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρεόυ και να μας έρθει η τρόϊκα με υπερεξουσίες θεού, γιά να επιχειρήσει το οικονομικό κατεστημένο να περάσει μέσω των ξένων το παλιό αίτημα κατάργησης της μονιμότητας στο δημόσιο. Ακόμα και έτσι όμως οι αντιδράσεις είναι πολύ έντονες, η κυβερνητική πλειοψηφία ασταθής και η ξεκάθαρη κατάργηση της μονιμότητας πολύ δύσκολη.

Επιασε λοιπόν η κυβέρνηση τη μέθοδο της σαλαμοποίησης, να κόψει φέτα – φέτα τη μονιμότητα. Ονόμασε την απόλυση “διαθεσιμότητα” και ξεκίνησε να την εφαρμόσει σε δύο μόνο κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων. Διάλεξε πρώτα τους διοικητικούς των δήμων με χαμηλά προσόντα που είχαν προσληφτεί χωρίς ΑΣΕΠ και κατάργησε τις θέσεις τους. Χρυσώνοντας και το χάπι με τη διαθεσιμότητα νομίζει ότι θα το χάψουν οι υπόλοιποι εργαζόμενοι. Μετά αποφασίζει ότι όποιος υπάλληλος παραπέμπεται σε πειθαρχικό συμβούλιο θα τίθεται σε αργία πριν δικαστεί καν, οπότε βγάζει από τη μέση κάθε υπάλληλο που δεν εξυπηρετεί τα οικονομικά συμφέροντα που τη στηρίζουν. Αν καταφέρει να περάσει αυτά τα δύο μέτρα, στη συνέχεια θα πιάσει να κόψει την επόμενη φέτα από τη μονιμότητα, εφαρμόζοντας κάτι ανάλογο και σε άλλες κατηγορίες υπαλλήλων. Τελικός της στόχος είναι ο περιορισμός της μονιμότητας μονάχα στον πρωθυπουγό και τους υπουργούς του!

Η κυβέρνηση της τρόϊκας όμως νομίζει ότι είμαστε όλοι ηλίθιοι και θα το χάψουμε. Φαίνεται έκπληκτη με την αντίδραση που συναντάει το μέτρο, δεν έχει δει όμως τίποτα ακόμα. Βρίσκει και θα βρίσκει σύσσωμο τον Ελληνικό λαό αντίθετο σε κάθε αντιλαϊκή μεθόδευση. Η κυβέρνηση Σαμαρά δεν έκανε καλά τους υπολογισμούς της, ξέχασε ότι δεν είναι μόνο οι υπάλληλοι που κλαίνε μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση, που να δεις τι γίνεται όταν ο λαός απολύει ολόκληρα κόμματα…