ΑΠΟΗΧΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΚΙΝΟ…

ΑΠΟΗΧΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΚΙΝΟ…

Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στην Εφημερίδα “ΙΑΤΡΟNet”, Σεπτέμβριος 2008

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Πεκίνου πέρασαν ήδη στην ιστορία, ορίζοντας το επόμενο ραντεβού της παγκόσμιας αυτής γιορτής για το Λονδίνο το 2012. Η Διεθνής Ολυμπιακή κοινότητα έκανε για λίγο διάστημα τα στραβά μάτια στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στην εν γένει έλλειψη σεβασμού στις ελευθερίες που διαπερνά όλη τη Κίνα, προκειμένου να εξυπηρετηθεί απρόσκοπτα ο σκοπός της, δηλαδή η ομαλή διεξαγωγή των αγώνων, προς όφελος των αθλητών, των παραγόντων και του κάθε είδους σπόνσορα.

Στην αρχαία Ολυμπία είδαμε τους περίεργα ντυμένους ακτιβιστές να διαδηλώνουν για την καταπίεση στο Θιβέτ, ενώ 16 Κινέζοι αστυνομικοί έπεσαν νεκροί από μιά τρομοκρατική ενέργεια λίγες μέρες πριν τους αγώνες. Παρόλα αυτά η Κινέζικη αστυνομία ήταν πολύ αποτελεσματική, ώστε κανείς να μην θυμάται πιά την ηρωϊκή στάση του διαδηλωτή μπροστά στα τάνκς, στα γεγονότα της πλατείας Τιεναμέν.

Από αθλητικής απόδοσης τα ζητήματα του περιβάλλοντας ήταν πάντα στην επικαιρότητα, αφού πολλοί αθλητές ασφυκτιούσαν, εξαιτίας του νέφους στις προπονήσεις τους. Βλέπετε τα γεγονότα είναι πολλές φορές πίσω από εκεί που εστιάζει η κάμερα.

Παρόλα αυτά, οι εικοστοί ένατοι Ολυμπιακοί αγώνες ανέδειξαν τα υπέρλαμπρα αστέρια τους. Ηταν ο Αμερικανός Μάϊκλ Φελπς που κρέμασε στο στήθος του 8 χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια, καταρρίπτοντας το προηγούμενο ρεκόρ που κατείχε ο συμπατριώτης του Μαρκ Σπιτς, με 7 χρυσά μετάλλια από τους Ολυμπιακούς αγώνες του Μονάχου το 1972 και περνώντας στην ιστορία του παγκόσμιου αθλητισμού ως ο σουπεραθλητής, που κέρδισε τα περισσότερα χρυσά σε μία Ολυμπιάδα. Στις ΗΠΑ το ΝΒC έτριβε τα χέρια του όταν κολυμπούσε ο Μάϊκλ και πλησίαζε τη στιγμή να γίνει ο πρώτος αθλητής στον πλανήτη με τα περισσότερα χρυσά μετάλλια, αφού μόνον οι Ολυμπιάδες που έγιναν σε αμερικάνικο έδαφος έδωσαν μεγαλύτερα ποσοστά τηλεθέασης.

Στο στίβο είχαμε το Τζαμαϊκανό Ουσέιν Μπολτ που σαν πραγματικός πύραυλος έκανε δύο απίστευτα παγκόσμια ρεκόρ στα αγωνίσματα των 100 μ. και 200 μ. Με τους απίστευτους χρόνους 9.69 sec και 19.30 sec αντίστοιχα έγινε, μετά τον Καρλ Λούις το 1984, ο αθλητής που ντουμπλάρισε τις νίκες του στις ταχύτητες στην ίδια Ολυμπιάδα, αλλά και που πρώτη φορά έκανε και στα δύο αγωνίσματα παγκόσμιο ρεκόρ. Μάλιστα στη κούρσα των 100 μ. τερμάτισε με τα χέρια κατεβασμένα και εύλογα δημιούργησε πολλά ερωτηματικά γιά το ποιός θα μπορούσε να ήταν ο χρόνος του διαφορετικά.

Θαυμάζουμε τους αθλητές πραγματικά ή θαυμάζουμε τα επιστημονικά επιτελεία τους; Κακά τα ψέμματα. Τα παγκόσμια ρεκόρ και οι Oλυμπιακές νίκες, που αποφέρουν και μεγάλα συμβόλαια, δεν επιτυγχάνονται μόνο με σκληρή προπόνηση, σωστή διατροφή και επιστημονική υποστήριξη με απλές βιταμινούλες, ιδίως σε αθλήματα όπου η δύναμη στη μονάδα του χρόνου παίζει καθοριστικό ρόλο (ταχοδύναμη). Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν κερδίζει ο καλύτερος, αφού οι αγώνες γίνονται μεταξύ κορυφαίων αθλητών. Οσο κι αν η επιστήμη βοηθά να υπερβούν οι αθλητές τα όριά τους κανείς δεν κερδίζει, εάν δεν διαθέτει το ταλέντο μαζί με τα σωματικά, τα ψυχικά και τα πνευματικά χαρίσματα. Ομως όσο το μετάλλιο εξακολουθεί να αποφέρει τεράστια κέρδη, οικονομικά αλλά και πολιτικά στον αθλητή και τους συντελεστές της επιτυχίας του, όσο δηλαδή ο αθλητισμός εξακολουθεί να πορεύεται με τη σημερινή πλήρη εμπορευματοποιημένη του μορφή θα υπάρχει ντόπιγκ, δηλαδή θα υπάρχουν αθλητές που θα προσπαθούν να καταστρατηγούν τους κανόνες.

Δυστυχώς όμως για τη χώρα μας η προσπάθεια αυτή δεν εστιάζεται μόνον στον αθλητή και τον προπονητή του, αλλά διαπερνά όλο το αθλητικό σύστημα, κάνοντας τον πρόεδρο της ΔΟΕ κ. Ζακ Ρογκ να μιλάει για κύκλωμα ντόπιγκ στη χώρα μας. Τα αποτελέματα της Ελληνικής αποστολής μιλούν μόνα τους. Από 16 μετάλλια που κερδίσαμε το 2004, καταλήξαμε σε 4 μετάλλια το 2008. Συνηθίζεται για μία χώρα που έχει διοργανώσει Ολυμπιακούς αγώνες την επόμενη Ολυμπιάδα να παρουσιάζει μία πτώση. Αλλά πτώση 75%; Αυτό είναι γκρέμισμα από τον ουρανοξύστη! Συγχαρητήρια στα παιδιά που μας έκαναν υπερήφανους για τις επιτυχίες τους αλλά και σε όλους τους Ελληνες αθλητές που δικαίωσαν τη συμμετοχή τους στους αγώνες. Συγχαρητήρια στον Αλέξανδρο Νικολαϊδη στο τάε κβoν ντo, στη Χρυσοπηγή Δεβετζή στο τριπλούν, στους Βασίλη Πολύμερο και Δημήτρη Μούγιο στη κωπηλασία, και στις Σοφία Μπεκατώρου, Σοφία Παπαδοπούλου και Βιργινία Κραβαριώτη στην ιστιοπλοΐα. Aυτά τα μετάλλια μπορέσαμε να πάρουμε, αφού αυτά μας αντιστοιχούν και στις αθλητικές υποδομές που έχουμε για την ανάπτυξη των αθλημάτων. Τίμια και καθαρά. Πάθαμε τίποτα ως χώρα που πήραμε μόνο τόσα;

Αντίθετα, η υπερηφάνειά μας έπιασε πάτο μετά τα διαδραματισθέντα γεγονότα όλων των ντοπαρισμένων πρωταθλητών μας όλο αυτό και το αμέσως προηγούμενο διάστημα. Γιατί όλο το σύστημα του Ελληνικού αθλητισμού αναβολίζεται όλα τα τελευταία χρόνια. Είναι προφανώς πολύ δύσκολο για την ηγεσία του Ελληνικού αθλητισμού να παγώσει μία διαδικασία που παράγει πολιτικά κέρδη, εκτός από ντόπιγκ. Ομως, είναι άλλο να είσαι ηττημένος και άλλο ένοχος. Οι αθλητές φέρουν κι αυτοί τη προσωπική τους ευθύνη, αλλά χωρίς την αγαστή συνεργασία προπονητών, παραγόντων και των υψηλά ιστάμενων αξιωματούχων του Ελληνικού αθλητισμού αυτή τη διεθνή «ξεφτίλα» της πρωτιάς στο ντόπιγκ δεν θα την είχαμε. Γι’αυτό μιλάμε για κύκλωμα και έφθασε στο σημείο η ΔΟΕ να κινήσει μία διαδικασία πρωτόγνωρη, δηλαδή να καταθέσει η ίδια μήνυση στον εισαγγελέα δια του κ. Λυκουρέζου, παραθέτοντας όλα τα στοιχεία που είχε!

Οταν το 2004 σκηνοθετούνται τροχαία και βγαίνουν ιατρικά ανακοινωθέντα από Δημόσιο νοσοκομείο που δεν αντικατροπτίζουν την πραγματική κατάσταση των δήθεν τραυματισμένων πρωταθλητών μας μπορούμε να μιλάμε για συγκάλυψη. Σήμερα όμως μιλάμε για μεγάλο κύκλωμα ντόπας, που έχει απλώσει τα πλοκάμια του σε όλο τον Ελληνικό αθλητισμό. Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς, όταν το τοξικό αναβολικό μεθυλτριενολόνη έχει μπει ονομαστικά στη λίστα των απαγορευμένων ουσιών της WADA από το 2005 και ως εκ τούτου δεν περιμένεις ότι το 2008, το διαπιστευμένο από τη ΔΟΕ εργαστήριο ντόπιγκ του OAKA, που παραπιπτόντως χρηματοδοτείται από τον Ελληνα φορολογούμενο πολίτη, θα σφυρίζει κλέφτικα, όταν αναλύει τα δείγματα των αθλητών μας, βγάζοντάς τους καθαρούς ενώ το εργαστήριο της Κολωνίας τους βγάζει ντοπαρισμένους. Γιατί ένα ζήτημα είναι πως έφθασε, από ποιούς και σε πόσα αθλήματα η μεθυλτριενολόνη στους αθλητές μας και ένα εξ’ ίσου σημαντικό ζήτημα είναι γιά ποιό λόγο δεν ανιχνευόταν η ουσία αυτή στο εργαστήριο του ΟΑΚΑ και πως ήξεραν το μυστικό όσοι το γνώριζαν.

Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο όταν η υπηρεσία της ουροληψίας που συλλέγει με στανταρισμένο τρόπο τα ούρα των αθλητών ανήκει και αυτή στην ίδια προϊστάμενη αρχή, τη διοίκηση του ΟΑΚΑ, όπως και το εργαστήριο ελέγχου ντόπιγκ. Δηλαδή, η ευθύνη δειγματοληψίας ούρων για τον έλεγχο ντόπιγκ του αθλητή και η ανάλυσή τους γιά το περιεχόμενό τους, ανήκουν στη ίδια προϊστάμενη αρχή τη διοίκηση του ΟΑΚΑ, έτσι που να δημιουργούνται μεγάλα ερωτηματικά γιά τη διασφάλιση του απορρήτου των στοιχείων του αθλητή κατά τη διάρκεια της ανάλυσης στο εργαστήριο. Επιπλέον, ο ιατρός του κολυμβητή που βρέθηκε θετικός στην ίδια ουσία εργάζεται και αυτός στον ίδιο χώρο, πόσο μάλλον που υπάρχει ασυμβίβαστο γιά την ιδιωτική του σχέση με τον αθλητή που απορρέει από την εργασιακή του θέση στο ΟΑΚΑ! Κάπου φαίνεται να έσπασε ο κρίκος της αλυσίδας συνεννόησης ανάμεσα στους ελέγχοντες και στους ελεγχόμενους και τον λόγο έχει τώρα ο Εισαγγελέας. Γιατί τώρα μπορούμε επιτέλους να μάθουμε. Να τιμωρηθούν οι ένοχοι, οι συνένοχοι και οι ηθικοί αυτουργοί για να πάμε παρακάτω. Μετά τα γεγονότα του 2004 και του 2008, τρίτη ξεφτίλα δεν μας παίρνει.

Η Ελλάδα πρέπει να αρχίσει να πολεμάει το ντόπιγκ. Με πράξεις και όχι με λόγια. Οχι μόνον για λόγους ηθικούς και εθνικής υπερηφάνειας, αλλά γιατί ως αθλήτρια και επιστήμων στο χώρο του αθλητισμού πιστεύω ακράδαντα ότι υπάρχει μία και μοναδική θυσία στον αθλητισμό που ποτέ δεν πρέπει να γίνεται, όποια κι αν είναι τα ανταλλάγματα. Η θυσία της υγείας του αθλητή που είναι ότι πολυτιμότερο έχει ο άνθρωπος. Η άγνοια του κινδύνου για της συνέπειες του τοξικού αναβολικού, η αλλαζονεία της νιότης και τα τεράστια οικονομικά οφέλη που αποφέρει η νίκη είναι ένας συνδυασμός αβυσσαλέα φονικός. Το τίμημα της υγείας δεν μπορεί να μπαίνει σε διαπραγμάτευση.

Η Πολιτεία τις μέρες αυτές νομοθετεί πάνω στο θέμα του ντόπιγκ, προσπαθώντας να καθαρίσει το τοπίο και να περιορίσει το φαινόμενο αυτό, που φαίνεται ότι έχει γιγαντωθεί στον Ελληνικό αθλητισμό. Γνωρίζουμε όμως ότι δεν αρκούν μόνον οι νόμοι, που πολλές φορές κιόλας δεν εφαρμόζονται. Είναι η χρυσή ευκαιρία για τη χώρα και είναι στο χέρι του Εισαγγελέα τώρα όλοι οι ένοχοι που μας ρεζίλεψαν διεθνώς να αποκτήσουν ονοματεπώνυμο και να πάψει το αθλητικό έγκλημα να παραμένει ατιμώρητο. Με αυτό τον τρόπο δεν θα σώσουμε το αρχαίο πνεύμα αθάνατο που έχει πάψει προ πολλού να υπάρχει, αλλά θα σώσουμε τη νέα γενιά από το «ευ αναβολίζεσθαι». Το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί είναι να γίνει το αθλητικό έγκλημα κάτι το κοινό και συνηθισμένο. Αντίθετα, πιστεύω ότι το κέρδος μας, θα είναι πολύ σημαντικό μακροπρόθεσμα, εάν καταφέρουμε να υπερβούμε έναν ορίζοντα προσδοκιών, που διαμορφώνεται κυρίως από αρνητικά πρότυπα.