Αγάδες

Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στο “Neolaia.gr“, 24 Φεβρουαρίου 2013

Λένε πως τα παλιά τα χρόνια ήταν ένας Αγάς ψεύτης, κλέφτης μα και καπάτσος. Κάθε τόσο έβαζε στο κόσμο φόρους δυσβάστακτους γιά να γεμίζει το πουγγί του και να ταΐζει τους κολλητούς του. Ηταν όμως εφευρετικός, εκεί που οι άλλοι αγάδες έβαζαν φόρο στο σιτάρι, αυτός ποτέ δεν έκανε τέτοια ατοπήματα. Ο Αγάς μας έβαζε «εισφορές αλληλεγγύης», «τέλη αδελφοσύνης», «δασμούς σωτηρίας» και άλλα τέτοια ψυχωφελή πράγματα, γιά το καλό της χώρας πάντα. Στην αρχή ο κόσμος πλήρωνε, μετά άρχισε να μουρμουρίζει. Μόλις ακούστηκαν τα πρωτα μουρμουρητά, οι σφουγγοκωλάριοι έτρεξαν στον Αγά θορυβημένοι και του είπαν, «Αγά μου, οι ραγιάδες μουρμουρίζουν, πρέπει να κατεβάσεις τους φόρους». Γέλασε ο Αγάς και τους είπε, «βάλτε και άλλους φόρους». Ο κόσμος άρχισε να διαμαρτύρεται, οπότε οι σφουγγοκωλάριοι πήγαν πάλι στον Αγά, «φωνάζουν τώρα, κάνε κάτι». Εκανε, ανέβασε τους φόρους πάλι. Μετά μαζεύτηκε ο κόσμος στις πλατείες και τον έβριζε, αυτός μόλις το έμαθε έδωσε πάλι εντολή γιά νέους φόρους. Ετσι πήγαιναν οι μήνες, ώσπου μιά μέρα ήρθαν γελαστοί οι σφουγγοκωλάριοι και του είπαν «πόσο δίκιο είχες Αγά μου, όλοι λένε σήμερα πως είναι ο καλύτερος Αγάς». Μόλις το άκουσε αυτό ο Αγάς γούρλωσε τα μάτια του, τινάχτηκε όρθιος και τους φώναξε, «ως εδώ αντέχουν, κατεβάστε τους φόρους αμέσως γιατί θα μας πάρει ο διάολος όλους!».

Αλλά αυτά συνέβαιναν τότε, που οι Αγάδες ήταν έξυπνοι.

Απόψεις | Αγάδες, Της Ελένης Αυλωνίτου