Hellas Sport Club

Κάποτε ακόμα και η υπόνοια ότι ένας αθλητής πληρώνεται γιά να αγωνιστεί ήταν ικανή να προκαλέσει παρεξήγηση. Ηταν η εποχή του Ερασιτεχνικού Αθλητισμού και οι επιδόσεις μετριόντουσαν με το χρονόμετρο και την κορδέλλα μόνο αφού είχαν πρώτα μετρηθεί μέ το Κρυστάλλινο Μέτρο της Ερασιτεχνικής Καθαρότητας. Σήμερα αντίθετα παρεξηγήσιμο είναι το να μήν δέχεται πληρωμή ένας αθλητής υψηλών επιδόσεων. Σου λέει ο άλλος, για να του δίνουμε τόσα λεφτά και να μην έρχεται πάει να πει πως είναι ντοπαρισμένος και φοβάται ότι θα τον ανακαλύψουμε.

Τα ταμπού όταν καταρρέουν δεν πέφτουν απλά, θρυμματίζονται. Οταν ξεπεράσεις μιά απαγόρευση που σε ταλάνισε την γελοιοποιείς. Τι να την κάνεις όμως την απαγόρευση που δεν χρησιμεύει πιά σε τίποτα; Γιατί να την σεβαστείς όταν έχει εκλείψει πιά το αντικείμενο; Η γελοιοποίηση σε διευκολύνει να πετάξεις τα άχρηστα γρήγορα, πρίν γίνουν βάρος.

Ο ερασιτεχνικός αθλητισμός ήταν ένα από τα μέσα που κατασκεύασε η αστική τάξη γιά να εξασφαλίσει την κοινωνική πρόσβαση στην Αριστοκρατία, την εποχή που η Αριστοκρατία είχε ακόμα σημασία ενώ το πόπολο ήταν ασήμαντο. Σήμερα πιά η Αριστοκρατία δεν έχει καμμία σημασία γιά κανέναν, ενώ το πόπολο έχει γίνει καταναλωτής, δηλαδή πελάτης, δηλαδή κάποιος που έχει πάντα δίκιο.

Την εποχή που θεσμοθετήθηκε ο ερασιτεχνικός αθλητισμός εξυπηρετούσε πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές και εθνικές ανάγκες των κοινωνιών που τον γέννησαν. Στα χρόνια που πέρασαν από τότε οι πολιτικές και κοινωνικές ανάγκες εξέλιπαν και οι οικονομικές ανάγκες αντιστράφηκαν. Οι εθνικές ανάγκες καλύπτονται το ίδιο καλά και από τον επαγγελματικό αθλητισμό, σε όλες τις χώρες του κόσμου εκτός από την Ελλάδα. Εμείς είμαστε στο θέμα αυτό ειδική περίπτωση.

Την εποχή που αναδύθηκε ο ερασιτεχνικός αθλητισμός από τον χώρο των ταξικών συγκρούσεων της Δυτικής Ευρώπης δεν εξυπηρετούσε καμμιά ανάγκη της τότε Ελληνικής κοινωνίας, ήταν όμως Εθνικά χρήσιμος. Ο Βικέλας είχε ρητά διαπιστώσει ότι αφού οι Ευρωπαίοι έψαχναν ιδεολογική βάση στην Ελληνική Ιστορία, υπήρχε μιά εθνική ευκαιρία που δεν έπρεπε να πάει χαμένη. Ο κοσμοπολίτης Βικέλας ανέλαβε την προεδρία της ΔΟΕ ακριβώς γιά να αξιοποιήσει αυτήν την ευκαιρία, στην Ελλάδα όμως πήραμε το ιδεολόγημα τοις μετρητοίς. Σήμερα δεν δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι ο ερασιτεχνικός αθλητισμός πέθανε, δυσκολευόμαστε όμως να το χωνέψουμε. Το νοιώθουμε σαν Εθνική προδοσία. Οι επικείμενοι Ολυμπιακοί Αγώνες θα μας βοηθήσουν στην απομυθοποίηση. Τους αναλάβαμε πιστεύοντας ότι θα αναγεννήσουμε το αρχαίο πνεύμα, τελικά όμως θα μείνουμε ευχαριστημένοι αν οι αγώνες που θα κάνουμε δεν αποτύχουν εμπορικά.

Στο μεταξύ κάποιοι Ελληνες που συμμετέχουν στο διεθνές αθλητικό γίγνεσθαι σε όλο του το εύρος και ξέρουν περί τίνος πρόκειται πέτυχαν τις τελευταίες μέρες του 2002 κάτι που προσπαθούσαν έξι χρόνια, την ίδρυση Εθνικού Επαγγελματικού Συλλόγου που θα καλύπτει τα ατομικά αγωνίσματα. Hellas Sport Club – όπως λέμε kotinos. Τώρα οι αθλητές μας θα πηγαίνουν στα επαγγελματικά μήτιγκ και θα πηγαίνουν οργανωμένα, δεν θέλουμε πιά άλλες παρεξηγήσεις. Ενα βήμα ακόμα γιά να χωνέψουμε ότι στον αθλητισμό υψηλών επιδόσεων ο Ερασιτεχνισμός πέθανε.