Ο Κύριος Μπλάτερ

Η Ματιά της Ελένης

Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στην ΑΥΓΗ, 30 Μαΐου 2001

Ο Κύριος Μπλάτερ

Ισως να έχει υποπέσει στην αντίληψή σας τώρα τελευταία με τη διένεξη γιά τον Μητρόπουλο.Ο κ. Ζεπ Μπλάτερ είναι ο Πρόεδρος της FIFA, της διεθνούς Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου. Ελβετός, και πολύ σοβαρός άνθρωπος – όταν δεν μιλάει.

Τις προάλλες μίλησε. Μας έκανε κοινωνούς των σκέψεων και οραμάτων του γιά τη μελλοντική πορεία του αθλήματος που υπηρετεί από το υψηλό του πόστο. Μεταφέροντας την πείρα ετών, τον προβληματισμό ενός ανθρώπου που έχει όσο κανείς σφαιρική εικόνα του αθλήματος, επεσήμανε το βασικό πρόβλημα που ταλανίζει το ποδόσφαιρο διεθνώς. Παραθέτω αυτολεξί:

“Δεν έχω δει ποτέ σε ένα θέατρο ή σε μία όπερα τους θεατές να τρώνε σάντουιτς και πατατάκια ή να κρατούν μπύρα στα χέρια τους. Γιατί λοιπόν να συμβαίνει αυτό στα ποδοσφαιρικά γήπεδα;”

Ομολογώ ότι μόλις το διάβασα εφωτίσθη ο νούς μου. Διότι ως τώρα εγώ θεωρούσα τα προβλήματα του ποδοσφαίρου να περιστρέφονται γύρω από θέματα όπως η διαιτησία, η βία στα γήπεδα, το ντόπιγκ, τα τηλεοπτικά δικαιώματα.

Σκεφτείτε όμως τι δυνατότητες ανοίγει η θεώρηση του Κυρίου Μπλάτερ. Διότι άλλο είναι να κυνηγούν τον διαιτητή γιά να τον δείρουν καμμιά εικοσαριά τύποι με μπουφάν λερά από τα ψίχουλα και χέρια λιγδιασμένα από τα πατατάκια, κραυγάζοντας τις ακατανόμαστες εκφράσεις και τους αήθεις χαρακτηρισμούς που αποδίδονται εθιμικά σε τέτοιες περιπτώσεις στους διαιτητές και σε όλους τους εξ αίματος και εξ αγχιστείας συγγενείς τους μεχρι εβδόμου βαθμού, και άλλο είναι να επελαύνουν είκοσι καλοχτενισμένοι και φρεσκοξυρισμένοι κύριοι μέ φράκο υπό τον ήχο των Βαλκυριών γιά τον ίδιο σκοπό.

Αλλιώς μπαίνει στο γήπεδο σήμερα η μικρή ομάδα που, άσχετα από το πως θα παίξει, οδηγείται στη προδιαγραμμένη ήττα όταν παίζει με τους ελέγχοντες τη “παράγκα” της διαιτησίας, και με άλλον αέρα θα έμπαινε η ίδια ομάδα υπό τη μουσική υπόκρουση του Nabucco. Μα το αποτέλεσμα είναι προδιαγραμμένο θα πεί κανείς, τι σημασία έχουν τα υπόλοιπα; Και στην όπερα είναι προδιαγραμμένο το αποτέλεσμα. Είδατε εσείς όπερα που να αλλάζει η κατάληξη επειδή ο τενόρος τραγούδησε καλύτερα απ’ ότι συνήθως; Αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Σημασία έχει η παράσταση.

Και όταν καμμιά φορά οι χθεσινοί μεγαλόσχημοι του ποδοσφαίρου ξεβράζονται από τη πορεία των πραγμάτων στον προθάλαμο του Εισαγγελέα, αντί να απειλούν θεούς και δαίμονες από τα παράθυρα της τηλεόρασης θα μπορούσαν να περιοριστούν στο Olim lacus colueram του Ορφ.

Φαντάζομαι ότι ο Κύριος Μπλάτερ θα οδηγήσει τη διεθνή ποδοσφαιρική οικογένεια με το παράδειγμά του, ανακοινώνοντας στο μέλλον τις σκέψεις του υπό τους ήχους του Φάλσταφ.