Βραβεία

Πρίν δύο βδομάδες ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αθλητικού Τύπου (ΠΣΑΤ) βράβευσε τους καλύτερους αθλητές της χρονιάς που μας πέρασε. Φέτος δεν ήταν εύκολη η επιλογή, το 2002 ήταν ιδιαίτερα πλούσιο σε αθλητικά επιτεύγματα. O στίβος έφτασε σε νέα ύψη, η υδατοσφαίρηση το ίδιο. Στην άρση βαρών και στην πάλη οι γυναίκες κατοχύρωσαν και επέκτειναν τα επιτεύγματα των δύο τελευταίων ετών. Το Ελληνικό τέννις απέκτησε σοβαρή διεθνή παρουσία. Η κολύμβηση πήρε εμπρός. Οπως δεν μου φτάνει εμένα ο χώρος γιά να απαριθμίσω όλα τα αθλητικά επιτεύγματα της χρονιάς που φεύγει, έτσι δεν έφταναν στον ΠΣΑΤ τα βραβεία που έχουν θεσμοθετηθεί γιά να τα βραβεύσει.

Ο ελληνικός αθλητισμός έχει μπει γιά τα καλά στη τροχιά γιά το 2004. Δεν λείπουν τα προβλήματα στη προετοιμασία των αθλητών μας, κυρίως με τους χώρους προπόνησης τώρα που οι κεντρικές αθλητικές εγκαταστάσεις της χώρας έχουν γίνει Ολυμπιακά γιαπιά. Φαίνεται όμως ότι το δέλεαρ της Ολυμπιακής παρουσίας και η ελπίδα κάποιας Ολυμπιακής διάκρισης έχει κινητοποιήσει τους πάντες να φτάσουν έτοιμοι σε ένα γεγονός που, όπως και να το κάνουμε, μιά φορά στα εκατό χρόνια συμβαίνει.

Η πολιτεία έχει επιβαρύνει την αθλητική προετοιμασία με τη γενική ανοργανωσιά της Ολυμπιακής προετοιμασίας, έχει βάλει όμως και το χέρι στη τσέπη γιά να απαλύνει τα προβλήματα που η ίδια δημιουργεί. Οι αθλητικοί παράγοντες των Ομοσπονδιών έχουν φιλοτιμηθεί να κάνουν ότι μπορούν, αντιμετωπίζοντας εκ των ενόντων τα προβλήματα καθώς προκύπτουν, με αποτέλεσμα να πηγαίνουμε καλύτερα απότι θα περίμενε κανείς λογικά. Τους καρπούς αυτής της Ολυμπιακής προετοιμασίας βράβευσε ο ΠΣΑΤ.

Η αθλητική χρονιά που πέρασε όμως δεν ήταν μονάχα πετυχημένη, ήταν και αρκετά περίεργη. Αν οι αθλητές μας πήγαν καλά οι παράγοντες του επαγγελματικού αθλητισμού πέρασαν τη χειρότερη χρονιά όλων των εποχών. Εσκασε η φούσκα της συνδρομητικής τηλεόρασης και έσκασε στα μούτρα τους. Ετσι το αναξιόπιστο αλλά πλούσιο επαγγελματικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου έγινε ξαφνικά φτωχό, χωρίς βεβαίως να γίνει και τίμιο. Τα αμέσως επόμενα χρόνια προδιαγράφονται μίζερα, ιδίως γιά τους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές που έχουν συνηθίσει τις μεγάλες αμοιβές.

Πάντως το μόνο σίγουρο τη χρονιά που μας πέρασε είναι ότι ο αθλητισμός έχει γίνει πρωτίστως τηλεοπτικό θέαμα. Μέχρι και η απονομή των βραβείων του ΠΣΑΤ έγινε σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση. Φαίνεται πως μέχρι το 2004 τα Ολυμπιακά αθλήματα θα πάρουν κεφάλι στις προτιμήσεις του κοινού σε σχέση με το προϊόν που πλασσάρουν οι πρώτοι διδάξαντες «επαγγελματίες» του αθλητισμού. Μετά; «Οταν πήγαινες εσύ μωρό μου, εγώ γύριζα» έλεγε ένα παλιό τραγουδάκι. Αφού ο αθλητισμός έγινε επιχείρηση, θα περνάει και αυτός κυκλικές κρίσεις όπως όλοι οι κλάδοι της οικονομίας.

Ολοι; Ισως όχι. Η χρονιά που μας πέρασε ήταν και χρονιά Μουντιάλ, έτσι είδαμε και τον άνθρωπο γιά όλες τις εποχές, τον Ζεπ Μπλάτερ. Ηταν μιά ακόμα νότα χαράς γιά όσους γκρινιάζουμε γιά τους δικούς μας αθλητικούς παράγοντες, μιά ανάσα δροσιάς, μιά υπενθύμιση. Υπάρχουν και χειρότερα. Ο ΠΣΑΤ από ευγένεια βραβεύει μόνο τα καλύτερα, έτσι την άλλη βδομάδα θα καλύψω εγώ τις κατηγορίες επιδόσεων που δεν καλύπτει ο ΠΣΑΤ.