Αδρεναλίνη

Είναι ορμόνη. Υπό κανονικές συνθήκες εκκρίνεται στο αίμα σε μικρές ποσότητες και ρυθμίζει τη πίεση. Αν όμως δεν είναι κανονικές οι συνθήκες, αν νοιώθει κανείς θυμό ή φόβο, τότε η αδρεναλίνη ξεχύνεται σε μεγάλες ποσότητες στη κυκλοφορία, προετοιμάζοντας τον οργανισμό γιά δραστικά μέτρα: φυγή ή μάχη. Την υπερέκκριση αδρεναλίνης την προκαλεί το μυαλό όταν νοιώθει από τις περιστάσεις ότι χρειάζονται ακραία μέτρα, αφού εκκριθεί όμως η αδρεναλίνη στο αίμα δεν σε αφήνει να κάτσεις ήσυχος αν δεν κάνεις κάτι. Οτιδήποτε.

Στον αθλητή η αδρεναλίνη εκκρίνεται όταν νοιώθει ότι χρειάζεται η μεγάλη προσπάθεια. Ας πούμε στο ποδόσφαιρο αν είσαι αμυντικός και βλέπεις τον επιθετικό του αντιπάλου να ετοιμάζεται να πάρει πάσα ενώ βρίσκεται σε θέση να στείλει τη μπάλα στα δίχτυα της ομάδας σου, η αδρεναλίνη εκκρίνεται ποτάμι στον οργανισμό σου και σε στέλνει να κόψεις τη μπάλα με μιά ορμή που με τον νου μόνο και χωρίς την αδρεναλίνη δεν θα είχες. Κάνοντας τη κίνηση να κόψεις η αδρεναλίνη που εκκρίθηκε «καίγεται» και γυρίζεις στο «φυσιολογικό».

Δεν ανεβαίνει όμως μόνο η αδρεναλίνη του παίκτη, στην ίδια φάση όλοι οι θεατές παθαίνουν το ίδιο. Αυτοί όμως δεν έχουν τίποτα να κόψουν, οπότε συχνά τινάζονται από τη θέση τους φωνάζοντας. Η αδρεναλίνη βλέπετε δεν αφήνει τον άνθρωπο να κάτσει ήσυχος, αυτός είναι ο ρόλος της, σε κάνει να νοιώθεις ότι κάθεσαι σε αναμμένα κάρβουνα. Εκεί ακριβώς που κάθονται σε όλο τον αγώνα οι ποδοσφαιριστές που βρίσκονται στον πάγκο, ο προπονητής, αλλά και οι παράγοντες της ομάδας. Εκεί ακριβώς που κάθεται σε κάθε αγώνα και ο πρόεδρος της ομάδας. Επειδή είναι κακό να ανεβαίνει η αδρεναλίνη και να μην κάνεις τίποτα, γιατί ανεβάζει και τη πίεση του αίματος υπερβολικά, ο κάθε πρόεδρος που κάθεται στην εξέδρα νοιώθει την ανάγκη να κάνει κάτι. Οτιδήποτε.

Την ώρα του αγώνα δεν του επιτρέπεται να κάνει κάτι, οπότε βράζει στο ζουμί της αδρεναλίνης του και ηρεμεί μετά σιγά – σιγά, πράγμα κακό γιά υπερτασικούς. Αν όμως ο γενικός απολογισμός της ομάδας δεν του βγαίνει καλός, συχνά το κρατάει και δρά κάνοντας μετά τον αγώνα οτιδήποτε του έρχεται πρόχειρο, συνήθως σχετιζόμενο με την εργασιακή σχέση του προπονητή με την ομάδα. Αλλες χρονιές οι υπαρκτές ή φανταστικές αιτιάσεις των προέδρων εναντίον των προπονητών μαζεύονταν γιά μήνες πρίν ξεσπάσουν, φέτος όμως κάτι η οικονομική στενότητα, κάτι η αντίξοη όψη του Κρόνου, ήδη από τον Οκτώβρη Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός άλλαξαν προπονητές.

Λογικό; Γιά να δούμε. Πέρυσι ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού θύμωσε. Αλλαξε λοιπόν τον παλιό προπονητή, που έτυχε να τον λένε Μαρκαριάν και έτυχε να μην έχει χάσει παιχνίδι στο πρωτάθλημα, με τον καινούργιο προπονητή που έτυχε να τον λένε Σάντος. Φέτος ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού ξαναθύμωσε. Αλλαξε λοιπόν τον παλιό προπονητή, που έτυχε να τον λένε Σάντος, με τον καινούργιο προπονητή που έτυχε να τον λένε Μαρκαριάν. Είδατε τι κάνει η αδρεναλίνη;