Καισαριανή

Οι τρείς βδομάδες της προεκλογικής εκστρατείας γιά τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση της Αθήνας και του Πειραιά με τον συνδυασμό του Μανώλη Γλέζου θα μείνουν στη μνήμη μου σαν ένα από τα σημαντικότερα περιστατικά της ζωής μου. Ο Μανώλης Γλέζος σε κάνει με τη παρουσία του και με το λόγο του να νοιώθεις το βάρος και τη σημασία του αγώνα της Αριστεράς και την ίδια στιγμή σε κάνει να νοιώθεις ότι αυτόν τον δρόμο του αγώνα μπορείς να τον πορευτείς ελαφρά, σαν πουλάκι, πετώντας. Στις τρείς αυτές βδομάδες καμμιά στιγμή δεν με συγκλόνισε τόσο όσο η επίσκεψη στον χώρο της θυσίας στο σκοπευτήριο της Καισαριανής. Ο χώρος ήρεμος και φιλικός και ο Μανώλης Γλέζος να μας περιγράφει με ήρεμο πάθος τα γεγονότα. Ενας χώρος αθλητισμού και ειρηνικής άμιλλας που έγινε σε μιά στιγμή τόπος θυσίας και τόπος ηρωισμού. Του ηρωισμού των άοπλων θυμάτων, του υπέρτατου ηρωισμού. Ο Μανώλης Γλέζος έκλεισε τον λόγο του ζητώντας το αυτονόητο, να γίνει ο χώρος αυτός Μουσείο.

Η έκταση των 130 στρεμμάτων της Σκοπευτικής Εταιρίας πέρασε το 1987 στο δημόσιο, ενώ η διαμάχη γιά την έκταση πέρασε στα δικαστήρια. Στο μεταξύ από το 1988 ο Δήμος Καισαριανής άρχισε να χρησιμοποιεί τμήματα της έκτασης, όπου έφτιαξε το Κέντρο Υγείας και το Κέντρο γιά άτομα με ειδικές ανάγκες, ενώ διαμόρφωσε στον υπόλοιπο χώρο σε άλσος προσιτό στους περίοικους.

Ο Δήμος Καισαριανής έθεσε σαν πρώτη προτεραιότητα την αξιοποίηση του ελεύθερου χώρου γιά την ωφέλεια των δημοτών σε ένα λεκανοπέδιο παραφορτωμένο με κτίσματα, λαμβάνοντας υπόψη την ιστορικότητα του χώρου και θέτοντας σε δεύτερη μοίρα τις ιδιοκτησιακές απαιτήσεις της Σκοπευτικής Εταιρίας. Οχι πως ο Δήμος της Καισαριανής υποτίμησε τον αθλητισμό, κάθε άλλο μάλιστα. Στα οκτώ χρόνια της δημαρχίας του Θανάση Μπαρτσώκα, από το 1990 ως το 1998, έγινε στη Καισαριανή το Εθνικό Στάδιο, που είναι και η έδρα του Εθνικού Αστέρα, ενώ επεκτάθηκε και ανακαινίστηκε και το κλειστό του Μπάσκετ, έδρα της Νήαρ Ηστ, με συμμετοχή του Δήμου. Δεν έμεινε όμως μόνο στη βιτρίνα του αθλητισμού ο Μπαρτσώκας. Ενίσχυσε την προσπάθεια των αθλητικών σωματείων του Δήμου να λειτουργήσουν ακαδημίες αθλητισμού γιά μικρά παιδιά, ενώ το 1997 λειτούργησε το Καισάριο Δημοτικό Γυμναστήριο στον χώρο του νέου δημαρχείου, δίνοντας την ευκαιρία στον Αθλητικό Οργανισμό του Δήμου να βάλει σε εφαρμογή προγράμματα μαζικού αθλητισμού που στόχευαν οργανωμένα και συνειδητά στον μέσο δημότη. Παράλληλα μπήκε στα σκαριά και το σχέδιο γιά κολυμβητήριο στον χώρο του άλσους Σκοπευτηρίου. Με λίγα λόγια ο Μπαρτσώκας εφάρμοσε ένα υποδειγματικό πρόγραμμα Δημοτικού Αθλητισμού, αξιοποιώντας όλες τις αθλητικές δυνάμεις του δήμου με στόχο το όφελος του δημότη.

Αυτά ως το 1998. Η νέα δημοτική αρχή που αναδείχτηκε τότε θεώρησε καλό να μην συνεχίσει το έργο του Μπαρτσώκα. Ο μαζικός αθλητισμός μπήκε στο ψυγείο, η ανάκτηση του χώρου του Σκοπευτηρίου μπήκε στη κατάψυξη, βγήκε στο μεταξύ και μιά απόφαση του Αρειου Πάγου που δικαιώνει τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα της Σκοπευτικής Εταιρίας στον χώρο του σκοπευτηρίου και άντε μάζευτα. Σήμερα οι δημότες της Καισαριανής έχουν την ευκαιρία να βάλουν πάλι τον Θανάση Μπαρτσώκα να τα μαζέψει. Σίγουρα δεν θα την αφήσουν να πάει χαμένη.