ΟΑΣΗ!
Η Ματιά της Ελένης
Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στην ΑΥΓΗ, 11 Αυγούστου 2002
ΟΑΣΗ!
Τα τελευταία χρόνια η Ελληνική κολύμβηση μοιάζει σαν καραβάνι χαμένο μέσα στην έρημο. Που και που βλέπει στον ορίζοντα καμμιά επιτυχία, γιά να αποδειχτεί αντικατοπτρισμός όταν πάει να πλησιάσει. Μόλις ξεπεράσει τον αμμόλοφο της καφεΐνης, πέφτει στη κινούμενη άμμο της ναδρολόνης και της τεστοστερόνης, κινδυνεύοντας ακόμα και με αποκλεισμό από τις διεθνείς διοργανώσεις. Φέτος όμως το καραβάνι της Ελληνικής κολύμβησης έφτασε σε μιά πραγματική όαση!
76 χρόνια διεξάγεται το Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα κολύμβησης, φέτος πήραμε γιά πρώτη φορά μετάλλιο, το χάλκινο στη σκυταλοδρομία 4 Χ 200 μέτρα ελεύθερο ανδρών. Τα παιδιά της σκυταλοδρομίας, Θανάσης Οικονόμου, Νίκος Ξυλούρης, Γιάννης Κοκκώδης και Σπύρος Γιαννιώτης γύρισαν μιά σελίδα που είχε κολλήσει γιά χρόνια, από το 1987 συγκεκριμένα όταν η «μις μπάτερφλαϊ» της Ελληνικής κολύμβησης Ελλη Ρουσάκη είχε κατακτήσει την τέταρτη θέση στα 200 μέτρα πεταλούδα στους Πανευρωπαϊκούς αγώνες εκείνης της χρονιάς στο Στρασβούργο. Μετά τη κατάκτηση του μεταλλίου ο κολυμβητής μας Ακης Οικονόμου δήλωσε χαρακτηριστικά «αυτό είναι μόνο η αρχή γιά μεγαλύτερες διακρίσεις στο μέλλον». Τον πιστεύω. Οχι μόνο γιά το χάλκινο μετάλλιο, που όπως ήταν φυσικό προβλήθηκε ιδιαίτερα, αλλά γιατί αυτή τη φορά όλα τα παιδιά που πήγαν στο Βερολίνο είχαν καλή παρουσία. Αυτή τη φορά οι τελικοί βρήκαν τους κολυμβητές μας μέσα στη πισίνα και όχι θεατές στην εξέδρα. Σε έξι τελικούς συμμετείχαν οι κολυμβητές και οι κολυμβήτριές μας, κερδίζοντας εκτός από την τρίτη θέση στη σκυταλοδρομία μία 4η, δύο 5ες και δύο 7ες θέσεις, αλλά και σημειώνοντας στη διοργάνωση αυτή και δεκατρία Πανελλήνια ρεκόρ! Για μένα είναι ιδιαίτερα σημαντική η τέταρτη θέση στα 400 μέτρα μικτής ατομικής από το Γιάννη Κοκκώδη, γιατί ο συναγωνισμός στο αγώνισμα αυτό ήταν ιδιαίτερα σκληρός, 30-40 αξιόλογοι κολυμβητές διεκδίκησαν τη συμμετοχή στον τελικό και δεν τα κατάφεραν.
Οσοι ξέρουν τα πράγματα από μέσα μιλάνε γιά σωστή δουλειά που τώρα άρχισε να αποδίδει. Τι άλλαξε; Περιέργως ένα πράγμα μόνο˙ η Ομοσπονδία που τόσα χρόνια πλήρωνε χρυσούς κάποιους δευτεροκλασάτους ξένους προπονητές pour l’ Orient βάφτισε απλά «Ομοσπονδιακούς» τους σωματειακούς προπονητές των παιδιών και τους άφησε να κάνουν τη δουλειά τους. Τα αποτελέσματα των Πανευρωπαϊκών στο Βερολίνο αποτελούν δικαίωση των Ελλήνων προπονητών κολύμβησης, που ήταν και είναι πάντα οι αφανείς ήρωες σε όλες τις επιτυχίες μας στη πισίνα. Οι κακές γλώσσες βέβαια επισημαίνουν ότι γιά να γίνει το προφανές έπρεπε να φτάσουμε να τύχει να μην υπάρχει γονέας ενεργού κολυμβητή με αξιώσεις διάκρισης στο Διοικητικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας Κολύμβησης, ώστε να μπορέσει η Ομοσπονδία να λειτουργήσει σαν Ομοσπονδία Κολύμβησης και όχι σαν οικογενειακό συμβούλιο κάποιων παραγόντων.
Συγχαρητήρια λοιπόν στα παιδιά της σκυταλοδρομίας αλλά και σε όλα τα παιδιά που συμμετείχαν. Η κολύμβηση είναι άθλημα με το οποίο ασχολούνται παγκοσμίως δεκάδες χιλιάδες αθλητές και αυτό κάνει τις διεθνείς διακρίσεις αρκετά δύσκολες. Είναι όμως ένα άθλημα που αγαπάει ο Ελληνας και τώρα, μετά τα αποτελέσματα των Πανευρωπαϊκών, έθεσε σημαντική υποθήκη για τους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας το 2004.
