Die hűtten
Η Ματιά της Ελένης
Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στην ΑΥΓΗ, 9 Ιουνίου 2002
Die hűtten
Είναι κορυφαίος ποδοσφαιρικός παράγων. Οι μεγάλοι και λαοπρόβλητοι ποδοσφαιριστές που είναι γιά τον πολύ κόσμο οι ήρωες των γηπέδων τον ξέρουν γιά αφεντικό. Επηρεάζει το δημοφιλέστερο άθλημα όσο λίγοι. Από τη διαχείρησή του περνούν δισεκατομμύρια. Είναι ο άνθρωπος που φτιάχνει τους κανόνες με τους οποίους κρίνονται οι άλλοι. Είναι η κορυφή.
Κάτω από τη κορυφή ψιθυρίζονται διάφορα γιά τον μεγάλο θεματοφύλακα. Δωροδοκίες, απάτες, στημένες διαδικασίες. Με τον καιρό οι αντίπαλοι δεν ψιθυρίζουν πιά, τα λένε κανονικά, ο κόσμος τόχει τούμπανο. Οι τόνοι υψώνονται, οι ψίθυροι γίνονται κραυγές, οι κατηγορίες βγαίνουν στο φως. Ο παράγων όμως με Ολύμπια αταραξία απαξιοί.
Τα λόγια γίνονται πράξη. Οι αντίπαλοι ξεκινούν διαδικασίες. Μπαίνουν στην υπόθεση και τα δικαστήρια. Τώρα μιλάνε τα γεγονότα, ζυγίζονται τα στοιχεία, τελείωσαν τα αστεία. Αυτή τη φορά δεν ξεφεύγει. Από παλιά τα έλεγαν διάφοροι αλλά τώρα θα δικαιωθούν. Από ευτυχή συγκυρία πλησιάζουν και οι εκλογές στις οποίες υπάρχει η δυνατότητα να κριθεί και να αντικατασταθεί ο θεματοφύλακας απλά καθαρά και γρήγορα. Οι αντίπαλοι συσπειρώνονται και παρουσιάζουν τη δική τους εναλλακτική πρόταση της κάθαρσης.
Ο αγώνας κορυφώνεται. Οι καθαροί κατηγορούν τον θεματοφύλακα ότι προσπαθεί να κερδίσει με δωροδοκίες την επανεκλογή του. Παρουσιάζουν και στοιχεία. Οι τόνοι οξύνονται, οι διαδικασίες καταστρατηγούνται, οι σεπτοί χώροι της διοίκησης θυμίζουν ντέρμπυ μετά το σφύριγμα του πέναλτυ στο 94’, αλλά ο θεματοφύλακας ατάραχος νουθετεί, «εδώ δεν είναι γήπεδο».
Φτάνει η μεγάλη μέρα της κάθαρσης και ναι, το έχετε ξαναδεί, ο θεματοφύλακας επανεκλέγεται πανηγυρικά σαν να μην συμβαίνει τίποτα! Πραγματικός άνθρωπος της εξουσίας όπως είναι, ούτε εξηγεί ούτε διαμαρτύρεται. Νουθετεί μόνο: «Ο κόσμος του ποδοσφαίρου δεν λέει ποτέ ψέματα. Καταγράφω τη βαθιά πίστη σας σε μένα. Οφείλω να φέρω την ειρήνη σε αυτή την οικογένεια και θα το κάνω. Είμαστε πάλι όλοι ενωμένοι και θα δουλέψουμε μαζί.» Δηλαδή τους δουλεύει όλους κανονικά.
Οχι, δεν τον λένε ούτε Βίκτωρα ούτε Θωμά μα ούτε και Σωκράτη. Δεν τον έπιασε ποτέ στο στόμα του ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος και σκοτίστηκε αν θα είναι υπουργός ο Φλωρίδης, ο Φούρας ή ο Φούφουτος. Είναι ο μεγάλος Ζέπ Μπλάτερ, νυν και αεί πρόεδρος της FIFA, της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου, Ελβετός και πολύ σοβαρός άνθρωπος, ιδίως όταν δεν μιλάει.
Γιατί γίνονται παντού και πάντα αυτά τα πράγματα γύρω από το ποδόσφαιρο; Στην εποχή του μεσοπολέμου ένας δικαστής είχε ρωτήσει τον μεγάλο Αμερικανό γκάνγκστερ Τζόν Ντίλιντζερ γιατί κλέβει τράπεζες. Εκείνος απάντησε απλά «γιατί εκεί βρίσκοντι τα λεφτά». Ετσι και στο ποδόσφαιρο οι παράγκες (die hűtten) εύκολα στήνονται, εύκολα λύνονται και ακολουθούν πάντα τα λεφτά. Υπάρχει όμως και μιά Αμερικάνικη παροιμία πολύ παλιότερη από τον Ντίλιντζερ που λέει ότι «δεν μπορεί κανείς να εξαπατήσει έναν έντιμο άνθρωπο». Τα παθήματα των αντιπάλων του Ζεπ Μπλάτερ δεν διαψεύδουν καθόλου τη παροιμία, δείχνουν μόνο πόσο σπανίζουν οι έντιμοι άνθρωποι σε χώρους που κυκλοφορούν τόσα πολλά λεφτά.
