Μαντέλα, Μπίζος και Αρχαία Ολυμπία

Η Ματιά της Ελένης

Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στην ΑΥΓΗ, 13 Ιανουαρίου 2002

Μαντέλα, Μπίζος και Αρχαία Ολυμπία

Ο καλός μου φίλος Πάνος Τριγάζης έφερε στη προσοχή μου μιά ιδιαίερα συγκινητική πληροφορία, ένα περιστατικό πραγματικά σημαντικό, που είναι συνάμα πολύ απλό αλλά και πιθανώς τελείως ακατανόητο γιά όσους δεν μπορούν να δουν τα πράγματα παρά μόνο μέσα από το πρίσμα του κυνισμού που έχει επικρατήσει σχεδόν απόλυτα στο δημόσιο λόγο τα τελευταία χρόνια. Δίνω τον λόγο στον ίδιο τον Πάνο Τριγάζη:

« “Ματαιοπονείτε”, μας λένε πολλοί όταν ζητάμε την επανασύνδεση των Ολυμπιακών Αγώνων με οικουμενικές αξίες και ανθρωποκεντρικά οράματα. “Είσαστε ρομαντικοί”, μας απαντούν, όταν υποστηρίζουμε την αναβάθμιση του ρόλου της Αρχαίας Ολυμπίας σ’ αυτή την κατεύθυνση. Αυτό που μετράει είναι οι “big business”, οι δημόσιες σχέσεις, η “λάμψη” της κυρίας Γιάννας Αγγελοπούλου.

Τα πράγματα, όμως, δεν είναι ακριβώς έτσι. Κι αυτό ήρθε να το επιβεβαιώσει μια αποκάλυψη που έκανε, μιλώντας κατά τη πρόσφατη παρουσίαση του βιβλίου του “Κανείς Υπόλογος;” στην Αθήνα, ο γνωστός δικηγόρος και στενός φίλος του Νέλσον Μαντέλα Γιώργος Μπίζος που ζει μόνιμα στο Γιοχάνεσμπουργκ.

Μερικοί υποστηρίζουν – είπε ο Μπίζος – ότι εγώ έφερα στην Αθήνα τους Ολυμπιακούς Αγώνες λόγω της φιλίας μου με τον Μαντέλα. Εκείνο, όμως, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην απόφαση του τότε Νοτιαφρικανού Προέδρου να ρίξει το βάρος του υπερ της ελληνικής υποψηφιότητας για την Ολυμπιάδα του 2004 ήταν μια απόφαση του μικρού δημοτικού συμβουλίου της Αρχαίας Ολυμπίας. Πρόκειται για την απόφαση ανακήρυξης του Μαντέλα σε επίτιμο δημότη της κοιτίδας του Ολυμπισμού, που πάρθηκε το 1983 όταν ο ηγέτης του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος της Ν. Αφρικής ήταν ακόμα δεσμώτης του βάρβαρου και απάνθρωπου καθεστώτος του απαρχάιντ.

Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μου στη φυλακή – συνέχισε ο Μπίζος – είχα μεταφέρει την είδηση στον Μαντέλα, ο οποίος είχε έντονα συγκινηθεί και από τότε έβαλε την Αρχαία Ολυμπία βαθιά μέσα στη καρδιά του. Οταν, λοιπόν, το Κέϊπ Τάουν (που ήταν μεταξύ των υποψηφίων για το 2004) ήρθε τρίτο με 27 ψήφους η προτίμηση της Νοτίου Αφρικής και πολλών υποστηρικτών της δόθηκε στην Αθήνα έναντι της Ρώμης.

Το γεγονός αυτό, που είχε μείνει στην αφάνεια ώς τώρα, είναι ιδιαίτερο διδακτικό. Η θεωρούμενη, ως μεγάλη “εθνική επιτυχία” ανάθεση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Ελλάδα (λέμε “θεωρούμενη” διότι πολλοί έχουν διαφορετική εκτίμηση) ίσως να μην είχε συμβεί αν μερικοί “ρομαντικοί” δεν είχαν την ευαισθησία και δεν είχαν προβεί στη συμβολική πράξη της ανακήρυξης του Νέλσον Μαντέλα σε επίτιμο δημότη της Αρχαίας Ολυμπίας. Ας ελπίσουμε ότι οι αρμόδιοι (που απουσίασαν από την παρουσίαση του βιβλίου του Γ. Μπίζου) θα αντιληφθούν, έστω και τώρα, τη σημασία της αναβάθμισης της Αρχαίας Ολυμπίας στην πορεία προς το 2004. Αυτό θα είναι και ένα βασικό κριτήριο για την ειλικρίνεια των διακηρύξεών τους ότι επιδιώκουν την οργάνωση μιας διαφορετικής Ολυμπιάδας από τις προηγούμενες με οδηγό την Ολυμπιακή Ιδέα.»