Η Βούλα και ο Πύρρος

Η Ματιά της Ελένης

Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στην ΑΥΓΗ, 18 Απριλίου 2001

Η Βούλα και ο Πύρρος.

Το καλοκαίρι του 1992 ήταν η Βούλα Πατουλίδου και ο Πύρρος Δήμας που εγκαινίασαν τη ‘χρυσή’ εποχή του Ελληνικού Αθλητισμού στη Βαρκελώνη. Εννιά χρόνια αργότερα, πρίν λίγες μέρες, η Βούλα Πατουλίδου και ο Πύρρος Δήμας κατέκτησαν μιά πρωτιά ακόμα, έγιναν οι πρώτοι εν ενεργεία αθλητές που αριστήνδην συμμετέχουν στην Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή – ΕΟΕ, την Ανώτατη Αθλητική Αρχή της χώρας.

Η Βούλα Πατουλίδου είναι ακόμα η πρώτη γυναίκα που αξιώθηκε να συμμετάσχει στην ΕΟΕ. Στα πρώτα 107 χρόνια της λειτουργίας της άλλη γυναίκα άξια μιάς τέτοιας συμμετοχής προφανώς δεν υπήρξε.

Η ΕΟΕ είναι η Aνώτατη Αθλητική Αρχή της χώρας – αλλά μόνο στα χαρτιά. Γιατί στη πράξη την υποκαθιστά το Υφυπουργείο και η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού. Χρόνια τώρα όλες οι κυβερνήσεις καταλαβαίνοντας ότι ο αθλητισμός μπορεί να μετατραπεί σε ισχυρό πολιτικό όπλο φροντίζουν να μην ξεφεύγει τίποτα από τον έλεγχό τους.

Στην εποχή της χούντας είχαμε την απροκάλυπτη παρέμβαση. «Κάθε πόλη και στάδιο, κάθε χωριό και γυμναστήριο», και φρόντιζε ο Ασλανίδης κάθε επιτυχία του Ελληνικού Αθλητισμού να προβάλλεται σαν επίτευγμα της “Εθνικής Κυβέρνησης”.

Τι άλλαξε από τότε; Τα πάντα και τίποτα. Νομότυπα και με τάκτ το – μη διακυρησσόμενο – κεντρικό σύνθημα έγινε «Κάθε σύλλογος υπό τη κομματική μας επιρροή, κάθε Ομοσπονδία και φιλοκυβερνητική διοίκηση». Και το μέσο της επιβολής; Η χρηματοδότηση. Ψηφίζει ο Αθλητικός Σύλλογος κατά τις προσταγές της κυβέρνησης, παίρνει κρατικές επιδοτήσεις. Ψηφίζει αλλιώτικα, α ξέρετε δεν έχουμε λεφτά. Κάνει η Ομοσπονδία ότι θέλει η κυβέρνηση, χρηματοδοτείται έγκαιρα. Δυστροπεί, διαπιστώνει ότι η έγκριση του προυπολογισμού της, πως να το πούμε… καθυστερεί.

Ετσι κάθε που αλλάζει το κυβερνών κόμμα αλλάζουν και οι διοικήσεις των Ομοσπονδιών, αλλάζει και η σύνθεση της ΕΟΕ.

Οχι πως δεν υπάρχουν άξιοι αθλητικοί παράγοντες κομματικά ενταγμένοι, υπάρχουν. Αλλά και αυτούς τους παίρνει η μπάλλα των εσωκομματικών ανταγωνισμών του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος. Ετσι το να βρεθεί μιά Ομοσπονδία να διοικείται από ανθρώπους σχετικούς με το θέμα είναι περισσότερο θέμα τύχης.

Ε με μιά τέτοια κατάσταση δεν δικαιολογείται και ο Υφυπουργός Αθλητισμού να μην εμπιστεύεται τις σοβαρές αποφάσεις γιά τον Αθλητισμό σε ανθρώπους που θεωρεί συχνά εγκάθετους και άσχετους; Θα πρέπει να ξέρει αφού αυτός και οι προκάτοχοί του τους έβαλαν.

Και μέσα σ’ όλα αυτά νάσου η Βούλα και ο Πύρρος. Ανθρωποι σχετικοί που καταλαβαίνουν τον Αθλητισμό σαν ιδρώτα και όχι σαν ίντριγκα. Η Βούλα και ο Πύρρος θα ανακαλύψουν στην ΕΟΕ ότι τα μεγαλύτερα εμπόδια είναι μπροστά τους, τα μεγαλύτερα βάρη δεν τα σήκωσαν ακόμα. Αλλά αν ο πρωταθλητισμός διδάσκει κάτι σε όσους επιδίδονται σ’ αυτόν διδάσκει ετούτο: να μη φοβάσαι τα δύσκολα.