Ο καπετάνιος

Στάθηκα την προηγούμενη βδομάδα στην περίπτωση του Γιώργου Βαρδινογιάννη, που ως πρόεδρος του Παναθηναϊκού είχε έρθει κάποια στιγμή σε πλήρη ρήξη με τους συνδέσμους της ομάδας του. Αφορμή αποτέλεσε τότε η εμφάνιση ομάδας φιλάθλων του ΠΑΟ που τολμούσε να αυτοαποκαλείται “ναζιστική”, οπότε ο καπετάνιος πήρε ανάποδες και αποφάσισε να αποκόψει όλο αυτό το καρκίνωμα από το σώμα του Παναθηναϊκού. Ο Γιώργος Βαρδινογιάννης μπορούσε βέβαια να προχωρήσει σε μία τέτοια ενέργεια, αφού είχε το κύρος, την οικονομική επιφάνεια και τον κατάλληλο χαρακτήρα γιά να κάνει ρήξεις. Πέρασαν χρόνια γιά να αναγνωρίσει ξανά ο επίσημος Παναθηναϊκός συνδέσμους φιλάθλων και να τους διαθέσει πάλι εισιτήρια, ενώ από τότε ο Παναθηναϊκός έχει την τάση να κρατάει τους συνδέσμους του με κάπως πιό σφιχτό λουρί από τις άλλες ΠΑΕ. Μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει πιό δυναμική κίνηση προέδρου μεγάλης ΠΑΕ κατά των οργανωμένων οπαδών της ομάδας του, οπότε έχει σημασία η αξιολόγηση των μακροπρόθεσμων αποτελεσμάτων αυτής της ενέργειας.

Σε πρώτη φάση ο Παναθηναϊκός κατάφερε να εφαρμόσει την απόφασή του, με ένα τρόπο που οικονομικά ασθενέστερες ΠΑΕ ίσως να μην μπορούσαν. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να καταλάβουν οι επικεφαλής των οργανωμένων ότι δεν ήσαν συνέταιροι στη διοίκηση της ομάδας, αλλά το πολύ παρατρεχάμενοι. Η απαγόρευση εναντίον τους άρθηκε μονάχα αφού έδειξαν να αναγνωρίζουν αυτό το απλό γεγονός. Μακροπρόθεσμα ο Παναθηναϊκός δεν υπέστη καμμία μείωση των φιλάθλων του επειδή έδιωξε τους βιαιοπραγούντες, μακροπρόθεσμα όμως δεν έπαψαν να υπάρχουν βιαιοπραγούντες ανάμεσα στους φιλάθλους του Παναθηναϊκού.

Οταν με τον καιρό επανήλθαν οι οργανωμένοι στις κερκίδες, είχαν αφομοιώσει ένα πολύτιμο μάθημα: δεν παίζουμε παιχνιδάκια με τον καπετάνιο. Το μάθημα αυτό αφομοιώθηκε κυρίως γιατί ο καπετάνιος ενήργησε μεν στα πλαίσια του θεσμικού του ρόλου ως προέδρου της ΠΑΕ, στην ουσία όμως μίλησε στους οργανωμένους με τη δική τους γλώσσα, “εδώ κάνω κουμάντο εγώ”. Με τον τρόπο αυτό δεν υπήρξαν προβλήματα στη μετάφραση, οπότε το μήνυμα ελήφθη. Δεν γύρισαν βέβαια οι οργανωμένοι με καλύτερες διαθέσεις, γύρισαν όμως με καλύτερη επίγνωση του συσχετισμού δυνάμεων μέσα στην ΠΑΕ. Γύρισαν σαν πλήρωμα καραβιού που είχε στασιάσει, αλλά που κατάλαβε στο τέλος ότι καλύτερα πάνω στο καράβι και ότι λέει ο καπετάνιος, παρά να τραβάς κουπί μονάχος σου στα απόνερα του καραβιού. Βέβαια αφού γυρίσανε με την ουρά κάτω από τα σκέλια, σιγά σιγά ψάχνανε να διευρύνουν τα περιορισμένα περιθώρια ελευθερίας δράσης που τους είχαν παραχωρηθεί.

Αν υπολογίσει κανείς ότι φέτος κάποιοι οργανωμένοι του Παναθηναϊκού δεν δίστασαν να στήσουν ενέδρα στο πούλμαν που μετέφερε την ομάδα τους από το αεροδρόμιο, δεν δίστασαν να προπηλακίσουν τον σημερινό πρόεδρο της ΠΑΕ Αργύρη Μήτσου και δεν δίστασαν να κατεβάσουν δύο εκατονταρχίες στη μάχη της Παιανίας, ίσως να πει ότι το έργο του καπετάνιου στον τομέα αυτόν πήγε χαμένο. Εγώ δεν θα συμφωνήσω, ο Γιώργος Βαρδινογιάννης τότε έδειξε στην πράξη ότι, αν πραγματικά θες να κόψεις την αθλητική βία με το μαχαίρι, την κόβεις. Το μάθημα μένει πάνω στο τραπέζι γιά όποιον έχει τα κότσια. Πως και γιατί όμως μπόρεσαν οι οργανωμένοι του Παναθηναϊκού να επανέλθουν με τα χρόνια δριμύτεροι; Τρεις λόγοι κατά τη γνώμη μου τους άνοιξαν τον δρόμο, τρεις λόγοι που πρέπει να τους εξετάσουμε προσεκτικά, γιατί δεν αφορούν μονάχα τον Παναθηναϊκό, αλλά όλες τις ΠΑΕ και όλο το Ελληνικό ποδόσφαιρο. Θα τους δούμε την άλλη βδομάδα.